การพัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องจักสานโดยการนำคุณค่ามาเพิ่มมูลค่าโดยใช้อัตลักษณ์จากเครื่องจักสานของกลุ่มบ้านใหม่ใต้ ตำบลป่าแดด อำเภอป่าแดด จังหวัดเชียงราย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาภูมิปัญญาเครื่องจักสานของกลุ่มบ้านใหม่ใต้ ตำบลป่าแดด อำเภอป่าแดด จังหวัดเชียงราย และ 2) พัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องจักสานโดยการนำคุณค่ามาเพิ่มมูลค่าโดยใช้อัตลักษณ์จากเครื่องจักสานของกลุ่มบ้านใหม่ใต้ ตำบลป่าแดด อำเภอป่าแดด จังหวัดเชียงราย ประชากรศึกษาสมาชิกกลุ่มจักสาน จำนวน 13 คน ใช้วิธีการวิจัยและพัฒนา รวบรวมข้อมูลจากข้อมูลปฐมภูมิ สัมภาษณ์ผู้เกี่ยวข้อง โดยใช้แบบสอบถามและแบบสังเกตโดยการจดบันทึกและถ่ายภาพ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาเอกสาร ทฤษฎี แนวคิดใช้การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา วิเคราะห์ข้อมูล หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) สรุปหาอัตลักษณ์ที่มีคุณค่าโดยได้นกยูงเป็นสัญลักษณ์สัมพันธ์กับท้องถิ่น 2) ผลการวิจัยจากอบรมเชิงปฏิบัติการจักสานนกยูงที่มีเป็นอัตลักษณ์ จำนวน 7 แบบ 3) ผลจากแบบสอบถามความพึงพอใจ ผู้บริโภคโดยใช้ Google from ผ่านช่องทางFacebook และ Line จำนวน 100 ชุด หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ด้วยโปรแกรมคอมพิวเตร์ (Excel) พบว่า มีเกณฑ์เหมาะสมมาก 10 ข้อ ได้แก่ รูปแบบที่เป็นอัตลักษณ์ (นกยูง) ทักษะในการสาน ความสวยงาม รูปทรงนกยูงวัสดุในการจักสาน ลวดลาย มีคุณค่า ความเรียบร้อย สี ประโยชน์ใช้สอย รองลงมามีความเหมาะสมปานกลาง 1 ข้อ ได้แก่ ราคา 850 บาท
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆจะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
จักรกริช ฉิมนอก, ภัทรีพันธุ์ พันธุ และ จีรนันต์ ไชยงาม. (2557). รายงานการวิจัยการศึกษางานศิลปหัตถกรรมจักสานของกลุ่มชาติพันธุ์ ในตำบลแม่ยาว จังหวัดเชียงราย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
จักรกริช ฉิมนอก. (2560). รายงานการวิจัยการสร้างสรรค์ผลงานประติมากรรมจากภูมิปัญญาจักสาน ตำบลเวียงเหนือ อำเภอเวียงชัย จังหวัดเชียงราย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
เจษฎา พัตรานนท์. (2553). รายงานการการพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์หัตถกรรมจักสานท้องถิ่นโดยใช้วิธีการวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม กรณศีกษา กลุ่มจักสานใบกะพ้อ ตำบลทุ่งโพธิ์ อำเภอจุฬาภรณ์ จังหวัดนครศรีธรรมราช. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรต.
ธนะพงศ์ จันทร์ต๊ะนาเขตร. (2566, 3 มีนาคม). นายกเทศมนตรี ตำบลป่าแดด อำเภอป่าแดด จังหวัดเชียงราย. สัมภาษณ์
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น (ฉบับพิมพ์ครั้งที่9). สุวีริยาสาส์น.
พยูร โมกสิกรัตน์. (2548). ความรู้เกี่ยวกับประติมากรรม ประมวลสาระชุดวิชาศิลปะกับสังคมไทย. สาขาวิชาศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ฉบับปรับปรุง หน่วยที่ 1-5. โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พศิน นนทพายัพ และ พูลศักดิ์ โกสิยวัฒน์. (2563 ). องค์ความรู้ด้านงานหัตถกรรมจักสานไม้ไผ่และภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อการพัฒนาผลิตภัณฑ์ และสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์. วารสารราชนครินทร์, 17 (1), 1-9.
มาโนช กงกะนันทน์. (2538). ศิลปะการออกแบบ. บริษัทโรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช จำกัด.
วิบูลย์ ลี้สุวรรณ. (2553). ศิลปหัตถกรรมพื้นบ้าน : เอกลักษณ์เฉพาะถิ่น. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ฉบับภาษาไทย, 30(1), 167-172.
สมปอง เพ็งจันทร์. ( 2546). เครื่องจักสานภาคเหนือ. ซิลค์เวอร์มบุคส์.
สุจรรยา โชติช่วง. (2554). การศึกษาสภาพการพัฒนาอัตลักษณ์และเอกลักษณ์ของสถานศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลกเขต 1การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง กศ.ม. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิยาลัยนเรศวร.
สุชาติ เถาทอง. ( 2539). หลักการทัศนศิลป์. นำอักษรการพิมพ์.
สุชาติ เถาทอง. ( 2562). วิธีคิดออกแบบศิลปะขั้นสูง : คิดวิเคราะห์ สังเคราะห์ บูรณาการความรู้ใหม่. บางแสนการพิมพ์.
อดุลย์ บุญฉ่ำ. (2559). เอกสารประกอบการสอนเรื่อง ความรู้เกี่ยวกับประติมากรรม. สาขาวิชาทัศนศิลป์คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อรัญ วาณิชกร. (2559). การออกแบบผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
