A Developing Model of Thinking Process to Work based on the Philosophy of Sufficiency Economy for Students of The Prince Royal’s College, Chiang Mai

Main Article Content

Kittipun Udomseth
Sirinan Sriveerasakul
Kriang Thitijumroenporn
Dusit Promchana
Nirun Tungteerabanditkul

Abstract

        The purposes of this research were to construct and study outcomes from using a developing model of thinking process for working based on the philosophy of sufficiency economy of students, The Prince Royal’s College, Chiang Mai, Thailand. The research methodology was divided into 2 phases, firstly, designing and constructing a model and applying the model to the class, respectively. The samples were 48 school teachers, the first phase, and 432 students selected by stratified random sampling, for the last phase. The data was collected by 5 research tools. which can be analyzed by considering frequency, percentage and standard deviation for quantitative analysis. For qualitative analysis, the contents were analysed, concluded and described according to a real situation. From outcomes, the developing model of thinking process for working based on the philosophy of sufficiency economy was composed of: 5 steps which were 1) Inspiration; 2) Decision- making; 3) Working process; 4) Results; and 5) Sharing. The experts agreed that the model was appropriate and have reliability. From results from using the developing model of thinking process for working based on the philosophy of sufficiency economy in a real class, we found that, by considering scores of evaluations, the samples group had thinking process, presentation abilities and product quality evaluation at good level.

Article Details

How to Cite
Udomseth, K., Sriveerasakul, S., Thitijumroenporn, K., Promchana, D., & Tungteerabanditkul, N. (2019). A Developing Model of Thinking Process to Work based on the Philosophy of Sufficiency Economy for Students of The Prince Royal’s College, Chiang Mai. Journal of Inclusive and Innovative Education, 1(1), 17–33. retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/cmujedu/article/view/166316
Section
Research Article
Author Biography

Kittipun Udomseth, The Prince Royal’s College

ชื่อ-สกุล  นายกิตติพันธ์  อุดมเศรษฐ์

วุฒิการศึกษาสูงสุด ค.ด. (เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา)

คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ตำแหน่ง หัวหน้าแผนกพัฒนาวิชาชีพและส่งเสริมคุณภาพครูและบุคลากร

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุม

สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

เคน เคย์. (2554). ทักษะแห่งอนาคตใหม่ การศึกษาเพื่อศตวรรษที่ 21: 21STCentury Skills Rethinking How

Students Learn. วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง และอธิป จิตตฤกษ์ แปล กรุงเทพฯ: โอเพ่นเวิลด์ส.

ไชยยศ เรืองสุวรรณ. (2533). เทคโนโลยีการศึกษา: ทฤษฎีและการวิจัย. กรุงเทพฯ: โอ.เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.

ทิศนา แขมมณี. (2555). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่

กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี. (2554). ออกแบบการเรียนรู้อย่างไร ให้เด็กเกิดอุปนิสัยพอเพียง. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์

พับลิชชิ่ง.

โรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย. (2557). รายงานการประเมินตนเอง (SAR) ปีการศึกษา 2557. เชียงใหม่: โรงเรียน

ปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย.

ประภาศรี รอดสมจิตร์. (2542). การพัฒนาโปรแกรมส่งเสริมความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ สำหรับ

นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยใช้แนวคิดหมวกคิดหกใบของเดอโบโน(วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหา

บัณฑิต). สาขาวิชาประถมศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประเวศ วะสี. (2542). เศรษฐกิจพอเพียงและประชาสังคม แนวทางพลิกฟื้นเศรษฐกิจสังคม. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน.

ปรียานุช ธรรมปิยา. (2554). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง: จากหลักคิดสู่วิธีปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์

พับลิชชิ่ง.

พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์. (2552). อดีต ปัจจุบันและอนาคตของพัฒนศึกษากับการพัฒนาประเทศและประชาคมโลก.

กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟิก.

พิมพ์พันธ์ เดชะคุปต์ และ พะเยาว์ ยินดีสุข. (2557). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21.

กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ไพรรุ่ง งามสมพรพงศ์. (2558). การเปรียบเทียบการรู้เรื่องวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธมศึกษาปีที่ 6 ระหว่างเรียน

ด้วยวิธีแบบหมวกคิด 6 ใบกับแบบอภิปรายกลุ่มย่อย (งานค้นคว้าแบบอิสระศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต).

สาขาวิชาหลักสูตร การสอนและการเรียนรู้ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

วรทัศน์ อินทรัคคัมพร. (2559). บทที่ 5: การติดต่อสื่อสารการเกษตร. (ออนไลน์). เข้าถึงจาก http://agecon-

extens.agri.cmu.ac.th/Course_online/Course/352731/บทที่%205.pdf.

สุกรี รอดโพธิ์ทอง. (2546). เอกสารคำสอน วิชาคอมพิวเตอร์ช่วยสอน. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุมาลี ชัยเจริญ. (2554). เทคโนโลยีการศึกษา: หลักการ ความรู้ ทฤษฎี สู่การปฏิบัติ. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.

สุเมธ ตันติเวชกุล. (2549). การประยุกต์ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ : กรมพัฒนาชุมชน.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). ทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อพัฒนากระบวนการคิด. พิมพ์ครั้งที่ 2.

กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วัฒนาพานิช.

สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย, สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน, กระทรวงศึกษาธิการ.

(2555). แนวทางการจัดการเรียนการสอนในโรงเรียนมาตรฐานสากล ฉบับปรับปรุง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์

ชุมนุมสหการณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2556). ผลการประเมิน PISA 2012 คณิตศาสตร์ การอ่าน และ

วิทยาศาสตร์ บทสรุปสำหรับผู้บริหาร. กรุงเทพฯ: แอดวานซ์ พริ้นติ้ง เซอร์วิส.

สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้. (2557). อภิวัฒน์การเรียนรู้...สู่จุดเปลี่ยนประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงาน

ส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้.

อุมาพร นิลทวิก. (2553). การสื่อสารที่มีประสิทธิผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานในหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง

กับการส่งออก ในเขตนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). สาขาวิชา

บริหารธุรกิจสำหรับผู้บริหาร คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.

De Bono, E. (1985). Six Thinking Hats: An Essential Approach to Business Management. United States: Little, Brown & Company.

Frazee, B.M. and R.A. Rudnitski. (1995). Integrated Teaching Methods: Theory, Classroom

Application, and Field-Based Connection. New York: Delmar Publisher.

Sarah Kessler. (2010). How to Improve Your Presentation Skills. Retrieved from

http://www.inc.com/guides/how-to-improve-your-presentation-skills.html.