การปรับปรุงระดับความส่องสว่างสำหรับทางสัญจรทางเท้า: แนวทางการออกแบบแสงสว่างเพื่อคนทั้งมวลของ ศูนย์ราชการจังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ชี้ให้เห็นถึงปัญหาและความสำคัญของระดับความส่องสว่างที่เป็นสากลในการสร้างพื้นที่
สาธารณะที่ทุกคนเข้าถึงได้ และให้คำแนะนำเชิงปฏิบัติเพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ ในบริบทของการออกแบบไฟส่องสว่าง
ที่เพียงพอสำหรับทางสัญจรทางเท้ามีความสำคัญอย่างยิ่ง
สำหรับผู้สูงอายุ และผู้ที่มีสายตาเลือนราง รวมไปถึงผู้ที่มี
ความบกพร่องทางการรับรู้ด้านอื่นๆ เนื่องจากพวกเขาอาจต้องพึ่งพาประสาทสัมผัสและการมองเห็นที่เหลืออยู่ เช่น
ใช้การรับรู้ทางสายตามากขึ้นเพื่อชดเชยความบกพร่องในการได้ยินโดยใช้การอ่านริมฝีปาก หรือการอ่านสีหน้า สภาพ
แสงที่ดีสามารถเพิ่มความปลอดภัย ลดความเสี่ยงจากอุบัติเหตุและเพิ่มอิสระให้กับผู้สูงอายุและคนทั้งมวลใน
การดำเนินชีวิตประจำวันและพึ่งพาตนเอง บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อนำเสนอแนวทางการออกแบบปรับปรุงไฟส่องสว่างสำหรัย
ทางสัญจรทางเท้าที่สามารถรองรับคนทั้งมวลในบริเวณพื้นที่สาธารณะของศูนย์ราชการจังหวัดขอนแก่น ด้วยวิธีการ
ลงพื้นที่สำรวจ เก็บข้อมูล และบันทึกผลในบริเวณที่ต้องคำนึงถึงระดับความส่องสว่างตามมาตรฐานเพื่อคนทั้งมวลที่
สังเคราะห์ได้จากการทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับเกณฑ์มาตรฐาน กฎและข้อบังคับทั้งในประเทศและในระดับ
สากลที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า บริเวณที่ต้องคำนึงถึงระดับความส่องสว่างเพื่อคนทั้งมวลในพื้นที่ศึกษา
มีทั้งหมด 7 จุด ซึ่งมีค่าความส่องสว่างไม่เพียงพอ โดยสามารถลำดับความต้องการในการปรับปรุงแก้ไขระดับความ
ส่องสว่างของทั้ง 7 จุดจากมากไปน้อย ได้แก่ ทางลาดสำหรับรถเข็นล้อ ศาลารอรถสาธารณะ ประตูทางเข้า-ออกศาลา
กลางจังหวัดขอนแก่น ทางเข้าสวนสาธารณะ ทางม้าลายข้ามถนน ทางสัญจรทางเท้าและถนนสำหรับสัญจรโดยรถยนต์
โดยได้นำผลลัพธ์มาสร้างเป็นแบบจำลองแสงสว่างและสภาพแวดล้อมด้วยโปรแกรม DIALux เพื่อ
นำเสนอแนวทางในการออกแบบเพื่อปรับปรุงระดับความส่องสว่างในบริเวณดังกล่าวตามข้อเสนอแนะ