การประมาณปริมาณแสงสว่างด้วยวิธีการใช้ท่อนำแสงแนวดิ่งในเมืองสุราบายา ประเทศอินโดนีเซีย

บทคัดย่อ

ระบบท่อนำแสงแนวดิ่ง (Light pipe) ช่วยเพิ่มแสงในอาคารในตอนกลางวันได้ดี โดยเฉพาะพื้นที่ที่อยู่บริเวณเส้นศูนย์สูตร เนื่องจากการโคจรของดวงอาทิตย์ ทำให้ตำแหน่งดวงอาทิตย์ในเวลากลางวันอยู่ด้านบนของอาคาร จากงานวิจัยที่ผ่านมาในประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เช่น ประเทศไทยและประเทศมาเลเซีย พบว่า ประเทศมาเลเซีย เป็นประเทศที่มีความเหมาะสมในการใช้ระบบท่อนำแสงแนวตั้งได้เป็นอย่างดี แต่สำหรับประเทศไทยยังไม่สามารถใช้ระบบท่อนำแสงได้ดีเนื่องจาก ปริมาณแสงสว่างที่ได้จากท่อนำแสงมีปริมาณแสงสว่างต่ำ ในปัจจุบันยังไม่มีการศึกษาเรื่องระบบท่อนำแสงในประเทศอินโดนีเซีย ในการศึกษานี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อหาประสิทธิภาพการใช้ท่อนำแสงแนวดิ่ง สำหรับประเทศอินโดนีเซีย โดยใช้ เมืองสุราบายา เป็นพื้นที่ศึกษา ท่อนำแสงที่ใช้ในงานนี้มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 0.6 เมตร 0.8 เมตร และ 1 เมตร โดยความยาวของท่อมีขนาดตั้งแต่ 1 ถึง 6 เมตร ทำการจำลองแสงสว่างในโปรแกรม DIALux 4.13 ในวันสำคัญ 4 วัน ได้แก่ วันที่ 21 มีนาคม 21 มิถุนายน 21 กันยายน และ 21 ธันวาคม ภายใต้สภาพท้องฟ้าแจ่มใส สภาพท้องฟ้ามีเมฆปานกลาง และสภาพท้องฟ้ามีเมฆครึ้ม จากการศึกษาพบว่าการใช้ท่อนำแสงแนวตรงในจังหวัดสุราบายา มีส่วนช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการเพิ่มปริมาณและคุณภาพของแสงได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลา 9:00-15:00 น. ท่อที่เส้นผ่าศูนย์กลางขนาด 0.8 เมตรและ 1 เมตร เป็นขนาดท่อที่สามารถให้แสงสว่างเพียงพอสำหรับการใช้งานภายใต้ทุกสภาพท้องฟ้า สำหรับ ท่อขนาด 0.6 เมตร ไม่สามารถช่วยเพิ่มแสงได้อย่างเพียงพอในสภาพท้องฟ้าที่มีเมฆปานกลาง และมีเมฆครึ้ม และ นำเสนอสมการและวิธีการคำนวณปริมาณแสงสว่างที่ได้จากระบบท่อนำแสงแนวดิ่ง