ระเบียบวิธีวิจัยของสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นและทัศนะภายใต้บริบทของสหวิทยาการในประเทศไทย

ผู้แต่ง

  • วารุณี หวัง

DOI:

https://doi.org/10.14456/bei.2019.5

คำสำคัญ:

สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น, ระเบียบวิธีวิจัย, สหวิทยาการ

บทคัดย่อ

นับจากปัจจุบัน สถาปัตยกรรมพื้นถิ่นเป็นทิศทางในการศึกษาวิจัยที่เกิดขึ้นมาในประเทศไทยได้เกือบห้าสิบ ปีแล้ว แต่เนื้อหาของการศึกษาวิจัยไม่ถูกรับรู้ในวงกว้าง ส่วนหนึ่งถูกมองว่าเป็นเรื่องที่ห่างไกลจากวิถีชีวิต ไม่ตอบสนองความต้องการที่หลากหลายของผู้คน ปัญหาความเป็นไปของท้องถิ่นและสังคมโดยรวมอย่างเป็นรูปธรรม ซึ่งส่วนหนึ่ง หมายรวมถึงผลตอบแทนทางเศรษฐกิจ บทความนี้ต้องการวิเคราะห์ถึงความเชื่อมโยงของสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นกับศาสตร์อื่น และวิธีการศึกษาสถาปัตยกรรมพื้นถิ่น ที่สามารถกระทำไปพร้อมกับวิธีการศึกษาวิจัยของศาสตร์อื่น รวมถึงการวิเคราะห์และวิพากษ์แนวทางการศึกษาวิจัยและการประยุกต์ใช้ ให้เหมาะสมกับสถานการณ์ความเป็นไปของสภาพเศรษฐกิจสังคมไทยในปัจจุบันและอนาคต โดยผู้เขียนใช้การศึกษาวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องเป็นเครื่องมือหลัก เพื่อให้สามารถนำไปประยุกต์ใช้ให้สอดคล้องกับความต้องการและปัญหาของแต่ละท้องถิ่น รวมถึงการขยายขอบเขตในการศึกษาวิจัยให้หลากหลาย การสร้างองค์ความรู้ที่ครอบคลุมและบูรณาการการศึกษาเข้ากับศาสตร์อื่นๆ ภายใต้บริบทการเปลี่ยนแปลง เพื่อเสนอแนะแนวทางเพื่อช่วยให้การพัฒนาและบริหารจัดการทรัพยากรในท้องถิ่น ซึ่งในที่นี้คือสถาปัตยกรรมพื้นถิ่น ให้มีประสิทธิภาพและเป็นไปอย่างยั่งยืน

References

Asquith, L., & Vellinga, M. (Eds.). (2008). Vernacular in the twenty-first century: Theory, education and practice. New York, NY: Taylor & Francis.

Bhattacherjee, A. (2012). Social science research: Principles, methods, and practices. North
Charleston, SC: Create space Independent.

Chaichongrak, R., & Freeman, M. (2002). The Thai house: History and evolution. New York, NY:Weatherhill.

Chansuebsri, S. (2015). hư̄ an tai nai lumnam khōng: Thai Lāo mīa nō̜mā. (In Thai) [Tai houses in the Mekong region: Thailand, Laos, Myanmr]. Academic Journal, Faculty of Architecture,Khon Kaen University, 14(1), 21-40.

Chaokromthong, K. (2014). sathāpattayakam phư̄ nthin nonthaburī: khwām sư̄ pnư̄ ang læ kān plīanplǣng. (In Thai) [Nonthaburi vernacular architecture: Continuity and change]. Kasem Bundit Journal, 15(2), 49-59.

Chuapram, S., & Panin, O. (2013). kān ʻān khwām plīanplǣng læ lāklāi khō̜ng chumchon læ sathāpattayakam phư̄ n thin. (In Thai) [“Reading” the change and diversity of communities and vernacular architecture]. Journal of Mekong Societies, 9(1), 131-154.

Craig, W., & Parkins, W. (2006). Slow living. London: Berg.

Gadamer, H-G. (2006). Truth and method (2nd ed.). Trans. by Weinsheimer, J. & Mars, D. G. New York: Continuum.

Geertz, G. (1973). The interpretation of culture: Selected essays. New York, NY: Basic Books.

Graoat, L., & Wang, D. (2013). Architectural research methods (2nd ed.). Chichester: John Wiley & Sons.

Kanchanaanurak, A. (2010). theknōlōyī kānkō̜sāng sūam samrap bānphak ʻāsai rim nam kō̜ranī sưksā mūbān sā khlā tambon nā klư̄ a ʻamphoē phra samut čhēdī čhangwat samut prākān.(In Thai) [Construction technology, toilet, the toilet construction technology, the toilet for riverside dwelling, component of the toilet]. Journal of the Faculty of Architecture, King Mongkut Institute of Technology, 11(2), 23-34.

Kirdsiri, K., & Muenkhamwang, T. (2017). rūpsong læ kānčhat wāng thī wāng phāinai rư̄ an phư̄ nthin thai lư̄ : bānpǣn mư̄ angnun sipsō̜ngpannā yūnnān sāthāranarat prachāchončhīn.(In Thai) [House form and space organization of Dai Lue vernacular dwelling houses:Manbiancun village, Menglunzhen, Xishuangbanna, Yunnan, People’s Republic of China].NAJUA: Architecture, Design and Built Environment, 14(1), 172-197.

Kirdsiri, K. (2011). sathānaphāp khō̜ng thīyūʻāsai nai thō̜ngthin phāk klāng sakkayaphāp panhā læ nǣothāng kānphatthanā. (In Thai) [Status of local residents in Central region, potential,problems and development guidelines]. NAJUA: Architecture, Design and Built Environment, 25(1), 331-363.

Korosec-Serfaty, P. (1985). ‘Experience and use of the dwelling’. In I. Altman & C. Werner. Home Environments (pp. 65-86). New York, NY: Plenum Press.

Lorchai, J., Panin, O., & Kerdsiri, K. (2015). khunnalaksana khō̜ng thī wāng thāng sathāpattayakam nai sathāpattayakam phư̄ n thin : nǣothāng kānsưksā sū kānʻō̜kbǣp sathāpattayakam rūamsamai. (In Thai) [Spatial characteristics in vernacular architecture: Approaches to the design of contemporary architecture]. Journal of Environment Design, 2(2), 61-78.

Lucus, R. (2016). Research methods for architecture. London: Laurence King.

Martin, G.J. (2005). All possible worlds: A history of geographical ideas (4th ed.). Oxford: Oxford University Press. Chaokromthong, K. (2014). sathāpattayakam phư̄ nthin nonthaburī: khwām sư̄ pnư̄ ang læ kān plīanplǣng. (In Thai) [Nonthaburi vernacular architecture: Continuity and change]. Kasem Bundit Journal, 15(2), 49-59.

Chuapram, S., & Panin, O. (2013). kān ʻān khwām plīanplǣng læ lāklāi khō̜ng chumchon læ sathāpattayakam phư̄ n thin. (In Thai) [“Reading” the change and diversity of communities and vernacular architecture]. Journal of Mekong Societies, 9(1), 131-154.

Craig, W., & Parkins, W. (2006). Slow living. London: Berg.

Gadamer, H-G. (2006). Truth and method (2nd ed.). Trans. by Weinsheimer, J. & Mars, D. G. New York: Continuum.

Geertz, G. (1973). The interpretation of culture: Selected essays. New York, NY: Basic Books.

Graoat, L., & Wang, D. (2013). Architectural research methods (2nd ed.). Chichester: John Wiley & Sons.

Kanchanaanurak, A. (2010). theknōlōyī kānkō̜sāng sūam samrap bānphak ʻāsai rim nam kō̜ranī sưksā mūbān sā khlā tambon nā klư̄ a ʻamphoē phra samut čhēdī čhangwat samut prākān. (In Thai) [Construction technology, toilet, the toilet construction technology, the toilet for riverside dwelling, component of the toilet]. Journal of the Faculty of Architecture, King Mongkut Institute of Technology, 11(2), 23-34.

Kirdsiri, K., & Muenkhamwang, T. (2017). rūpsong læ kānčhat wāng thī wāng phāinai rư̄ an phư̄ n thin thai lư̄ : bānpǣn mư̄ angnun sipsō̜ngpannā yūnnān sāthāranarat prachāchončhīn. (In Thai) [House form and space organization of Dai Lue vernacular dwelling houses: Manbiancun village, Menglunzhen, Xishuangbanna, Yunnan, People’s Republic of China]. NAJUA: Architecture, Design and Built Environment, 14(1), 172-197.

Kirdsiri, K. (2011). sathānaphāp khō̜ng thīyūʻāsai nai thō̜ngthin phāk klāng sakkayaphāp panhā læ nǣothāng kānphatthanā. (In Thai) [Status of local residents in Central region, potential, problems and development guidelines]. NAJUA: Architecture, Design and Built Environment, 25(1), 331-363.

Korosec-Serfaty, P. (1985). ‘Experience and use of the dwelling’. In I. Altman & C. Werner. Home Environments (pp. 65-86).

New York, NY: Plenum Press. Lorchai, J., Panin, O., & Kerdsiri, K. (2015). khunnalaksana khō̜ng thī wāng thāng sathāpattayakam nai sathāpattayakam phư̄ n thin : nǣothāng kānsưksā sū kānʻō̜kbǣp sathāpattayakam rūamsamai. (In Thai) [Spatial characteristics in vernacular architecture: Approaches to the design of contemporary architecture]. Journal of Environment Design, 2(2), 61-78.

Lucus, R. (2016). Research methods for architecture. London: Laurence King.

Martin, G.J. (2005). All possible worlds: A history of geographical ideas (4th ed.). Oxford: Oxford University Press.

Martin, G.J. (2013) khrư̄ a yāt rư̄ an phư̄ n thin khon Sayām nai tu mapat klantan Mālēsīa. (In Thai) [The kinship of the vernacular houses of the Orang Siam in Kelantan Malaysia].NAJUA: Architecture, Design and Built Environment, 27(1), 23-43.



Phanpetch, S. (2009). kānphatthanā rư̄ an phư̄ n thin ʻĪsān phư̄ a saphāwa sabāi thāng dān ʻunhaphūm kō̜ranī sưksā rư̄ an phư̄ n thin ʻamphoē mančhā khīrī čhangwat Khō̜n Kǣn.(In Thai) [The development of vernacular houses for comfort in the northeast of Thailand case study: Vernacular houses in Munjachiri]. Journal of the Faculty of Architecture, King Mongkut Institute of Technology, 8(1), 43-55.

Phimonsathein, Y. (2013). praden wikrit rư̄ ang kānʻanurak chumchon prawattisāt nai mư̄ ang samrap prathēt Thai. (In Thai) [Critical issues on the conservation of historic urban community for Thailand]. NAJUA: History of Architecture and Thai Architecture, 9(1), 100-119.

Photisita, C. (2011). sāt læ sin hǣng kānwičhai choē ng khunnaphāp. (In Thai) [Science and art of qualitative research]. Bangkok: Amarin.
Powell, R. (2003). The new Thai house. Findon, SA: Bookwise.

Preyawanit, N. (2011). čhariyasāt khō̜ng phư̄ nthī. (In Thai) [Ethnics of space]. NAJUA: History of Architecture and Thai Architecture, 8(1), 349-376.

Ragette, F. (2003). Traditional Domestic Architecture of the Arab Region. Fellbach, Germany: Edition Axel Menges.

Rapoport, A. (2006). Vernacular design as a model system. In L. Asquith & M. Vellinga. (Eds.). Vernacular architecture in the twenty-first century: Theory, education and practice. London: Taylor & Francis.

Richardson, R. (2001). New vernacular architecture. London: Laurence King.

Saelim, N. (2010). kānsưksā rūpbǣp theknōlōyī kānkō̜sāng ʻākhān bō̜riwēn phư̄ nthī chumnām kō̜ranī sưksā chumchon chư̄ am samphan khwǣng samǣ dam khēt bāng khun thīan Krung Thēp Mahā Nakhō̜n. (In Thai) [Study of building construction technology pattern in the wetland: a case study of Chuamsampan community, Samaedam, Bangkhunthain,Bangkok]. Journal of the Faculty of Architecture King Mongkut’s Institute of Technology, 11(2), 45-56.

Satheinnam, T., & Thungsakul, N. (2014). hok krabūan that nai kānsưksā sathāpa tayakam phư̄ nthin. (In Thai) [Six paradigms in the vernacular architectural study]. NAJUA: Architecture, Design and Built Environment, 28(1), 265-282.

Satheinnam, T., & Thungsakul, N. (2016). sathānaphāp phonngā nawi chā kānkān sưksā rư̄ an phư̄ n thin nai phāk tawanʻō̜k chīang nư̄ a khō̜ng prathēt Thai. (In Thai) [The status of academic outputs in vernacular house study in the Northeast of Thailand]. Academic Journal, Faculty of
Architecture. Khon Kaen University, 15(1), 59-75.

Seamon, D. (1982). The phenomenological contribution to environmental psychology. Journal of Environmental Psychology, 2(1982), 119-140.
Senthonglang, T. (2011). kān prapprung phanang din chāp phư̄ a prayuk chai kap bānphak ʻāsai nai chonnabot. (In Thai) [The improvement of plastered wall to be applied to rural dwellings] (Unpublished master’s thesis). Khon Kaen University, Thailand.

Srisawat, S., & Oranratmanee, R. (2016). kān thō̜t botrīan phūmpanyā kān prap tūa khō̜ng rư̄ an phư̄ n thin thai yai bān mǣ sām lǣp čhangwat mǣhō̜ngsō̜n. (In Thai) [Seeking lessons from folk wisdoms involved in the adaptation of vernacular Tai-Yai houses at Baan Mae Sam Lap, Mae Hong Son Province]. NAJUA: Architecture, Design and Built Environment, 30(1), 31-53.

Temiyaphan, W. (1994). khwāmsamkhan khō̜ng sathāpattayakam thō̜ngthin. (In Thai) [The importance of vernacular architecture]. ASA Journal, 6(1), 43-52.

Thubthun, N. (2013). saphāwa sabāi khō̜ng manut čhāk phūmpanyā nai kān yū ʻāsai rūam kap Niwēt watthanatham kō̜ranī sưksā : rư̄ an phư̄ n thin chumchon lumnam thalēsāp song khlā tō̜n lāng. (In Thai) [Human comfort by living with folk wisdom and cultural ecology: A case study of vernacular house in Ramdaeng community - southern Songkhla lake].

Journal of Southern Technology, 6(2), 77-84.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2019-04-30

How to Cite

หวัง ว. (2019). ระเบียบวิธีวิจัยของสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นและทัศนะภายใต้บริบทของสหวิทยาการในประเทศไทย. สิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย, 18(1), 1–18. https://doi.org/10.14456/bei.2019.5