Creation of Modern Thai Play Scripts
Keywords:
Script Writing, Play Script / Creative Process, Script Writing TechniquesAbstract
This research aims to analyze Creation of Modern Thai play scripts. The objective of this research is to study the creative process and individual techniques of Thai play script writing. The research uses qualitative approach by in-depth interviewing 5 Thai play script writers that have work more than 10 years.The research result shows that the creative process and individual techniques of Thai play script writing have original script and adaptation script. The script was inspired by Situation, News, Societal context, History and Writer life. Thus, the script writing process consists of building inspiration, reading, researching, improvise and rehearsal, making plot, treatment and play-text.
References
. กอบกุล อังคุทานนท์.(2537). ละครเวทีสมัยใหม่. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์ฉัตร.
2. เขมิกา จินดาวงศ์. (2551). การวิเคราะห์โครงสร้างการเล่าเรื่อง ในภาพยนตร์ของอภิชาตพงศ์ วีระเศษฐกุล.
วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขาสื่อศิลปะและการออกแบบสื่อ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
3. นิกร แซ่ตั้ง. (2545). ทารกจกเปรต กับบทละครทั้ง 6. กรุงเทพ:ดีเอฟ ดิจิตัล พริ้นท์ติ้ง.
4. นราพร สังข์ชัย. (2551). การเขียนบทละครโทรทัศน์:กระบวนการคิดสร้างสรรค์และเทคนิค.
กรุงเทพ: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
5. นพมาส แววหงษ์. (2550). ปริทัศน์ศิลปะการละคร.กรุงเทพฯ:สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
6. นับทอง ทองใบ.(2553). ศิลปวิจารณ์ รายการวิทยุโทรทัศน์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
7. พัชรินทร์ มหิทธิกร. (2551). สิงหไกรภพ: การศึกษาการดัดแปลงนิทานคำกลอนเป็นบทละคร
เวทีสมัยใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปะศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
8. พิชญา พิริยะประทานคุณ. (2556). ปัจจัยที่ผลต่อการเลือกชมโรงละครโรงเล็กในเขตกรุงเทพมหานคร.
บัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์,1-6.
9. พรรัตน์ ดำรง. (2547). การละครสำหรับเยาชน. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
10. พรรณศักดิ์ สุขี. (2514). การเขียนบทละคร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
11. มัทนี รัตนิน. (2555). ศิลปะการแสดงละคร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
12. ศิวาวุธ ไพรีพินาศ. (2557). กระบวนการสร้างบทอิงประวัติศาสตร์ในสื่อจินตคดีสมัยใหม่.
มหาวิทยาลัยธรุกิจบัณฑิตย์.
13. สมพร ฟูราจ. (2554). ศิลปะท่าทางและการเคลื่อนไหว. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
14. David Ball. (1988). Backward and Forwards. Chicago: Southern Illinois University Press.
15. Mattani Mojdara Rutnin. (1996). Dance Drama, and Theatre in Thailand. Bangkok : Silkworm Books.
16. Mark Fortier. (2002). Theory /Theater. New York: Rutledge.
17. Orson Scott Card. (1999). Character & Viewpoint. Cincinnati: Writer’s Digest Book.
18. Pat Cooper and Ken Dancyer. (1999). Writing the Short Film. Boston: Focal Press.
19. Will Dunne. (2009). The Dramatic writer’s companion. Chicago. The University of Chicago Press.
2. เขมิกา จินดาวงศ์. (2551). การวิเคราะห์โครงสร้างการเล่าเรื่อง ในภาพยนตร์ของอภิชาตพงศ์ วีระเศษฐกุล.
วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขาสื่อศิลปะและการออกแบบสื่อ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
3. นิกร แซ่ตั้ง. (2545). ทารกจกเปรต กับบทละครทั้ง 6. กรุงเทพ:ดีเอฟ ดิจิตัล พริ้นท์ติ้ง.
4. นราพร สังข์ชัย. (2551). การเขียนบทละครโทรทัศน์:กระบวนการคิดสร้างสรรค์และเทคนิค.
กรุงเทพ: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
5. นพมาส แววหงษ์. (2550). ปริทัศน์ศิลปะการละคร.กรุงเทพฯ:สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
6. นับทอง ทองใบ.(2553). ศิลปวิจารณ์ รายการวิทยุโทรทัศน์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
7. พัชรินทร์ มหิทธิกร. (2551). สิงหไกรภพ: การศึกษาการดัดแปลงนิทานคำกลอนเป็นบทละคร
เวทีสมัยใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปะศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
8. พิชญา พิริยะประทานคุณ. (2556). ปัจจัยที่ผลต่อการเลือกชมโรงละครโรงเล็กในเขตกรุงเทพมหานคร.
บัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์,1-6.
9. พรรัตน์ ดำรง. (2547). การละครสำหรับเยาชน. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
10. พรรณศักดิ์ สุขี. (2514). การเขียนบทละคร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
11. มัทนี รัตนิน. (2555). ศิลปะการแสดงละคร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
12. ศิวาวุธ ไพรีพินาศ. (2557). กระบวนการสร้างบทอิงประวัติศาสตร์ในสื่อจินตคดีสมัยใหม่.
มหาวิทยาลัยธรุกิจบัณฑิตย์.
13. สมพร ฟูราจ. (2554). ศิลปะท่าทางและการเคลื่อนไหว. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
14. David Ball. (1988). Backward and Forwards. Chicago: Southern Illinois University Press.
15. Mattani Mojdara Rutnin. (1996). Dance Drama, and Theatre in Thailand. Bangkok : Silkworm Books.
16. Mark Fortier. (2002). Theory /Theater. New York: Rutledge.
17. Orson Scott Card. (1999). Character & Viewpoint. Cincinnati: Writer’s Digest Book.
18. Pat Cooper and Ken Dancyer. (1999). Writing the Short Film. Boston: Focal Press.
19. Will Dunne. (2009). The Dramatic writer’s companion. Chicago. The University of Chicago Press.
Downloads
Published
2019-02-25
Issue
Section
Original articles
License
ลิขสิทธิ์เป็นของวารสาร....
