“D.I.Y. Boiler in Thung Bo Paen Style” Innovative Energy Management Model by Process Innovation
Main Article Content
Abstract
This research aims to 1) evaluate the efficiency of “D.I.Y. Boiler in Thung Bo Paen Style” in comparison with an old-styled steel energy-saving furnace for mushrooms steaming in Ban Thung Bo Paen Community Enterprise Group, Hang Chat district, Lampang province; 2)to disseminate the community wisdom by Participatory Action Research (PAR) process. The process include sharing the innovative design, collecting actual data and adjusting the mechanism of the old-styled steam stove to fit the newly invented the “D.I.Y. Boiler in Thung Bo Paen Style”. The results indicate that the mechanism of steam production against the average efficiency value of the “D.I.Y. Boiler in Thung Bo Paen Style” counts for 8.80% and is equivalent to that in a double pass boiler which is the same type of low-pressure steam stove in the provincial energy project. The replacement of the original stove, a 200-liter tank-style stove, with the “D.I.Y. Boiler in Thung Bo Paen Style”, raises the income by saving firewood cost of 2,910 baht per person per time, or approximately 3 baht per mushroom cube. Considering the overview if members steam the mushroom material three times per month on average, within a year they will earn an additional income of 104,760 baht per person. Also, when applying “D.I.Y. Boiler in Thung Bo Paen Style”, the greenhouse gas emissions are calculated to be reduced by 8,307.68 kgCO2 per person per year. Thus, a total of 10 members will reduce greenhouse gas emissions by 83 tonCO2 per year. Last but not least, the community has proposed to form "Sala" group, consisting of community technicians for maintenance and advice in case of problem with the use of “D.I.Y. Boiler in Thung Bo Paen Style”. The group will promote product sustainability and knowledge dissemination to those interested or nearby communities.
Article Details
References
นันทญา เขียวแสวง, จินตนา อมรสงวนสิน และ วรางคณา ศรนิล. (2561). การประเมินคาร์บอนฟุตพริ้นท์และแนวทางการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกแบบยั่งยืนขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น กรณีศึกษาสำนักงานเขตบางแค. วิศวกรรมสาร มก, 30(102), 61 – 72.
พัฒนา บุญญประภา, สุรศักดิ์ นุ่มมีศรี และ สมศักดิ์ บุญแจ้ง. (2560). การบูรณาการการจัดการศึกษาเพื่อท้องถิ่นในการแก้ปัญหามลพิษทางอากาศในชุมชนเทศบาลเมืองเมืองแกนพัฒนา จังหวัดเชียงใหม่.วารสารบัณฑิตวิจัย, 8(2), 51 – 66.
รวิภา ยงประยูร, ธานินทร์ คูพูลทรัพย์ และ พรชัย เอี่ยมสาย. (2560). โครงการประเมินสภาวะที่เหมาะสมในการใช้งานเตานึ่งก้อนเห็ดแบบใช้ความร้อน 1 กลับ 2 กลับ และ 3 กลับ สำหรับกลุ่มอาชีพเพาะเห็ดแบบก้อนในจังหวัดลำปาง (รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์). ลำปาง: คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 120 หน้า.
รวิภา ยงประยูร, ศิริกาญจน์ วิบูลย์ผล, จารุวรรณ ทินวัง และ พรทิพา สิงห์แก้ว (2561). การประเมินการใช้พลังงานในกระบวนการผลิตของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนเพาะเห็ดแปรรูปบ้านสวนแม่ทะ จ.ลำปาง. การประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติเครือข่ายบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ ครั้งที่ 18 และลำปางวิจัย ครั้งที่ 4, มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, หน้า 137 – 145.
วีระวัฒน์ ศรีชา, นุชิดา สุวแพทย์ และ โสภา แคนสี. (2557). การพัฒนาหม้อผลิตไอน้ำโดยใช้ไม้ฟืนเป็นเชื้อเพลิงสำหรับนึ่งก้อนเชื้อเห็ด. การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ครั้งที่ 10, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, หน้า 180 – 186.
สาธิต รุ่งฤดีสมบัติกิจ และ อุบลรัตน์ วาริชวัฒนะ. (2559). การทดสอบสมรรถนะของหม้อนึ่งก้อนเชื้อเห็ดไอน้ำร้อนยิ่งยวด. วารสารวิศวกรรมสารเกษมบัณฑิต, 6(1), 17 – 30.
อบก ฉลากคาร์บอนและคาร์บอนฟุตพริ้นท์ขององค์กร. (2562). Emission Factor, สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน 2562, จาก https://thaicarbonlabel.tgo.or.th/products_emission/products_emission.pnc.