การตั้งครรภ์บริสุทธิ์ (ตั้งครรภ์แบบไม่อาศัยเพศ) ในพระพุทธศาสนาและวิทยาศาสตร์

บทคัดย่อ

     ในปัจจุบัน นักวิทยาศาสตร์พบว่า สัตว์เพศเมียบางประเภท เช่น ไก่ หรือนกบางชนิด สัตว์เลื้อยคลาน สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ ปลาบางชนิดปลาฉลาม แมลงหลายชนิด สามารถออกไข่และฟักเป็นตัวได้เองโดยไม่ต้องอาศัยเพศผู้ (Parthenogenesis) สำหรับการตั้งครรภ์ที่ไข่เพศเมียไม่ได้ผสมกับอสุจิของเพศผู้หรือการตั้งครรภ์บริสุทธิ์ (Virgin Births) ในมนุษย์และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม แม้ว่าปัจจุบันเราไม่สามารถเห็นได้ทางธรรมชาติ แต่จากห้องทดลองพบว่า หนูตัวเมียสามารถตั้งครรภ์ด้วยวิธีไม่อาศัยเพศหรือตั้งครรภ์โดยไม่ใช้อสุจิจากหนูตัวผู้ได้ และจากการค้นพบว่าเซลล์ไข่ (Oocyte) ของมนุษย์ในบางครั้งสามารถเกิดการแบ่งเซลล์พัฒนาไปเป็นตัวอ่อนมนุษย์ได้เองโดยไม่ต้องปฏิสนธิกับอสุจิ (Parthenote Embryo) ซึ่งประเด็นนี้ทำให้เห็นว่า มีความเป็นไปได้เช่นกันที่มนุษย์จะตั้งครรภ์ได้โดยไม่อาศัยอสุจิหรือตั้งครรภ์บริสุทธิ์ ซึ่งการค้นพบหลักฐานต่างๆ เกี่ยวกับการสืบพันธุ์ของมนุษย์และสัตว์ชนิดต่างๆ ทางวิทยาศาสตร์ในยุคปัจจุบัน สามารถนำมาสนับสนุนเนื้อหาเกี่ยวกับการตั้งครรภ์บริสุทธิ์ในอรรถกถาพระวินัยปิฎกได้
     ปัจจัยสำคัญต่อการเกิดแบบชลาพุชะ แม้จะมาจากสาเหตุการตั้งครรภ์ที่ต่างกันด้วยวิธีใดก็ตาม คือ อวัยวะที่ใช้ในการตั้งครรภ์หรือมดลูกที่มีระดูได้ และปฏิสนธิวิญญาณหรือคันธัพพะที่ปรากฏในครรภ์มารดา สอดคล้องกับเทคโนโลยียุคปัจจุบันที่แม้ว่าจะสร้างเหตุของการตั้งครรภ์ได้ด้วยฝีมือมนุษย์ เช่น การสร้าง ตัวอ่อนมนุษย์ด้วยการปฏิสนธิภายนอกร่างกาย การโคลน แต่ตัวอ่อนที่สร้างขึ้นมาได้นั้น ก็ไม่สามารถจะเพาะเลี้ยงให้โตเป็นมนุษย์ได้โดยปราศจากการย้ายตัวอ่อนสู่ครรภ์มารดาที่มีระดู (เยื่อบุโพรงมดลูก) เพื่อให้เกิดการฝังตัวเชื่อมต่อกายมารดาและเจริญเป็นมนุษย์ได้ต่อไป