ตัวแปรในการสร้างภาวะผู้นำร่วมในการบริหารกิจการเพื่อสังคมในองค์กรไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้ทำเพื่อศึกษาภาวะผู้นำร่วม (Collective leadership) และปัจจัยที่สร้างให้เกิดภาวะผู้นำร่วม (Collective leadership development) ในบริษัทที่ทำกิจกรรมเกี่ยวกับ กิจการเพื่อสังคม (Social enterprise management) การศึกษาครั้งนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพกับ 3 บริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ ผลการสัมภาษณ์ชี้ให้เห็นว่าภาวะผู้นำร่วมจะเกิดได้ต้องมีองค์ประกอบหลัก 3 ส่วนได้แก่ มีบุคคากรที่มีทักษะและความสามารถ มีขั้นตอนการทำงานที่ยืดหยุ่น และมีเป้าหมายที่ชัดเจน การศึกษายังพบว่าปัจจัยสำคัญที่สร้างให้เกิดภาวะผู้นำร่วมประกอบด้วย ผู้นำที่สามารถสรรหาทีมที่มีศักยภาพในด้านต่างๆ มาทำงานร่วมกัน การมีเครือข่ายในการทำงานที่เข้มแข็ง การมีวัฒนธรรมองค์กรที่กระตุ้นให้เกิดการทำงานรูปแบบใหม่ๆ และการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ ผลการวิจัยยังพบว่ามีปัจจัยอื่นๆที่เป็นตัวกระตุ้นให้เกิดภาวะผู้นำร่วม ได้แก่ การมีผู้นำที่ช่วยสร้างเสริมพลังอำนาจ การเรียนรู้ในรูปแบบใหม่ๆและมีระบบการแชร์ความรู้แบบเปิดกว้าง การมีระบบโค้ชและพี่เลี่ยงที่ดี และการมีบรรยากาศในการทำงานที่เปิดกว้าง ดังนั้นจะเห็นว่าในภาวะปัจจุบันที่องค์การต่างๆ ต้องเผชิญกับความท้าทายในการดำเนินธุรกิจและคำถามเรื่องการเป็นบริษัทที่ดี กิจการเพื่อสังคมจึงเป็นการทำงานในรูปแบบที่ยั่งยืนและส่งผลกระทบในวงกว้างเนื่องจากจุดประสงค์ของการดำเนินงาน ไม่เพียงแต่ให้ได้มาซึ่งกำไรทางธุรกิจ แต่รวมถึงสังคมและสิ่งแวดล้อม ก่อให้เกิดคุณค่าในการทำธุรกิจที่แท้จริง ดังนั้นองค์กรจำเป็นต้องมีรูปแบบการบริหารจัดการที่ยั่งยืนโดยสร้างให้มีระบบการพัฒนาภาวะผู้นำร่วมรวมถึงกระตุ้นให้เกิดการทำงานในรูปแบบดังกล่าว
Article Details
1) เนื้อหาทั้งหมดของบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และองค์การ เจ้าของผลงานมีการคิด ค้นคว้า ทบทวนวิเคราะห์ สรุป เรียบเรียงและอ้างอิงข้อมูลโดยผู้แต่งเอง กองบรรณาธิการไม่มีส่วนร่วมรับผิดชอบ
2) บทความที่ตีพิมพ์ในวารสารนี้ ต้องไม่เคยได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ที่ใดมาก่อน และไม่อยู่ระหว่างการเสนอเพื่อพิจารณาตีพิมพ์ในวารสารฉบับอื่น หากตรวจพบว่า มีการตีพิมพ์ซ้ำซ้อน ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียวในการละเมิดลิขสิทธิ์
3) ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของวารสารห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากทางกองบรรณาธิการวารสารฯ
เอกสารอ้างอิง
References
Ashoka Foundation. (2005). What is a social entrepreneur? Retrieved August 12, 2018, from www.ashoka.org: http://www.ashoka.org/fellows/social_entreprenur.cfm
Bass, B. (1985). Leadership and performance beyond expectations (2nd ed.). New York: Free.
Bass, B. (1999). Two decades of research and development in transformational leadership. European Journal of Work and Organizational Psychology, 8(1), 9-32.
Berman, E. (2000). Performance measurement in US countries: capacity to reform. Public Administration Review, 60(5), 409-420.
Camarinha-Matos, L., Afsarmanesh, H., Galeano, N., & Molina, A. (2009). Collaborative networked organization - Concepts and practice. Computers & Industrial Engineering, 57(1), 46-60. doi:10.1016/j.cie.2008.11.024.
Canadian Centre for Social Entrepreneurship. (2001, February). Social Entrepreneurship Discuss Paper No.1. Canadian Center for Social Enterprise.
Collins, J. (2001). Good to great. New York: HarperCollins.
Cook, B., Dodd, C, & Mitchell, W. (2001). Social entrepreneurship: false premises and dangerous forebodings. Centre of Full Employment and Equity, University of Newcastle, Working paper no. 01-24. Retrieved from e1.newcastle.edu.au /coffee
Creswell, J. (2009). Research design: Qualitative, quantitative , and mixed methods approaches. Thousand Oaks, CA: Sage.
Creswell, J. (2012). Educational research: planning, conducting and evaluating quantitative and qualitative research (4th ed.). Boston: MA, Pearson.
Dansereau, F., & Yammarino, F. J. (1998). Leadership: The multi-level approaches (Monographs in Organizational Behavior and Industrial Relations Vol. 24 Part A&B). Stamford: CT, JAI Press.
Day, D., Gronn, P., & Salas, E. (2004). Leadership capacity in teams. The Leadership Quarterly, 15(6), 857-880.
Dee, J. G. (1998). Enterprising nonprofits. Harvard Business Review, 76(1), 54-67.
Digenti, D. (1999). Collaborative learning: A core capacity for organizations in the new economy. Reflections, 1(2), 45-55.
Drayton, B. (2002). The citizen sector: Becoming entrepreneural and competitive as business. California Management Review, 44, 120-132.
Friedrich, T., Vessey, W., & Schuelke, M. (2009). A framework for understanding collective leadership: The selective utilization of leader and team expertise within networks. The Leadership Quarterly, 20(6), 933-958.
Gronn, P. (2002). Distributed leadership as a unit of analysis. The Leadership Quarterly, 13(4), 423-452.
Jackson, T. (2009). Prosperity without growth: economics for a finite planet. London: Earthscan.
Konczak, L., Stelle, D.J., & Trusty, M.L. (2000). Defining and measuring empowering leader behaviors: Development of an upward feedback instrument . Educational and Psychology Measurement, 60(2), 301-313.
Lam, A. (2000). Tacit knowledge, organizational learning and societal institutions: An integrated framework. Organizations Studies, 21(3), 487-513.
Leadbeater, C. (1997). The rise of social entrepreneur. London: Demos.
Light, P. (2008). The search for social entrepreneurship. Washington, DC: Brooking Institution Press.
Maak, T., & Stoetter, N. (2012). Social entrepreneurs as responsible leaders: Fundacion Paraguaya and the case of Martin Burt. Journal of Business Ethics, 111(3), 413-430.
Mayfield, J., & Mayfield, M. (2007). The Effects of Leader Communication on a worker's intend to saty: An investigationusing structural equation modeling. Human Performance, 20(2), 85-102.
Nicholla, A. (2006). New models of sustainable social change. New York: Oxford University Press .
Pearce, C., & Conger, J.A. (2003). All those years ago: The historical underpinning of shared leadership. In C. L. Pearce & J. A. Conger (Eds.), Shared leadership: Reframing the hows and whys of leadership. Thousand Oaks, CA: Sage.
Pearce, C., & Sims, H. P. (2002). Vertical versus shared leadership as predictors of the effectiveness of change management teams: An examination of aversive, directive, transactional, transformational, and empowering leader behaviors. Group Dynamics: Theory, Research, and Practice, 6(2), 172-197.
Schein, E. (1992). Organizational culture and leadership (2nd ed.). San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Schwab Foundation. (2019, August 6). Schwab foundation for social enterpreneurship. Retrieved from https://www.schwabfound.org/what-is-social-entrepreneurship
Senge, P., & Kaeufer, K. (2001). Communities of leaders or no leaderhip at all. In S. Chowdhury (Ed.), Management 21C. New York: Prentice Hall.
SET. (2018). List of companies/securities. Retrieved from http://www.set.or.th/en/company/companylist.html
Shaw, E. (2004). Marketing in the social enterprise context: Is it entrepreneural? Qualitative Marketing Research: An International Journal, 7(3), 194-205.
Sparrowe, R., & Liden, R. C. (2005). Tow routes to influence: integrating leader-member exchange and social neteork perspectives. Administrative Science Quarterly, 50, 505-535.
Srivastava, A., Batol, K.M., & Locke, E.A. (2006). Empowering leadership in management teams: effects on knowledge sharing, efficacy, and performance. Academy of Management Journal, 49(6), 1239-1251.
Takeuchi, H. (2006). The new dynamism of the knowledge-creating company. Retrieved October 21, 2018, from http://wwwsiteresources.worldbank.org: siteresource.worldban.org
Thompson, J., Alvy, G., & Lees, A. (2000). Social entrepreneurship: A new look at the people and the potential. Management Decision, 38, 328-338.
Thomson, J. (2002). The world of social entrepreneur. The International Journal of Public Sector Management , 15(5), 412-431.
Thai Social Enterprise Office. (2000). TSEO. Retrieved from www.tseo.or.th.
Wallace, S. (1999). Social entrepreneurship: The role of social purpose enterprise in facilitating community economic development. Journal of Developmental Entrepreneurship, 4, 153-174.
Wenger, E. (1998). Communities of practice: Learning , meaning and identify. Cambridge University Press.
West, M., Eckert, R., Steward, K., & Pasmore, B. (2014). Developing collecive leadership for health care. Center for Creative Leadership.
Yukl, G. (1989). Managerial leadership: A review of theory and research. Journal of Management , 15(2), 251-289.
Yukl, G., & Fu, P. (1999). Determinants of delegation and consultation by managers. Journal of Organizational Behavior, 20(2) 219-232.
