การศึกษาความต้องการของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียต่อการฝึก ประสบการณ์วิชาชีพของนักศึกษาชั้นปีที่ 4 หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียต่อการฝึกประสบการณ์วิชาชีพของนักศึกษาชั้นปีที่ 4 หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิตสาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย 2) เพื่อได้ข้อเสนอแนะในการพัฒนาการฝึกประสบการณ์วิชาชีพหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย โดยกลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้คือสถานประกอบการ นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพชั้นปีที่ 4 และอาจารย์ผู้สอนและอาจารย์ผู้รับผิดชอบหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาคือ แบบประเมินความพึงพอใจและการสัมภาษณ์ ซึ่งวิเคราะห์ข้อมูลโดยกรอบทฤษฎีภาษาอังกฤษเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะและการวิเคราะห์ความต้องการจำเป็น
ผลการศึกษาพบว่า ควรมีการเสริมสร้างและพัฒนาความมั่นใจ ความกล้าแสดงออก กล้าตัดสินใจ และความเป็นผู้นำให้กับนักศึกษาให้พร้อมก่อนการฝึกประสบการณ์วิชาชีพ ในด้านทักษะภาษาอังกฤษด้านการฟังและการพูดมีความจำเป็นมากที่สุดในสถานประกอบการ ส่วนการพัฒนาหลักสูตรควรเชิญตัวแทนจากหน่วยงานในด้านต่าง ๆ ตัวแทนศิษย์เก่าและศิษย์ปัจจุบันในหลักสูตรมาให้คำแนะนำในการออกแบบหลักสูตรเพื่อให้ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน ควรจัดการเรียนการสอนที่เน้นการปฏิบัติและเอื้อต่อการพัฒนาทักษะที่จำเป็นต่อการออกฝึกประสบการณ์วิชาชีพ รวมไปถึงควรลดกิจกรรมอื่น ๆ ที่เบียดบังเวลาเรียนของนักศึกษาลง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆจะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ญาดา ชวาลกุล, นภกมล ชะนะ, และ ลัทธพร จันทองหลาง. (2561). ความต้องการของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียต่อคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของมหาบัณฑิตหลักสูตรสถาปัตยกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการออกแบบอุตสาหกรรม.วารสารวิชาการ ศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 9(1), 168-176.
ทัตทริยา เรือนคำ และ ยุทธศักดิ์ ชื่นใจชน. (2559). การสำรวจการรับรู้การเรียนภาษาอังกฤษเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะของวิทยาลัยพณิชยการบึงพระพิษณุโลก. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 5(2), 77-94.
อลิษา วิชัยดิษฐ์. (2557). การวิเคราะห์ความต้องการทางด้านการสื่อสารภาษาอังกฤษด้วยวาจาของมัคคุเทศก์ชาวไทย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Basturkmen, H. (2010). Developing Courses in English for Specific Purposes. Palgrave Macmillan.
Dudley-Evans, T., and St John, M. (1998). Developments in ESP: A Multi- Disciplinary Approach. Cambridge University Press.
Grant J. (2002). Learning needs assessment: assessing the need. BMJ, 324(7330), 156-159. https://doi.org/10.1136/bmj.324.7330.156 https://doi.org/10.1002/ev.20100
Hutchinson, T. and Waters, A. (1989). English for Specific Purposes. Cambridge University Press.
Khalid, A. (2016). Needs Assessment in ESP: A Review. CS Canada Studies in Literature and language, 12(6), 38-46. http://dx.doi.org/10.3968/8161
Mackay, R. and Mountford, A. (1978). English for Specific Purposes: A case Study Approach. Longman.
Munby, J. (1978). Communicative Syllabus Design. Cambridge University Press.
Nunan, D. (1999). Second language teaching & learning. Heinle & Heinle Publishers.
Richards, J. Needs analysis. (2001). Curriculum Development in Language Teaching. Cambridge University Press.
Robinson, P. (1991). ESP today. Prentice Hall International ltd.
Watkins, R., and Kavale, J. (2014). Needs: Defining what you are assessing. New Directions for Evaluation, 2014(144), 19-31.
