การพัฒนารูปแบบการพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม
บทคัดย่อ
การวิจัยเพื่อพัฒนารูปแบบการพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาองค์ประกอบหลักและองค์ประกอบย่อยของรูปแบบการพัฒนาครู โดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม 2. ศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์การพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม 3. พัฒนารูปแบบการพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม 4 ประเมินผลการใช้รูปแบบการพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครูโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม จํานวน 59 คน ซึ่งได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) งานวิจัยนี้ใช้กระบวนการวิจัยและพัฒนา (Research and Development) การวิจัยแบบผสมผสาน (Mixed Method Research) โดยการเก็บข้อมูลทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ ใช้แนวคิดการพัฒนารูปแบบที่ผู้วิจัยสังเคราะห์ขึ้น เครื่องมือประกอบด้วย แบบประเมินและแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนีความต้องการจำเป็น (PNI Modified) ผลการวิจัยพบว่า
- องค์ประกอบหลักและองค์ประกอบย่อยของรูปแบบการพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชน การเรียนรู้ทางวิชาชีพ เพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม สามารถแบ่งออกเป็นองค์ประกอบหลัก 5 องค์ประกอบ และองค์ประกอบย่อย 15 องค์ประกอบมีผลการประเมินองค์ประกอบ มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด 2. สภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ของรูปแบบการพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม พบว่า สภาพปัจจุบันมีการดำเนินงานอยู่ในระดับปานกลาง และสภาพที่พึงประสงค์มีความพึงประสงค์อยู่ในระดับมากที่สุด 3. ผลการพัฒนารูปแบบการพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม ประกอบด้วยรูปแบบย่อย 3 รูปแบบ ได้แก่ รูปแบบย่อยที่ 1 การเตรียมการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ รูปแบบย่อยที่ 2 การจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ รูปแบบย่อยที่ 3 การประเมินผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ รูปแบบมีความเหมาะสม ความเป็นไปได้ และความเป็นประโยชน์อยู่ในระดับมากที่สุด 4. ผลการประเมินการใช้รูปแบบการพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ เพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม พบว่า
4.1 ครูมีความสามารถในการจัดการเรียนรู้ ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 4.2 ผลการประเมินความพึงพอใจการใช้รูปแบบและคู่มือรูปแบบการพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม พบว่า มีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุดทุกด้าน
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ (2548). การประเมินการอ่าน คิดวิเคราะห์และเขียน. กรุงเทพมหานคร:
องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กองพล เคลือบพณิชกุล. (2542). การใช้ภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร.
จันทรานี สงวนนาม. (2545). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการบริหารสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร :
ศรีอนันต์การพิมพ์,
ดิเรก พรสีมา. (2554). แนวทางการพัฒนาวิชาชีพครู. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
ทิศนา แขมมณี. (2557). ปลุกโลกการสอนให้มีชีวิตสู่ห้องเรียนสู่ศตวรรษใหม่. กรุงเทพมหานคร:
สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสชิ่ง.
ทิศนา แขมมณี. (2545). การคิดและการสอนเพื่อพัฒนากระบวนการคิด. กรุงเทพมหานคร:
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
บุญชม ศรีสะอาด (2541) การพัฒนาการสอน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ชมรมเด็ก.
ประไพ ฉลาดคิด (2548). หลักการสอน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ (2554). โครงการสร้างชุมชนการเรียนรู้ครูเพื่อศิษย์เพื่อปฏิรูป
การศึกษา. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2543). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อเสริม
กรุงเทพมหานคร.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2542). การบริหารงานด้านวิชาการ. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดี.
พศิน แตงจวง. 2556). แนวคิด ทฤษฎีการพัฒนาบุคลากรทางการศึกษา. 2556.
<http://phasina1.blogspot.com/2013/12/blog-post.html> มิถุนายน 2558.
ฟาฏินา วงศ์เลขา. (2558). “สพฐ. พลิกโฉมโรงเรียนมุ่งเป้า ป.1 อ่านเขียนได้,” เดลินิวส์.
มิถุนายน.
มยุรฉัตร ธรรมวิเศษ. (2554). รูปแบบปฏิบัติการพัฒนาครูด้านการทานวัตกรรมการเรียนการสอน
ในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ กศ.ด. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏ
อุบลราชธานี.
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. (2553). คู่มือการจัดระบบการเรียน
การสอนที่ยึดผู้เรียนเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้. ม.ป.ท.: เทียนวัฒนา พริ้นท์ติ้ง.
มูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2556). การจัดทายุทธศาสตร์การปฏิรูปการศึกษา
ขั้นพื้นฐานให้เกิดความรับผิดชอบ. กรุงเทพมหานคร: ม.ป.พ.
โรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม.(2561). รายงานประเมินตนเองปีการศึกษา 2561.
ชลบุรี : ฝ่ายวิชาการโรงเรียนเทศบาลอินทปัญญา วัดใหญ่อินทาราม, เทศบาลเมืองชลบุรี.
วรรณี โสมประยูร. (2544). การสอนภาษาไทยระดับประถมศึกษา. กรุงเทพมหานคร:
วรลักษณ์ ชูกำเนิด และเอกรินทร์ สังข์ทอง. (2557). องค์ประกอบด้านพื้นที่การเรียนรู้ของชุมชน
การเรียนรู้ทางวิชาชีพครู บริบทโรงเรียนในประเทศไทยมีแนวทางการจัดการเรียนรู้
สอดคล้องกับการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วิทยานิพนธ์ กศ.ด. สงขลา:
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
วรากรณ์ สามโกเศศ และคณะ. (2553). ข้อเสนอระบบการศึกษาทางเลือกที่เหมาะสมกับสุขภาวะ
คนไทย. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.
วัฒนะ บุญจับ. (2541). ศาสตร์แห่งการใช้ภาษา. กรุงเทพมหานคร: มิตรสยาม.
วิมลศรี ศุษิลวรณ์. (2555). การเรียนรู้แห่งศตวรรษที่ 21 เพลินพัฒนาโมเดล: ทั้งนักเรียนและครู
พัฒนาทักษะการเรียนรู้ด้วยตนเอง. กรุงเทพมหานคร: กรีน พริ้นท์.
สถาบันพัฒนาครู คณาจารย์และบุคลากรทางการศึกษา. (2548). รายงานประจําปี 2548.
กรุงเทพฯ: สํานกังานคณะกรรมการข้ราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา.
สนิท ฉิมเล็ก. (2540). พฤติกรรมการสอนภาษาไทยระดับประถมศึกษา. พิษณุโลก: คณะครุศาสตร์
สถาบันราชภัฏพิบูลสงคราม.
สมคิด สร้อยน้ำ. (2542). หลักการสอน. อุดรธานี: สถาบันราชภัฏอุดรธานี.
สมบัติ นพรัก และคณะ. (2557). รูปแบบการพัฒนาครูและผู้บริหารสถานศึกษาแบบใช้โรงเรียน
เป็นฐานในโรงเรียนขนาดเล็ก: กรณีศึกษาของจังหวัดพิษณุโลก. พิษณุโลก:
มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). คู่มือการประเมินสมรรถนะครู สำนักงาน
คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2553. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา
ลาดพร้าว.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542
และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ.2553. กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2557). การจัดการศึกษาเพื่อยกระดับคุณภาพการเรียนรู้
ในพื้นที่ด้วยพลังเครือข่าย, วารสารการศึกษาไทย. 11(116), 12-18.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558). รายงานผลการศึกษาสถานภาพการผลิตและพัฒนาครู
ในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน. (2557). เปิด 6 อุปสรรคในการทำงาน
ของครูไทย.ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2559). คู่มือ เครื่องมือวัดและประเมินผลความสามารถ
และทักษะการอ่านและการเขียน สำหรับนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6.
กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
สิวรี พิศุทธิ์สินธพ. (2557). รูปแบบการพัฒนาชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพใน
สถาบันอุดมศึกษาคาทอลิก.วิทยานิพนธ์ ปร.ด. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัย
วงษ์ชวลิตกุล.
สุกัญญา โฆวิไลกูล. (2547). การวิเคราะห์ระบบเพื่อการบริหารสถาบันอุดมศึกษา.
กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนันทา มั่นเศรษฐวิทย์. (2540). การเขียนเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพมหานคร: พัฒนาการศึกษา.
สุรพล ธรรมร่มดี. (2553). อาศรมศิลป์วิจัย: การวิจัยและพัฒนาชุมชนแห่งการเรียนรู้
แนวจิตตปัญญา. โครงการเอกสารวิชาการการเรียนรู้สู่การเปลี่ยนแปลง ลำดับที่ 8.
นครปฐม: เอมี่ เอ็นเตอร์ไพรส์.
หฤทัย อนุสสรราชกิจ และคณะ. (2557). กระบวนการพัฒนาครูด้วยระบบหนุนนาต่อเนื่องเพื่อ
พัฒนาทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 ของนักเรียน ในจังหวัดจันทบุรี. กรุงเทพมหานคร:
ภาควิชาการศึกษาปฐมวัย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราไพพรรณี.
อรทัย วิมลโนช และคณะ. (2540). ภาษาไทย 2 พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
Banghart, Frank W. (1969). Educational Systems Analysis. New York: Collier McMillan.
Biggs, C. L., Birks, E. G., &, Atkins, W. (1980). Managing the systems
Development process. Engle Wood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Bittel, L. R. (1978). Encyclopedia of Profession Management. New York: McGraw-Hill.
Bloom, B. S. (1982). Human Characteristics and School Learning. New York: McGraw-
Hill.
Carroll, John B. (1971). The Carroll Model: A 25-Year Retrospective and Prospective
View. USA.: Educational Researcher.
Darling-Hammond, L. (1998). Teachers and Teaching: Testing Policy Hypotheses from
a National Commission Report. USA.: Educational Researcher.
Darling-Hammond, L. & Rothman, R. (2011). Teacher and Leader Effectiveness in High
Performing Education Systems. Washington, DC: Alliance for
Excellent Education and Stanford, CA: Stanford Center for Opportunity Policy
in Education,
DuFour, R. & Mattos, M. (2013). How do Principals Really Improve Schools? USA: The
Principalship.
Edwards, P. (1985). Systems Analysis, Design and Development: With Structured
Concepts. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Elmore, R. F. (2002). Bridging the Gap Between Standards and Achievement: The
Imperative for Professional Development in Education. Washington, DC:
Albert Shanker Institute.
Fred R. David. (2010). Creating a Professional Learning Community. National Forum
of USA : Sam Houston State University.
Hord, S. M. (1997). Theories of Learning 4th ed. New Jersey: Prentice-Hall.
Huffman, J., & Hipp, K. (2003). The Role of Shared Values and Visions in Creating
Professional Learning Communities. USA.: National Association of Secondary School Principals.
Lewis, M. & Andrews, D. (2004). Building Sustainable Futures: Emerging
Understandings Of the Significant Contribution of the Professional Learning
Community. USA.: Improving Schools.
McKinsey. (2007). McKinsey Report on Education. June.
Smith, A. S. (1978). System Concept, Total Encyclopedia of Professional
Management. s.l.: s.n.
Stoll, L., Bolam, R., McMahon, A., Wallance, M. & Thomas, S. (2006). Professional
Learning Community: An Overview of the Literature. 2006.
<http://www.sagepub.com> June 2016.
Von-Bertalanffy, Ludwig. (1968). General System Theory. New York : George Braziller.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 ภาควิชาบัณฑิตศึกษานานาชาติการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright@HRD Journal, Burapha University
