ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงของชุมชนตลาดน้อย กรุงเทพมหานคร
DOI:
https://doi.org/10.14456/bei.2022.17คำสำคัญ:
ปัจจัย, การเปลี่ยนแปลง, ชุมชนตลาดน้อยบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาองค์ความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์ พัฒนาการและความเป็นมาของชุมชนตลาดน้อย รวมถึงศึกษาการเปลี่ยนแปลงของชุมชนตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เพื่อนำมาสรุปถึงปัจจัยที่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงของชุมชนตลาดน้อย ที่ได้วิเคราะห์ผ่านลักษณะทางกายภาพ เศรษฐกิจ และสังคม ซึ่งจากการศึกษาพบว่า ชุมชนตลาดน้อยเป็นชุมชนการค้าเก่าแก่ที่สำคัญแห่งหนึ่งของกรุงเทพมหานคร โดยเริ่มมีการตั้งถิ่นฐานในช่วงสมัยอยุธยาจากการอพยพเข้ามาของกลุ่มชาวจีน และเริ่มมีการขยายตัวของชุมชนมากขึ้นจากการเพิ่มขึ้นของกิจกรรมการค้าบริเวณริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา และได้กลายเป็นย่านการค้าที่รุ่งเรืองหลังจากมีการทำสนธิสัญญาเบาว์ริง เป็นช่วงที่กิจกรรมการค้าเป็นไปอย่างคึกคักและดึงดูดให้ผู้คนเข้ามายังชุมชนเป็นจำนวนมาก ต่อมามีการพัฒนาเส้นทางคมนาคมทางบก ส่งผลให้บทบาทของแม่น้ำลำคลองลงน้อยลง รวมถึงการขยายตัวของเมืองความเจริญเริ่มไปสู่พื้นที่อื่น และมีการเกิดขึ้นของย่านการค้าแห่งใหม่ ทำให้การค้าขายในชุมชนตลาดน้อยเริ่มถดถอยลงจนถึงปัจจุบัน หากแต่ยังคงหลงเหลือความเป็นชุมชนการค้าดั้งเดิมที่สะท้อนผ่านมรดกทางวัฒนธรรม วิถีชีวิตที่ยังคงสืบทอดมายังปัจจุบันและสามารถเป็นจุดสำคัญที่ทำให้เกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนผ่านฐานรากทางวัฒนธรรมต่อไปในอนาคตได้ ทั้งนี้ผลการศึกษาสามารถสรุปปัจจัยที่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงของชุมชนตลาดน้อย ซึ่งปัจจัยหลักคือ ปัจจัยทางด้านกายภาพ โดยมีการเปลี่ยนแปลงการตั้งถิ่นฐาน การเปลี่ยนแปลงด้านคมนาคมที่เห็นได้ชัดมากที่สุด และปัจจัยรองคือ ปัจจัยทางด้านเศรษฐกิจและสังคม ที่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ ของชุมชนตลาดน้อยจนถึงปัจจุบัน
References
กิติยวดี ชาญประโคน. (2552). พื้นฐานวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ฉัตรชัย พงศ์ประยูร. (2536). การตั้งถิ่นฐานมนุษย์ ทฤษฎี และแนวปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นําพวัลย์ กิจรักษ์กุล. (2528). ภูมิศาสตร์การตั้งถิ่นฐาน. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ภูมิ ภูติมหาตมะ. (2558). จีนย่านตลาดน้อย: ศรัทธาและเศรษฐกิจการค้าแห่งจีนสยาม. วารสารวิชาการสาขา
มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. มหาวิทยาลัยศิลปากร. 8(2), 2590-2606.
มนู วัลยะเพ็ชร์. (2520). การตั้งถิ่นฐานในชนบทของประเทศไทย. นครปฐม: ภาควิชาภูมิศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท. (2550). การศึกษาองค์ความรู้และแนวทางการพัฒนาการ
ท่องเที่ยวแบบยั่งยืน ย่านเยาวราชและพื้นที่เกี่ยวเนื่อง. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อ
พัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.
Chorley Richaed J. and Haggett peter (Eds). (1967). Models in Geography. New Yok: Methuen.
Rapoport Amos and Haryadi. (1977). Human aspects of urban form. Oxford: Pergamon Press.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2022 สิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและข้อคิดเห็นของบทความที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ