การพัฒนาการจัดการธุรกิจผลิตภัณฑ์กระจูดของกลุ่มแม่บ้านทหารกรมทหารราบที่ 151 กองทัพภาคที่ 4
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การจัดการธุรกิจที่มีประสิทธิภาพส่งผลต่อความสำเร็จในการดำเนินงานทางธุรกิจ งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ พัฒนาการจัดการธุรกิจของกลุ่มแม่บ้านทหาร กรมทหารราบที่ 151 ผู้ผลิตผลิตภัณฑ์จักสานจากกระจูด เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์แบบกลุ่มและการสนทนากลุ่ม รวมทั้งปฏิบัติการพัฒนาโดยการมีส่วนร่วมของกลุ่มแม่บ้านตั้งแต่การวิเคราะห์สถานการณ์ทางธุรกิจ กำหนดแนวทางการพัฒนาการจัดการธุรกิจ และการพัฒนาการจัดการธุรกิจ ผลการพัฒนา พบว่ากลุ่มแม่บ้านมีการเปลี่ยนแปลงดังนี้ 1) ด้านการจัดการกลุ่ม กลุ่มมีแผนงานและโครงสร้างการบริหารที่ชัดเจน สมาชิกมีความสามารถในการจัดการธุรกิจเพิ่มขึ้น กลุ่มมีความเข้มแข็งในการดำเนินงานทางธุรกิจอย่างต่อเนื่อง กลุ่มได้รับการรับรองการรวมกลุ่มตามกฎหมายจากการจดทะเบียนวิสาหกิจชุมชน ผู้ผลิตและผู้ประกอบการโอทอป ซึ่งทำให้กลุ่มได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องในด้านเครื่องจักร การออกร้านจำหน่ายสินค้า และการเสริมสร้างความรู้ในการผลิต 2) ด้านการเงินและบัญชี กลุ่มมีรายได้เพิ่มขึ้นเป็น 25,000-30,000 บาทต่อเดือน จากเดิมที่มีรายได้ 10,000-12,000 บาทต่อเดือน อีกทั้งสมาชิกกลุ่มมีความรู้และทักษะในการทำบัญชีที่ถูกต้อง 3) ด้านการผลิต กลุ่มมีกำลังการผลิตเพิ่มขึ้นทั้งจากกำลังคนและเครื่องจักรที่มีประสิทธิภาพ สมาชิกมีความสามารถในการผลิตที่ดีขึ้น ทำให้ผลิตภัณฑ์ของกลุ่มได้รับเครื่องหมายมาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน และ 4) ด้านการตลาด กลุ่มผลิตผลิตภัณฑ์รูปแบบใหม่ที่มีมูลค่าเพิ่ม มีตราสินค้า เรื่องราวของผลิตภัณฑ์ รายละเอียดสินค้า และป้ายสินค้า เพิ่มช่องทางจัดจำหน่ายมากขึ้น จากการออกร้านจำหน่ายสินค้า การจำหน่ายผ่านทางสื่อสังคมออนไลน์ และผ่านคนกลางทางการตลาด นอกจากนี้กลุ่มสามารถพัฒนาสถานที่ประกอบการให้เป็นแหล่งเรียนรู้ของชุมชน ซึ่งช่วยเสริมสร้างความสัมพันธ์และทัศนคติที่ดีของประชาชนที่มีต่อหน่วยทหาร
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Area Based Development Research Journal values copyright protection and licensing to safeguard author rights and facilitate the appropriate dissemination of research. Our policies ensure openness, accessibility, and attribution. Authors retain copyright ownership, and articles are published under a Creative Commons Attribution License (CC BY), allowing sharing, adaptation, and proper attribution. Authors have the freedom to publish under the CC BY license, granting broad reuse and distribution permissions. The journal supports posting articles on third-party repositories, adhering to institutional and funding restrictions. Author guidelines detail copyright and licensing requirements, empowering authors with knowledge about their rights and responsibilities. These policies cultivate an environment of collaboration, openness, and responsible sharing, benefiting authors and the research community while honoring intellectual property rights.
เอกสารอ้างอิง
ฉัตยาพร เสมอใจ. (2558). การจัดการธุรกิจขนาดย่อม. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ชุติมันต์ สะสอง. (2559). ความรู้เบื้องต้นในการประกอบธุรกิจ. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
ณรงค์ อนันต์เลิศสกุล และ จิรศักดิ์ จิยะจันทน์. (2561). แนวทางการบริหารจัดการองค์กรเพื่อเพิ่มศักยภาพในการดำเนินงาน วิสาหกิจชุมชนที่ผลิตสินค้าโอทอป กรณีศึกษา ประเภทสมุนไพรที่ไม่ใช่อาหารในพื้นที่ภาคใต้. วารสารปัญญา ภิวัฒน์, 10(2), 128-135.
ธงพล พรหมสาขา ณ สกลนคร. (2556). การจัดการและการพัฒนาวิสาหกิจชุมชน. สงขลา: สถาบันสันติศึกษา มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์.
ธนวุฒิ พิมพ์กิ. (2558). การบริหารธุรกิจขนาดย่อม. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
นภวรรณ คณานุรักษ์. (2559). กลยุทธ์การตลาด (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ทริปเพิ้ล กรุ๊ป.
ปรียาวดี ผลเอนก. (2557). การบริหารการผลิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิบูล ทีปะปาล และ ธนวัฒน์ ทีปะปาล. (2559). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
พิเชษฐ์ สิทธิโชคสกุลชัย. (2559). การจัดการการเงินสำหรับผู้ประกอบการ. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการสร้างธุรกิจและการเป็นผู้ประกอบการ (พิมพ์ครั้งที่ 5). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เลิศชัย สุธรรมานนท์. (2560). กลยุทธ์การบริหารทรัพยากรมนุษย์เพื่อองค์กรยั่งยืน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัฒนา ศิวะเกื้อ, ดุษฎี สงวนชาติ, และ นันทพร พิทยะ. (2559). การบัญชีขั้นต้น (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
ศิริพร สัจจานันท์. (2558). ความหมาย ความสัมพันธ์ และประโยชน์ของการติดตามและประเมินผลโครงการ ใน เอกสารการ
สอนชุดวิชาการวิเคราะห์โครงการและแผนงาน. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สมคิด บางโม. (2558). องค์การและการจัดการ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.
สมชาย หิรัญกิตติ. (2559). การจัดการผลิตและการดำเนินงานสำหรับผู้ประกอบการ. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการสร้าง
ธุรกิจและการเป็นผู้ประกอบการ (พิมพ์ครั้งที่ 5). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560- 2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุดารัตน์ พิมลรัตนกานต์. (2560). การเป็นผู้ประกอบการ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
สุภาวดี พนัสอําพน, บัณฑิต พิรินาสัยสันติ, พลศักดิ์ จิรไกรศิริ, และ วิพร เกตุแก้ว. (2561). การพัฒนาการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชนเพื่อยกระดับการเป็นผู้ประกอบการด้านอุตสาหกรรมอาหารแปรรูป ในพื้นที่ภาคตะวันตกของไทย. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์, 8(1), 77-87.
อวยชัย ชบา และทิพวรรณ หล่อสุวรรณรัตน์. (2559). แนวคิดเกี่ยวกับการบริหารรัฐกิจและรัฐประศาสนศาสตร์. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการบริหาร (พิมพ์ครั้งที่ 5). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อุทัย ปริญญาสุทธินันท์. (2560). “วิสาหกิจชุมชน” ปฏิทรรศน์ในการแข่งขันทางธุรกิจ. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ฉบับภาษาไทย, 37(2), 131-150.
เอกชัย บุญยาทิษฐาน. (2556). คู่มือการวิเคราะห์ SWOT อย่างมืออาชีพ จุดเริ่มต้นของยุทธศาสตร์ที่ไม่ทำไม่ได้ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
