การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ต่อการพัฒนาเป็นธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมที่มีผลการปฏิบัติงานสูงในจังหวัดสงขลาเพื่อรองรับอุตสาหกรรม 4.0
DOI:
https://doi.org/10.55164/ecbajournal.v15i2.260393คำสำคัญ:
การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์, ธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม, ผลการปฏิบัติงานสูง, อุตสาหกรรม 4.0บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในจังหวัดสงขลาเพื่อรองรับอุตสาหกรรม 4.0 และสร้างตัวแบบการพยากรณ์โดยมีการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์เป็นปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการพัฒนาเป็นธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมที่มีผลการปฏิบัติงานสูงรองรับอุตสาหกรรม 4.0 กลุ่มตัวอย่างในการทำวิจัย คือ บุคลากรที่ปฏิบัติงานในธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมที่จดทะเบียนกับสำนักงานธุรกิจการค้าจังหวัดสงขลาจำนวน 400 คน ใช้การสุ่มตัวอย่างแบบง่าย เครื่องมือวิจัยคือแบบสอบถามที่ผ่านการตรวจสอบคุณภาพด้วยการหาค่าความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาและความเชื่อมั่น การวิเคราะห์ข้อมูลใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป โดยสถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ วิธีนำตัวแปรเข้าทั้งหมด และการวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณแบบเป็นขั้นตอน ผลวิจัยพบว่า ระดับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมเพื่อรองรับอุตสาหกรรม 4.0 ในภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากที่สุด โดยการพยากรณ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ต่อการพัฒนาเป็นธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมที่มีผลการปฏิบัติงานสูงรองรับอุตสาหกรรม 4.0 ได้แก่ ด้านการคิดแบบเชิงระบบ ด้านความรอบรู้เทคโนโลยี/เทคโนโลยีสารสนเทศ และด้านการทำงานเป็นทีม
เอกสารอ้างอิง
Burns, N., & Grove, S.K. (1997). The Practice of Nursing Research: Conduct, Critique & Utilization. (3rd ed.). Philadelphia: W.B. Saunders.
Chararat, C., & Pholperm, P. (2015). Factors Affecting the Development of the King’s Bodyguards’ as Human Resources at Aviation Company of the 1st Division. Nakhon Phanom University Journal, 5(2), 119-127.
De Waal, A. (2007). The Characteristics of High Performance Organization: Business Strategy Series. Emerald Group Plublishing, 8(3), 179-185.
Industrial Promotion Center Region 11 Songkhla. (2018). Documents for the Seminar, Transforming Business into the Industrial Era 4.0. Songkhla: Industrial Promotion Center Region 11 Songkhla.
Kaewjomnong, A. (2013). Human Resource Management. (3rd ed.). Songkhla: Numsin Advertizing.
Kaewjomnong, A. (2016). Principles of Management. (6th ed.). Songkhla: Numsin Advertizing.
Kaewjomnong, A. (2019). Competency Behavior Influencing to Successfully of Small and Medium Entrepreneurs in Songkhla Province in Entering into the ASEAN Economic Community. Journal of Business Administration the Association of Private Higher Education Institutions of Thailand under the Patronage of Her Royal Highness Princess Maha Chakri Sirindhorn, 8(2), 103-117.
Kaewjomnong, A. (2021). Digital Citizenship of Small Business Entrepreneurs during the Coronavirus 2019 Disease (Covid-19) Pandemic: A Case Study in 5 Southern Border Proinces, Thailand. Proceedings. The 3rd National “Liberal Arts Conference on Wisdom, Innovation, Social Sciences and Hospitality”. Bangkok: Rajamangala University of Technology Krungthep.
Kunnaworapanya, A., & Chotanachote, K. (2019). Strategic Human Resource Development Influencing the Core Competencies of Mahidol University’s Supportive Staff. Governance Journal, 8(2), 138-160.
Kusumawalee, S. (2016). HR 4.0 Trends and Move Human Resource Development @Thailand 4.0. HR Society Magazine, 14(164), 36-39.
Lamphun Provincial Human Resource Management Club. (2017). Human Resources Management Seminar: Documents of 2017 Annual Seminar. Lamphun: Lamphun Provincial Human Resource Management Club.
Linder, J. C., & Brooks, J. D. (2004). Transforming the Public Sector. Outlook, 6(3), 74-83.
Maesincee, S. (2015). Crystal of Thought Thailand 4.0. Thansettakij News Paper. 35(3083). August 30 – September 2, 2015.
Maesintree, S. (2015). Documents for the Seminar, Transforming Business into the Industrial Era 4.0. Songkhla: Industrial Promotion Center Region 11 Songkhla.
Mathis, R. L. & Jackson, J. H. (2008). Human Resource Management. (12th ed.). South-Western: Thomson.
McConachie, B., & Hart, F.E. (2007). Performance and CognitionTheatre studies and theCognitive Turn. New York. : Routledge.
Mingcharoenporn, S. (2013). Human Resource Development and the Performance of the Government Savings Bank, Head Office. Academic Services Journal, Prince of Songkla University, 24(2), 157-167.
Moonchan, S. (2014). Effects of Strategic Human Resource Development on the Quality of Work of Mahasarakham University Workers. Thesis Master of Business Administration, Mahasarakham: Mahasarakham University.
Noe, R. A., Hollenbeck, J. R., Gerhart, B., & Wright, P. M. (2009). Fundamentals of Human Resource Mnagement. (2nd ed.). U.S.A.: McGraw-Hill.
Office of the National Economic and Social Development Council. (2017). The Twelfth National Economic and Social Development Plan (2017-2021). Bangkok: Office of the Prime Minister.
Personnel Management Association of Thailand (PMAT). (2018). Human Resource Development in the 21st Century: Documents for the 2018 Academic Seminar. Bangkok: PMAT.
Piyanontasin, V., Sasong, C., Kamanit, S., Kamnual, B., & Khiawthong, K. (2018). Human Resource Development Strategy for Competitive Advantage. Mahamakut Graduate School Journal, 16(2), 260-272.
Porpraphant, P. (2018). Management of Quality Development Activities Affecting High Performance Organizations. Journal of MCU Peace Studies, 6(4), 1658-1671.
Punnitamai, W. (2010). Roles, Competencies, and Professionalism of Thai HR Practitioners: Silent Crises Amid Stubborn Traditionalism. NIDA Development Journal, 50(3), 43-74.
Rerngrirun, A., Chompha, C., & Pirommitpong, S. (2019). Supervision Strategies for Teacher Development of Small-sized Schools Affiliated to the Secondary Education Service Area Office 28. Journal of Humanities & Social Sciences (JHUSOC), 17(1), 175-191.
Ritcharoon, P. (2008). Research Methodology in Social Sciences. (4th ed.). Bangkok: Chulalongkorn University Printing House.
Rothwell, W. J. (2005). Beyond Training and Development. (2nd ed.). New York: Amacom.
Ruckkam, S. (2014). Human Resource Development. Bangkok: Thammasat Printing House.
Senge, P. M. (2006). The Art and Practice of the Learning Organization. (The Fifth Discipline). London: Century.
Sribunrueang, A. (2016). Documents for the Seminar, Transforming Business into the Industrial Era and SMEs 4.0. Songkhla: Industrial Promotion Center Region 11 Songkhla.
Srisatidnarakun, B. (2007). The Methodology in Nursing Research. (4th ed.). Bangkok:
Chulalongkorn University Printing House.
Srisatidnarakun, B. (2020). Effect Size, Power Analysis, Optimal Sample Size Calculations Using G* POWER Software. Bangkok: Chulalongkorn University Printing House.
Srisermpohk, G. (2004). Competency Assessment of Personnel. Dharmniti Business Law & Human Resources journal, 21, 79-82.
Srisuk, K. (2009). Research Methodology. Chiang Mai: Krongchang Printing House.
Sriwongwanna, J. (2015). Human Resource Management. Bangkok: Odeon Store.
Swanson, R. A. & Holton III, E. F. (2009). Foundations of Human Resource Development. San Francisco: Berrett-Koehler.
Thongjuea, T., & Thummake, P. (2017). The Guidelines for Human Resource Development in the 21 Century According to Educational Dimension. Journal of MCU Peace Studies, 5(3), 389-403.
Thor, C. G. (1994). The Measures of Success: Creating a High Performing Organization. U.S.A.: Wiley & Sons.
Wadeechareun, W., Leardnaisatt, R., & Teekasap, S. (2017). Research Methodology from Concept to Theory into Practice. Bangkok: Se-Education.
Wareerat, P. (2013). Total Quality Management. Naval Electronics Department Journal, 14(3), 56-77.
Yamane, T. (1970). Statistic: An Introdutory Analysis. Tokyo: Harper International Edition.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยทักษิณ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
