Guidelines for Producing TV Programs for Promoting Moral Development of 3-6 Year-Old Children

Authors

  • ดนยา วสุวัต นักศึกษาหลักสูตรวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพัฒนาการมนุษย์ สถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัว มหาวิทยาลัยมหิดล
  • วิมลทิพย์ มุสิกพันธ์ อาจารย์ประจำสถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัว มหาวิทยาลัยมหิดล

Keywords:

การผลิตรายการ, รายการโทรทัศน์สำหรับเด็ก, / เด็กเล็ก, เด็กก่อนวัยเรียน, เด็กอายุ 3-6 ปี

Abstract

This paper looks at the guideline of television production in the area of format, content, elements and television technics for promoting moral development of 3-6 year old children. Collecting data by in-depth interview 2 groups, which are children development experts and mass communication experts. Also focus group is done with guardians of 3-6 year old children. This study is the media development to create safe and creative media for early childhood, who needs the intervention to promote social cultivation, and grown up for being the quality human resource in the future.

 

            The finding suggests that, in order to promote moral among children 3-6 year-old, producers should focus on the balance TV creative mix and proper content based on children development knowledge to strengthen moral and ethical development. The proposed guidelines of television production for early childhood should be the edutainment format with clearly and easy to understand. Moreover, the content should present self-responsibility shot and should emphasize on basic morality. The length of program should not more than children’ interests which is about 9-15 minutes. And use suitable creative mix for children, which were visual and audio, also television technics for getting children’ attention.

References

1.กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ (ม.ป.ป.) พระราชบัญญัติส่งเสริมการพัฒนาเด็กและ
เยาวชนแห่งชาติ พ.ศ. 2550, (ม.ป.ท.).

2. กลุ่มการส่งเสริมและพัฒนาศักยภาพเด็ก สํานักส่งเสริมและพิทักษ์เด็ก สํานักงานส่งเสริมสวัสดิภาพและ
พิทักษ์เด็ก เยาวชน ผู้ด้อยโอกาส และผู้สูงอายุ (ม.ป.ป.) คู่มือแนวทางการจัดกิจกรรมด้วยสื่อสร้างสรรค์คุณธรรม จริยธรรม : วรรณกรรมสําหรับเด็กและเยาวชน, ม.ป.ท.

3. กองคณะกรรมการกิจการวิทยุกระจายเสียงและวิทยุโทรทัศน์ (ม.ป.ป.) คู่มือการจัดระดับความเหมาะสม
ของรายการโทรทัศน์, ม.ป.ท. กรมประชาสัมพันธ์.

4. กาญจนา แก้วเทพ (2542) การวิเคราะห์สื่อ: แนวคิดและเทคนิค, พิมพ์ครั้งที่ 2, เอดิสัน เพรส โพรดักส์: .

5. กาญจนา แก้วเทพ, นันทกา สุธรรมประเสริฐ และเอกธิดา เสริมทอง. (2554) ผู้คนที่หลากหลายในการ
สื่อสาร: เด็ก สตรี และผู้สูงวัย, กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

6. กาญจนา แก้วเทพ (2556) สื่อสารมวลชน: ทฤษฎีและแนวทางการศึกษา, พิมพ์ครั้งที่ 4, กรุงเทพฯ:
ภาพพิมพ์.

7. เกวลิน กายทอง และวารุณี คงสถาน บรรณาธิการ (2551) ทีวีพี่เลี้ยงคนใหม่, พิมพ์ครั้งแรก, กรุงเทพฯ:
สาราเด็ก.

8. กันตวรรณ มีสมสาร. (2560, 5 มีนาคม). นักวิชาการด้านปฐมวัยศึกษา, สัมภาษณ์

9. งานพัฒนาสมองเพื่อการเรียนรู้ (2558) แนวทางการจัดการเรียนรู้ตามหลักการพัฒนาสมองสำหรับเด็กวัย
3-6 ปี,: ธนาพริ้นติ้ง.

10. ชาคริยา ธีรเนตร. (2551). “ผลกระทบของสื่อที่มีต่อเด็ก.” ใน นิชรา เรืองดารกานนท์ และคนอื่น ๆ
(บรรณาธิการ), ตำราพัฒนาการและพฤติกรรมเด็ก, 57-69. กรุงเทพ: โฮลิสติก พับลิซซิ่ง.

11. ธีรพัฒน์ อังศุชวาล (2555) กว่าจะเป็น Family Awards รายการโทรทัศน์ในดวงใจครอบครัว: แนวคิด
กระบวนการ และประสบการณ์, ภาพพิมพ์: เครือข่ายเฝ้าระวังและสร้างสรรค์สื่อ.

12. นับทอง ทองใบ (2553) ศิลปวิจารณ์ รายการวิทยุโทรทัศน์, พิมพ์ครั้งแรก, กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
นัยพินิจ คชภักดี. (2551). "พัฒนาการของสมอง." แหล่งสืบค้น :
http://neuroscience.mahidol.ac.th/NBBC2009/NK_BrainDevelopment2008.pdf
(สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2559).

13. นิตยา คชภักดี (2543) ขั้นตอนการพัฒนาของเด็กปฐมวัยตั้งแต่ปฏิสนธิถึง 5 ปี, พิมพ์ครั้งที่ 1, กรุงเทพฯ:
โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

14. นฤมล รื่นไวย์ (2552) จอตู้(ต่างแดน) เลาะดูขบวนการปกป้องเด็ก, พิมพ์ครั้งที่ 1, : ปิ่นโต พับลิชชิ่ง.

15. นฤมล รื่นไวย์ (2552) พ่อแม่มือโปรดูโทรทัศน์กับลูก, พิมพ์ครั้งที่ 2, กรุงเทพฯ : แผนงานสื่อสร้างสุขภาวะ
เยาวชน มูลนิธิเพื่อการพัฒนาเด็ก.

16. ปริชมน กาลพัฒน์ (2554) “การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน: Brain-based learning.” ข่าวสารวิชาการ
หน่วยทะเบียนและพัฒนาวิชาการ งานบริการการศึกษาและพัฒนาคุณภาพนักศึกษา คณะเภสัช
ศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, กันยายน 2554, [ออนไลน์]. แหล่งสืบค้น:
http://www.pharmacy.cmu.ac.th/unit/unit_files/files_download/2011-10-19%E0%B8%81.%E0%B8%A2.54%20doc.pdf (สืบค้นเมื่อ: 6 มิถุนายน 2559).

17. แผนงานสื่อสร้างสุขภาวะเยาวชน (ม.ป.ป.) โทรทัศน์กับเด็ก Fact sheet รวบรวมความรู้เกี่ยวโทรทัศน์กับ
เด็ก, ม.ป.ท.

18. พรรณทิพย์ ศิริวรรณบุศย์ (2551) ทฤษฎีจิตวิทยาพัฒนาการ, พิมพ์ครั้งที่ 4, กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.

19. เพ็ญพิไล ฤทธาคณานนท์ (2550) พัฒนาการมนุษย์, พิมพ์ครั้งที่ 2, กรุงเทพฯ: ธรรมดาเพรส.

20. รุ่งนภา ตั้งจิตรเจริญกุล (2554) “การสำรวจสถานภาพสื่อโทรทัศน์และสื่อสิ่งพิมพ์ด้านการปลูกฝังคุณธรรม
ศีลธรรม.” วารสารวิธีวิทยาการวิจัย, ปีที่ 24(ฉบับที่ 1), หน้า. 102-120 [ออนไลน์]. แหล่งสืบค้น:
http://portal.edu.chula.ac.th/pub/jrm/index.php/jrm/article/view/217/pdf_176 (สืบค้นเมื่อ:
6 มิถุนายน 2559).

21. ลักษมี คงลาภ (กันยายน 2551) “การวิเคราะห์เนื้อหารายการโทรทัศน์สำหรับเด็ก ครั้งที่ 1 จากการศึกษา
รายการโทรทัศน์สำหรับเด็กสำหรับเด็กอายุ 3-12 ปี.” แหล่งสืบค้น:
http://cclickthailand.com/contents/research/Content-analysis-of-children-is-television.pdf (สืบค้นเมื่อ 17 มีนาคม 2557).

22. วีระศักดิ์ ชลไชยะ. (2556). “ผลของสื่ออิเล็กทรอนิกส์ต่อพัฒนาการ พฤติกรรมและสุขภาพของเด็ก.” ใน
ทิพยวรรณ หรรษคุณาชัย และคนอื่น ๆ (บรรณาธิการ), ตำราพัฒนาการและพฤติกรรมเด็ก, เล่ม 3,
การดูแลเด็กสุขภาพดี, 70-72. ม.ป.ท.: บียอนด์ เอ็นเทอร์ไพรซ์.

23. ศรีเรือน แก้วกังวาล (2540) จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย แนวคิดเชิงทฤษฎี-วัยเด็กตอนกลาง,
พิมพ์ครั้งที่ 7, กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

24. สายสุรี จุติกุล และคนอื่น ๆ (ม.ป.ป.) นโยบายและแผนยุทธศาสตร์ระดับชาติด้านการพัฒนาเด็กตาม
แนวทาง "โลกที่เหมาะสมสำหรับเด็ก" (พ.ศ. 2550-2559) , พิมพ์ครั้งที่ 1, กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์
สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

25. สายฤดี วรกิจโภคาทร, ศิวพร ปกป้อง, บัญญัติ ยงย่วน, วิมลทิพย์ มุสิกพันธ์ และ สร้อยบุญ ทรายทอง
(2552) สังคมคุณธรรม คู่มือการปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมในสถาบันศาสนา หน่วยงานของรัฐและ
เอกชน, พิมพ์ครั้งที่ 1, กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาพลังแผ่นดินเชิงคุณธรรม (ศูนย์คุณธรรม).

26. สำนักการประชาสัมพันธ์ต่างประเทศ กรมประชาสัมพันธ์ (2556) สรุปผล การประชุมเชิงปฏิบัติการเรื่อง
“การผลิตรายการโทรทัศน์สำหรับเด็ก” (Children’s TV Programme) , ม.ป.ท.

27. สำนักส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย (ม.ป.ป.) คู่มือส่งเสริมพัฒนาการเด็กแรกเกิด - 5 ปี สำหรับผู้เลี้ยงดูเด็ก
ในครอบครัวและศูนย์เด็กเล็ก, 1 edn., กรุงเทพ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์
ทหารผ่านศึก ในพระบรมราชูปถัมภ์.

28. Bernadette J. Saunders and Christ Goddard (2000) Inquiry into the Effects of Television and
Multimedia on Children and Families in Victoria. [Online]. Available at:
http://www.parliament.vic.gov.au/images/stories/committees/fcdc/inquiries/54th/FCDC_TVMM_Final_Report.pdf (Accessed: 17 July 2016).

29. Levine E. Laura and Munsch Joyce. (2011) Child Development: An Active Learning Approach,
1st edn., Canada: Sage Publications.

30. Martorell Gabriela, Papalia E. Diane and Feldman Duskin Ruth. (n.d.) Child's World Infancy
Through Adolescence, International Edition edn., : McGraw-Hill Education.

31. Schiller Pam (2010) “Early brain development research review and update.'' Brain Development
Exchange. (Nov/Dec 2010), pp. 26-30 [Online]. Available at: https://www.childcareexchange.com/library/5019626.pdf (Accessed: 8 July 2016).

32. Shaffer R. David and Kipp Katherine. (n.d.) Developmental Psychology: Childhood and
Adolescence, 8 edn., Canada: Wadsaorth.

Downloads

Published

2019-02-25

Issue

Section

Original articles