ความเป็นไปได้ในวัตถุประสงค์ร่วมระหว่างพื้นที่ทางสถาปัตยกรรมของการควบคุมและการบำบัด

บทคัดย่อ

บทความฉบับนี้มุ่งเน้นการศึกษาและหาข้อสรุปของความเป็นไปได้ของความสัมพันธ์เชิงแนวคิดของการจัดระเบียบเชิงระหว่างพื้นที่การควบคุมผู้ต้องขังกับการรักษาผู้ป่วย ผ่านการวิเคราะห์การใช้พื้นที่และลักษณะของเรือนจำและโรงพยาบาลในอดีต โดยแนวคิดทั้ง 2 ของการควบคุมและการรักษาได้รับอิทธิพลจากการตั้งค่าวัตถุประสงค์ที่ครอบคลุม ซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ผู้ต้องขังหรือผู้ป่วยสามารถประพฤติตนตามวัตถุประสงค์ของการรับผลิตภาพภายในองค์กร ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงที่มีอิทธิพลและเป็นผลบวกภายใต้วัตถุประสงค์เหล่านี้ สามารถส่งผลโดยตรงต่อรูปแบบและพื้นที่ปัจจุบันของสถาปัตยกรรม บทความนี้ประกอบด้วยการวิเคราะห์กรณีศึกษาสองกรณีที่เกี่ยวกับ 'การควบคุม' และ 'การรักษา' ในเรือนจำและโรงพยาบาล

จากการวิเคราะห์ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ของพื้นที่ทางสถาปัตยกรรมร่วมกับการวิเคราะห์กรณีศึกษาทั้ง 2 รูปแบบพบว่า การกำหนดวัตถุประสงค์เพื่อควบคุมพฤติกรรมต่างๆด้วยการใช้ระเบียบวินัย (Discipline) ทำให้เกิดความสำเร็จในเชิงกายภาพแต่เพียงอย่างเดียว ยังขาดความเข้าอกเข้าใจที่อาจส่งผลต่อการส่งตัวผู้ต้องขังหรือผู้ป่วยกลับคืนสู่สังคม และการกำหนดวัตถุประสงค์เพื่อการบำบัดรักษา (Healing) แต่เพียงอย่างเดียวเป็นการสร้างความเสี่ยงต่อการควบคุมภายใต้การใช้พื้นที่ของอาคารที่ลดลง ดังนั้นการแสวงหาความเข้าใจในอุดมคติระหว่างวัตถุประสงค์ในการควบคุมและการรักษาของแนวคิดการออกแบบพื้นที่ทางสถาปัตยกรรมของอาคารทั้ง 2 ประเภท อาจบรรลุความสมดุลย์ที่ดีต่อทั้งร่างกายและจิตใจให้ปลดปล่อยอย่างสมบูรณ์ (Release) เพื่อกลับคืนสู่สังคมอีกครั้ง