การถ่ายโอนภาษาแม่ กรณีศึกษาข้อผิดพลาดในการเขียนประโยคภาษาอังกฤษ ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ประเภทต่าง ๆ ที่มักเกิดขึ้นกับนักศึกษาระดับปริญญาตรีของไทยเมื่อนักศึกษาเขียนประโยคภาษาอังกฤษ โดยศึกษาลักษณะทางภาษาไทยที่ถูกถ่ายทอดไปยังนักศึกษาที่ศึกษาภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศเมื่อเขียนประโยคภาษาอังกฤษ นักวิจัยใช้แบบทดสอบการแปลเป็นเครื่องมือในการหาคำตอบสำหรับคำถามการวิจัย จากนั้นจึงวิเคราะห์การแปลประโยคภาษาไทยเป็นอังกฤษเพื่อแสดงให้เห็นถึงจำนวนข้อผิดพลาดทั้งหมดที่มักเกิดขึ้นในข้อผิดพลาดแต่ละประเภท การศึกษาพบว่าข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ที่พบบ่อยที่สุดในการทดสอบการแปลของนักศึกษาคือการละเว้นคำต่อท้ายของคำกริยาที่มีประธานเป็นคำนามเอกพจน์หรือคำสรรพนามเอกพจน์บุรุษที่สาม ในท้ายคำนามที่เป็นรูปพหูพจน์ และในท้ายของคำกริยาที่อยู่ในรูปอดีตกาล ลักษณะทางภาษาไทยที่เกิดจากการถ่ายทอดภาษาแม่มีอิทธิพลต่อการเขียนประโยคภาษาอังกฤษของนักศึกษา ผู้วิจัยเสนอให้มีการศึกษาในกลุ่มตัวอย่างที่ใหญ่ขึ้นสำหรับการวิจัยในอนาคต เพื่อเพิ่มระดับความน่าเชื่อถือของงานวิจัย นอกจากนี้การวิจัยในอนาคตควรศึกษากับผู้เรียนระดับปริญญาตรีชาวไทยที่ไม่ได้เรียนวิชาเอกภาษาอังกฤษและมีความสามารถทางภาษาอังกฤษต่ำเพื่อยืนยันว่าพวกเขามีแนวโน้มที่จะใช้ภาษาแม่ของตนในการเขียนภาษาอังกฤษ ประการสุดท้ายการวิจัยในอนาคตควรจะมีการศึกษาข้อผิดพลาดเกี่ยวกับคำศัพท์และโครงสร้างทางไวยากรณ์เนื่องจากปัจจัยทั้งสองนี้สามารถเป็นหลักฐานเพิ่มเติมได้ว่าเหตุใดผู้เรียนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศจึงเขียนภาษาอังกฤษได้ไม่ดี