Community-based Art: A Creation of Arts and Culture Space

Authors

  • Suphitchaya Khunchamni Master's student of Program in Art Theory, Graduate School, Silpakorn University. email: [email protected]

Keywords:

Community-based Art, The Role of Art, Arts and Cultural Space

Abstract

The paper aims to study and explain the process of community-based art using the case study of Ratchaburi Province. By studying relevant documents, recording the processes of artists working in the community, and observing people involved in the arts and culture of the community from 2011-2018, the researcher has found that community-based art is an interdisciplinary artform involving regional collaborations and networks. It represents the expansion to different communities of socially- and community-engaged art. This type of art has operating guidelines that play an important role in driving arts and culture in the community as well as social issues and the economy.¬¬¬ It appears to have the effect of gradually promoting the understanding of arts and culture among people in the community and the larger society. Its role is to make a space for art and culture that creates value and acceptance of differences and diversity in a constantly changing society, and gives art value as cultural capital.

References

ภาษาไทย

ธนาวิ โชติประดิษฐ์, 2553. ปรากฏการณ์นิทรรศการ: รวมบทความว่าด้วยทัศนียภาพของศิลปะร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สมมติ.

มหาวิทยาลัยศิลปากร และ กรุงเทพมหานคร, 2541. มหกรรมศิลปกรรมแห่งเอเชีย เอเชี่ยนเกมส์ ครั้งที่ 13 กรุงเทพเมืองฟ้าอมร 2541: ศิลปกรรมกลางแจ้ง จิตรกรรม ประติมากรรม ศิลปะจัดวางในพื้นที่ โดย 78 ศิลปินร่วมสมัยไทย และ 8 ศิลปินจากเอเชีย-ยุโรป 8 ธันวาคม 2541 - 31 ธันวาคม 2542 ณ บริเวณเกาะรัตนโกสินทร์ชั้นนอก. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

วรเทพ อรรคบุตร, 2558. การศึกษาบทบาทเชิงรุกของภัณฑารักษ์ต่อพลวัต และการสร้างสมทุนทาง วัฒนธรรมแก่ศิลปะร่วมสมัยไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย.

วศินบุรี สุพาณิชย์วรภาชน์, 2554. “โครงการติดศิลป์บนราชบุรี.” เอกสารข้อเสนอโครงการติดศิลป์บนราชบุรี.

ศรยุทธ เอี่ยมเอื้อยุทธ และ เก่งกิจ กิติเรียงลาภ, 2560. โพ้นพรมแดนความรู้. เชียงใหม่: ภาควิชาสื่อศิลปะ และการออกแบบสื่อ คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สิทธิธรรม โรหิตะสุข, 2556. โครงการประชุมวิชาการด้านประวัติศาสตร์ศิลปะ ศูนย์กลาง-ชายขอบ ตัวตน-คนอื่น ผ่านมุมมองประวัติศาสตร์ศิลป์. กรุงเทพฯ: ภาควิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุธี คุณาวิชยานนท์, 2546. จากสยามเก่าสู่ไทยใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: บ้านหัวแหลม.

สุริวัสสา หิรัญรัตนศักดิ์, 2557. “การจัดนิทรรศการศิลปะในชุมชนของจังหวัดราชบุรี.” ศิลปนิพนธ์ปริญญาศิลปบัณฑิต สาขาทัศนศิลป์ คณะจิตรกรรม ประติมากรรมและภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

หอศิลป์มหาวิทยาลัยศิลปากร และ บ้านนอก ความร่วมมือทางศิลปวัฒนธรรม, 2560. คู่มือนำชมนิทรรศการ 365 วัน: พิพิธภัณฑ์ชีวิต (การศึกษาแบบจำลองแรงงานข้ามชาติในชุมชนหนองโพ). กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

ภาษาอังกฤษ

Teh D. et al., 2018. Artist-to-artist: Independent art festivals in Chiang Mai 1992-98. London: Afterall Books.

ข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์

กิรพัฒน์ เขียนทองกุล, 2557. ชุมชนนิยม: แนวคิดและข้อสังเกตพื้นฐานขององค์ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการปกครองท้องถิ่น. ค้นเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2560, จาก https://www.academia.edu/30661644/ชุมชนนิยม: แนวคิดและข้อสังเกตพื้นฐานขององค์ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการปกครองท้องถิ่น

ดาริน วรุณทรัพย์, 2561. รูปแบบการจัดการทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในประเทศ ไทย. ค้นเมื่อ 23 สิงหาคม 2563, จาก http://opac.rru.ac.th/opactmpl/bootstrap/images/THESIS/darin.pdf

ดาริน วรุณทรัพย์ และคณะ, 2561. รูปแบบการจัดการทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยวเชิง สร้างสรรค์ในประเทศไทย. ค้นเมื่อ 4 มิถุนายน 2563, จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/rdi-aru/article/view/144259

ธนวรรธน์ นิธิปภานันท์, 2558. กระบวนการสร้างพื้นที่ทางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยว: ศึกษากรณี เพลินวาน อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. ค้นเมื่อ 26 ตุลาคม 2563, จาก http://ethesisarchive.library.tu.ac.th/thesis/2015/TU_2015_5424300068_2800_1770 .pdf

ธเนศ วงศ์ยานนาวา, 2549. การรวมศูนย์ศิลปะของการกระจายตัวของศิลปะและการเมือง: จากสภาวะ สมัยหลังใหม่สู่สภาวะสมัยใหม่. ค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2563, จาก https://index.library.tu.ac.th/cgi-bin/koha/opac-detail.pl?biblionumber=141559.

บ้านนอก ความร่วมมือทางศิลปวัฒนธรรม, ม.ป.ป. Day off laboratory. ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2562, จาก https://www.baannoorg.org/dayofflab/

วรเทพ อรรคบุตร, 2563. การหันเหสู่ชุมชนในศิลปะร่วมสมัย: การสำรวจทางทฤษฎีและแนวปฏิบัติ เบื้องต้น. ค้นเมื่อ 4 มีนาคม 2564, จาก https://www.academia.edu/45345171/การหันเหสู่ชุมชนในศิลปะร่วมสมัย: การสำรวจทางทฤษฎีและแนวปฏิบัติเบื้องต้น

ศุภมณฑา สุภานันท์, 2554. พื้นที่ เวลา อัตลักษณ์ และการสร้างความหมายทางสังคม. ค้นเมื่อ 29 มกราคม 2564, จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jcomm/issue/view/7624

หอศิลป์ร่วมสมัยราชดำเนิน, ม.ป.ป. สาครินทร์ เครืออ่อน รางวัลศิลปาธร: สาขาทัศนศิลป์. ค้นเมื่อ 22 ธันวาคม 2562, จาก https://www.rcac84.com/portfolio_page/นายชาติ-กอบจิตติ-2-2-2-2/

อโณทัย อูปคา, 2558. บทบาทและอิทธิพลของพื้นที่ศิลปะทางเลือกโปรเจค 304 ที่มีต่อศิลปะร่วมสมัยไทย. ค้นเมื่อ 4 มิถุนายน 2561, จาก https://tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/51257

Art4d, 2562. Reading list ‘artist-to- artist: Independent art festivals in Chiang Mai 1992-98’. ค้นเมื่อ 26 มกราคม 2563, จาก https://art4d.com/2019/03/reading-list-artist-to-artist-independent-art-festivals-in-chiang-mai-1992-98

Ewell M.G., 2011. Community Arts: A Little Historical Context, Retrieved June 4, 2019, from https://www.giarts.org/article/community-arts-little- historical-context.

Downloads

Published

2021-12-31