แนวทางการจัดการเรียนการสอนการปฏิบัติแซ็กโซโฟน ในระดับอุดมศึกษา เขตกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวจิยัครงั้นมี้วีตัถปุระสงคเ์พอื่ 1) ศกึษาสภาพการจดัการเรยีนการสอนการปฏบิตัแิซก็โซโฟน ในระดับอุดมศึกษา เขตกรุงเทพมหานคร 2) สร้างแนวทางการจัดการเรียนการสอนการปฏิบัติแซ็ก โซโฟนในระดับอุดมศึกษา เขตกรุงเทพมหานคร วิธีด�าเนินการวิจัยเป็นแบบผสมผสานระหว่างการ วิจัยเชิงปริมาณ และการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมีดังนี้ 1) แบบสอบถามผู้สอน เรื่องสภาพการจัดการเรียน การสอนการปฏิบัติแซ็กโซโฟน 2) แบบสัมภาษณ์ผู้สอนการจัดการเรียน การสอนการปฏิบัติแซ็กโซโฟน ในระดับอุดมศึกษา วิธีวิเคราะห์ข้อมูล แบ่งตามลักษณะของข้อมูล ได้แก่ 1) ข้อมูลเชิงปริมาณ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 2) ข้อมูล เชิงคุณภาพ ใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา โดยเปรียบเทียบข้อมูลและสังเคราะห์เป็นแนวทางการจัดการ เรียนการสอนการปฏิบัติแซ็กโซโฟนในระดับอุดมศึกษา เขตกรุงเทพมหานคร ผลการวิจัยสรุปได้ว่า 1) สภาพการจัดการเรียนการสอนการปฏิบัติแซ็กโซโฟน ในระดับ อุดมศึกษา เขตกรุงเทพมหานคร โดยเฉลี่ยอาจารย์ผู้สอนมีการปฏิบัติอยู่ในระดับมากที่สุด (M= 4.6, S.D. = 0.55) เมื่อพิจารณาทั้ง 5 ด้าน พบว่ามีเพียง 1 ด้านที่ผู้สอนมีการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก คือ ด้านกิจกรรมการเรียนการสอน (M= 4.47, S.D. = 0.57) 2) แนวทางการจัดการเรียนการสอนการ ปฏิบัติแซ็กโซโฟนแบ่งออกเป็น 5 ด้าน ประกอบด้วย (1) การก�าหนดวัตถุประสงค์ ควรครอบคลุม ด้านความรู้ ทักษะการปฏิบัติแซ็กโซโฟน และมีเจตคติต่อการฝึกปฏิบัติแซ็กโซโฟน (2) เนื้อหาสาระ สามารถจ�าแนกออกเป็น 3 เรื่อง ได้แก่ บทเพลง เทคนิค และความเป็นดนตรีในการปฏิบัติแซ็กโซ โฟน (3) กิจกรรมการเรียนการสอนควรมุ่งเน้นพัฒนาการฝึกซ้อมในเรื่องบทเพลง เทคนิค และความ เป็นดนตรี เพื่อให้ผู้เรียนสามารถเชื่อมโยงเนื้อหาต่าง ๆ ได้ โดยเน้นผู้เรียนเป็นส�าคัญ (4) สื่อการเรียน การสอน ประกอบด้วย สื่อสิ่งพิมพ์ แบบฝึกหัดด้านเทคนิคต่าง ๆ อุปกรณ์ที่ใช้ในการฝึกฝน เว็ปไซด์ ซีดีเพลง เครื่องบันทึกเสียง และการตั้งกล้องเพื่อบันทึกการปฏิบัติของผู้เรียน รวมไปถึงสภาพ แวดล้อมของห้องเรียน และ (5) การวัดและการประเมินผล ควรมีวิธีการ ช่วงเวลา และเครื่องมือที่ใช้ การวัดและประเมินผลที่หลากหลาย
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารศิลปกรรมบูรพา (Burapha Arts Journal) คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยบูรพา ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำเว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
ส�านักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ต่อพงศ์ อุตรพงศ์. (2551). การศึกษาสภาพการเรียนการสอนวิชาดนตรีปฏิบัติกีตาร์คลาสสิก กรณี ศึกษาหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต (ดุริยางคศาสตร์สากล) มหาวิทยาลัยทักษิณ. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาดนตรี บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล. พิมพ์พิศ เพิ่มพูน. (2555). การน�าเสนอแนวทางการจัดการเรียนการสอนดนตรีในระดับประถม ศึกษาตามแนวทางของโรงเรียนนานาชาติที่ได้รับการรับรองมาตรฐาน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2557). หลักและเทคนิคการสอนระดับอุดมศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วิทยาลัยการดนตรี. (2560). หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีตะวันตกศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. สกุณา ประมายะยัง. (2556). การน�าเสนอแนวทางการจัดการเรียนการสอนดนตรีเพื่อพัฒนา เทคนิคการปฏิบัติโน้ตประดับ ส�าหรับนักเรียนเปียโนระดับชั้นกลาง. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สุภัชชา โพธิ์เงิน. (2554). การน�าเสนอรูปแบบการจัดการเรียนรู้วิชาดนตรีส�าหรับนักเรียนระดับชั้น ประถมศึกษาปีที่ 4-6. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.