สภาพแวดล้อมในบ้านของผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม: กรณีศึกษา ตำบลแม่กา อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุในที่พักอาศัย โดยศึกษาในพื้นที่ตำบลแม่กา อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา มีวัตถุประสงค์คือศึกษาทางกายภาพ พื้นที่กิจกรรม และการพลัดตกหกล้ม รวมถึงแนวทางการลดความเสี่ยงการพลัดตกหกล้มในที่พักอาศัยของผู้สูงอายุ โดยใช้แบบสำรวจและแบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย ผลการศึกษามีดังนี้ ผู้สูงอายุส่วนใหญ่มีสุขภาพค่อนข้างแข็งแรง มีการใช้ยาเป็นประจำ ส่วนใหญ่จะมีปัญหาทางสายตา อุบัติเหตุในที่พักอาศัยพบว่าเกิดจากสภาวะหน้ามืด โดยสถานที่ที่เกิดเหตุมากที่สุดคือที่ห้องนั่งเล่น ห้องครัวตามลำดับ และเกิดอุบัติเหตุมากที่สุดคือช่วงเวลา 8.00–15.00 น. การอยู่อาศัยส่วนใหญ่จะอยู่กับบุตรหลาน รูปแบบบ้านส่วนใหญ่เป็นปูนชั้นเดียว และในบ้าน2ชั้นผู้สูงอายุจะพักอาศัยอยู่ชั้นล่างของบ้าน มีการวางตำแหน่งของเตียงชิดผนังด้านหนึ่งและโล่งด้านหนึ่ง มีหน้าต่างอยู่บริเวณด้านข้างของที่นอน ห้องน้ำโดยส่วนใหญ่จะอยู่ในตัวบ้าน โดยโถส้วมแบบนั่งราบและแบบนั่งยองมีจำนวนใกล้เคียงกัน พื้นที่นั่งเล่นและรับแขกส่วนใหญ่จะใช้เก้าอี้นั่ง ห้องครัว ส่วนใหญ่จะอยู่ในบ้าน และพบว่ามีการใช้เตาถ่าน (ตั้งกับพื้น) พื้นของบ้านส่วนใหญ่เป็นวัสดุที่แข็งแรง โดยพื้นที่มีแป้งฝุ่น (ทาตัว) หรือทรายทำให้เกิดการลื่นมากที่สุด ส่วนพื้นที่ต่างระดับจะทำให้เกิดการสะดุดมากที่สุด บ้านที่มีสิ่งของรกรุงรัง ทำให้หกล้มมากที่สุด และบ้านส่วนใหญ่จะมีราวจับบันได ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าสภาพแวดล้อมในที่พักอาศัยที่มีผลต่อความเสี่ยงมีความแตกต่างหลายรูปแบบขึ้นอยู่กับพฤติกรรมการใช้งานรวมถึงสภาพบริบทของที่พักอาศัย ดังนั้นการจัดเตรียมสภาพที่พักอาศัยของผู้สูงอายุ โดยคำนึงถึงรูปแบบลักษณะการใช้งานจริง รวมถึงข้อจำกัดที่พบในการใช้งาน จะทำให้เราทราบปัญหาที่เกิดขึ้น ซึ่งนำไปสู่แนวทางแก้ไขที่เหมาะสมและสอดคล้องกับพื้นที่รวมถึงข้อจำกัดของแต่ละบุคคล เพื่อลดความเสี่ยงที่จะนำไปสู่อุบัติเหตุในการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุในที่พักอาศัยได้