แนวทางการดะอฺวะฮฺในสูเราะฮฺอันนะห์ลุ อายะฮฺที่ 125
คำสำคัญ:
แนวทาง, หิกมะฮฺ, การตักเตือนที่ดี, การโต้แย้งด้วยสิ่งที่ดีกว่า, ดาอีย์บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอความรู้ความเข้าใจแนวทางการดะอฺวะฮฺตามที่ปรากฏในสูเราะฮฺอันนะห์ลุ อายะฮฺที่ 125 เป็นบทความวิจัยเอกสารเชิงพรรณนาวิเคราะห์โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากอัลกุรอาน อัลหะดีษ และทัศนะของปวงปราชญ์อิสลาม จากการศึกษาพบกว่า แนวทางการดะอฺวะฮฺใน สูเราะฮฺอันนะห์ลุ อายะฮฺที่ 125 ถือเป็นแนวทางหลักในการดะอฺวะฮฺสำหรับดาอีย์ในการเรียกร้องเชิญชวนผู้คนสู่อิสลาม ดาอีย์ทุกคนสมควรศึกษาเรียนรู้และทำความเข้าใจแนวทางการดะอฺวะฮฺข้างต้น ทั้งนี้เพราะแนวทางการดะอฺวะฮฺ เป็นสิ่งสำคัญและเป็นปัจจัยหนึ่งที่จะช่วยให้ดาอีย์ประสบความสำเร็จในการดะอฺวะฮฺ ทำให้การดะอฺวะฮฺมีความสมบูรณ์และมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น ซึ่งแนวทางที่ปรากฏในสูเราะฮฺอันนะห์ลุ อายะฮฺที่ 125 มีด้วยกันสามแนวทาง คือ หิกมะฮฺ การตักเตือนที่ดี และการโต้แย้งด้วยสิ่งที่ดีกว่า
References
สมาคมนักเรียนเก่าอาหรับ ประเทศไทย. 2542. พระมหาคัมภีร์อัลกุรอานพร้อมความหมาย ภาษาไทย อัลมะดีนะฮฺ อัลมุเนาวะเราะฮฺ:ศูนย์กษัตริย์ฟาฮัด เพื่อการพิมพ์อัลกุรอาน.
อบูอับดิรเราะหฺมาน อับดุลลอฮฺ ซัยนฺ. 2555. ดะอฺวะฮฺอย่างมีหิกมะฮฺ. Zunnur (แปล). กรุงเทพฯ : ฟิตยะตุลฮัก.
Abd Allāh bin Ahฺmad al-Allāf. n.d. Kullunā Du‘aāh (كلنا دعاة). Makkah al-Mukarramah: Dār al-Tarfien.
‘Abd al-‘Azīz. 1983. al-Arabiyyah Lughatan al-Ii’lam (العربية لغة الإعلام). Riyādฺ: Dār al-Rifā‘aī.
Abū al-Baqa’a Aiyyub bin Musa. 1998. al-Kuliyāt(الكليات). Tab‘ah al-Thaniyyah. Bairūt: Mu’assassah al-Risālah.
Ahฺmad Abū Zaid. 1994. Manhāj al-Dā ‘iyah(منهاج الداعية). Da‘wah al-Hฺaq (دعوة الحق). 13(135).
Ahฺmad Ahฺmad Ghalūsh. 1978. al-Da‘awah ilā Allāh Usulihā wa wasāilihā (الدعوة إلى الله أصولها ووسائلها). Țab‘ah al-Thaniyyah. al-Qahirah: Dār al-Kitāb al-Mișri wa Bairūt Dār al-Banāniy.
Ahฺmad al-Shāyib. 1977. Dirāsah Bilāghiyah Tahliliyyah li al-Usūl al-Asālib al-Adabiyyah(دراسة بلاغية تحليلية لأصول الأساليب الأدبية). Tab‘ah al-Sābi‘ah. al-Qāhirah: Maktabah al-Nahdhah al-Misriyah.
Ahฺmad bin Muhฺammad bin Hฺambal. 1983. Fadฺāil al-Sahฺabah (فضائل الصحابة) Makkah: Jāmi‘ah Ummu al-Qura.
Hฺamid bin Nāșir. 1998. Asālib al-Da‘awah al-’Islāmiyah al-Mu‘aāsirah(الإسلامية المعاصرة أساليب الدعوة). Riyād: Dār Ashbaliyā.
Ibn al-Mansūr. n.d. Lisānu al-‘Arab(لسان العرب). Bairūt: Dār Lisānu al-‘Arab.
Ibn Kathir. 2003. al-Bidāyah wa al-Nihāyah(البداية والنهاية). (sl):Dār ‘Aālim al-Kutub.
Ibn Qayyim al-Jawziyyah. 2001. Madārij al-Sālikīn (مدارج السالكين). al-Qāhirah: Mu’assassah al- Mukhtār.
Ibn Qayyim al-Jawziyyah. n.d. al-Sawa‘iq al-Mursalah ‘ala al-Jahmiyyah wa al-Mu‘aTilah(الصواعق المرسلة على الجهمية والمعطلة). Riyād: al-‘Aașimah.
Ibn Rajab al- Hฺanbaliy. 2001. Jāmi‘u al-‘Ulūm wa al- Hฺikam (جامع العلوم والحكم). (s.l.): Mu’assassah al-Risālah.
Ibrāhīm bin ‘Abd al-Muțlaq. n.d. al-Tadaruj fī al-Da‘awah(التدرج في الدعوة). (s.l.): s.n.
Ibrāhīm Madkū et al. 1985. al-Ma’jam al-Wasīt (المعحم الوسيط). Tab‘ah al-Thaniyyah (s.l.) :Dār al-Hindisiyah.
Muhฺammad Abū al-Fathฺ. 1995. al-Mudkhalu ilā ‘ailmi al-Da‘awah (المدخل إلى علم الدعوة). Tab‘ah al-Thalithah. Bairūt: Mu’assasah al-Risālah.
Muhฺammad bin Jarīr al-Attabariy. Tarik al-Imam wa al-Mulūk (تاريخ الأمم والملوك). Bairūt: Dar al-Kutub al-‘Ailmiyah.
Muhฺammad Salihฺ al-Uthaimīn. 1991. Zād al-Dā‘iyyah ila Allāh (زاد الداعية إلى الله). al-Tab‘ah al-Thālithah. Riyādฺ: Matba‘ah Safir.
Sa‘īd ‘Alī al-Qahฺtahniy. 1992. al-Hฺikmah fī al-Da‘awah ilā Allāh (الحكمة في الدعوة إلى الله). Tab‘ah al-Thaniyyah. Riyādฺ: s.n.
อบูอับดิรเราะหฺมาน อับดุลลอฮฺ ซัยนฺ. 2555. ดะอฺวะฮฺอย่างมีหิกมะฮฺ. Zunnur (แปล). กรุงเทพฯ : ฟิตยะตุลฮัก.
Abd Allāh bin Ahฺmad al-Allāf. n.d. Kullunā Du‘aāh (كلنا دعاة). Makkah al-Mukarramah: Dār al-Tarfien.
‘Abd al-‘Azīz. 1983. al-Arabiyyah Lughatan al-Ii’lam (العربية لغة الإعلام). Riyādฺ: Dār al-Rifā‘aī.
Abū al-Baqa’a Aiyyub bin Musa. 1998. al-Kuliyāt(الكليات). Tab‘ah al-Thaniyyah. Bairūt: Mu’assassah al-Risālah.
Ahฺmad Abū Zaid. 1994. Manhāj al-Dā ‘iyah(منهاج الداعية). Da‘wah al-Hฺaq (دعوة الحق). 13(135).
Ahฺmad Ahฺmad Ghalūsh. 1978. al-Da‘awah ilā Allāh Usulihā wa wasāilihā (الدعوة إلى الله أصولها ووسائلها). Țab‘ah al-Thaniyyah. al-Qahirah: Dār al-Kitāb al-Mișri wa Bairūt Dār al-Banāniy.
Ahฺmad al-Shāyib. 1977. Dirāsah Bilāghiyah Tahliliyyah li al-Usūl al-Asālib al-Adabiyyah(دراسة بلاغية تحليلية لأصول الأساليب الأدبية). Tab‘ah al-Sābi‘ah. al-Qāhirah: Maktabah al-Nahdhah al-Misriyah.
Ahฺmad bin Muhฺammad bin Hฺambal. 1983. Fadฺāil al-Sahฺabah (فضائل الصحابة) Makkah: Jāmi‘ah Ummu al-Qura.
Hฺamid bin Nāșir. 1998. Asālib al-Da‘awah al-’Islāmiyah al-Mu‘aāsirah(الإسلامية المعاصرة أساليب الدعوة). Riyād: Dār Ashbaliyā.
Ibn al-Mansūr. n.d. Lisānu al-‘Arab(لسان العرب). Bairūt: Dār Lisānu al-‘Arab.
Ibn Kathir. 2003. al-Bidāyah wa al-Nihāyah(البداية والنهاية). (sl):Dār ‘Aālim al-Kutub.
Ibn Qayyim al-Jawziyyah. 2001. Madārij al-Sālikīn (مدارج السالكين). al-Qāhirah: Mu’assassah al- Mukhtār.
Ibn Qayyim al-Jawziyyah. n.d. al-Sawa‘iq al-Mursalah ‘ala al-Jahmiyyah wa al-Mu‘aTilah(الصواعق المرسلة على الجهمية والمعطلة). Riyād: al-‘Aașimah.
Ibn Rajab al- Hฺanbaliy. 2001. Jāmi‘u al-‘Ulūm wa al- Hฺikam (جامع العلوم والحكم). (s.l.): Mu’assassah al-Risālah.
Ibrāhīm bin ‘Abd al-Muțlaq. n.d. al-Tadaruj fī al-Da‘awah(التدرج في الدعوة). (s.l.): s.n.
Ibrāhīm Madkū et al. 1985. al-Ma’jam al-Wasīt (المعحم الوسيط). Tab‘ah al-Thaniyyah (s.l.) :Dār al-Hindisiyah.
Muhฺammad Abū al-Fathฺ. 1995. al-Mudkhalu ilā ‘ailmi al-Da‘awah (المدخل إلى علم الدعوة). Tab‘ah al-Thalithah. Bairūt: Mu’assasah al-Risālah.
Muhฺammad bin Jarīr al-Attabariy. Tarik al-Imam wa al-Mulūk (تاريخ الأمم والملوك). Bairūt: Dar al-Kutub al-‘Ailmiyah.
Muhฺammad Salihฺ al-Uthaimīn. 1991. Zād al-Dā‘iyyah ila Allāh (زاد الداعية إلى الله). al-Tab‘ah al-Thālithah. Riyādฺ: Matba‘ah Safir.
Sa‘īd ‘Alī al-Qahฺtahniy. 1992. al-Hฺikmah fī al-Da‘awah ilā Allāh (الحكمة في الدعوة إلى الله). Tab‘ah al-Thaniyyah. Riyādฺ: s.n.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
2018-04-18
How to Cite
บินตีฮารุน อ., & อาดำ ซ. (2018). แนวทางการดะอฺวะฮฺในสูเราะฮฺอันนะห์ลุ อายะฮฺที่ 125. วารสาร อัล-ฮิกมะฮฺ, 4(7), 1–10. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/HIKMAH/article/view/115195
ฉบับ
บท
Research Article
