Digital Media Communication of Community Enterprise
Keywords:
Digital Media, Communications, Community EnterpriseAbstract
The purpose of this research was to study the study of using digital media in communications of community enterprise. The qualitative study was conducted by analyzed and synthesized on documents and research papers related to the communications in the digital age and digital media that can be used by community enterprises for public relations and create awareness of products. As well as increasing the accessibility of consumers in online communities, providing products and services that are widely known. The concept of the digital media process consists of four steps: 1) Pre-Production 2) Production 3) Post-Production 4) Distribution. The attribute of digital media communications of community enterprise needs to promote community products and community knowledge by using digital media. The digital media feature must be able to share content, open the opportunity to present the products and service, knowledge and experience as well as being a medium that interacts with the receivers which can be divided digital media types are as follows 1) Website 2) Social Media such as Line, Facebook, YouTube , Instagram 3) Video Clip 4) Infographic.
References
กองบริหารงานวิจัยและประกันคุณภาพการศึกษา. (2559). Thailand 4.0 โมเดลขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ความมั่งคั่ง มั่นคง และยั่งยืน. สืบค้นออนไลน์เมื่อ 29 มิถุนายน 2562, จาก http://www.libarts.up.ac.th/v2/img/Thailand-4.0.pdf
กานดา รุณนะพงศา สายแก้ว. (2554). สื่อสังคมออนไลน์. สืบค้นออนไลน์เมื่อ 31 พฤษภาคม 2562, จาก http://www.slideshare.net/krunapon/social-media-5661152
จินตวีร์ คล้ายสังข์, ประกอบ กรณีกิจ. (2559). การออกแบบเว็บเพื่อการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ:
สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐ หว่างไม้ และอาษา ตั้งจิตสมคิด. (2562). รูปแบบการตลาดและปัจจัยที่มีผลต่อการบริหารของนิตยสารในยุค 4.0. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 10.
บุหงา ชัยสุวรรณ. (2558). การสื่อสารการตลาดผ่านสื่อสังคม: ภาพรวมและกรอบแนวคิด. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า. ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 เดือนมกราคม - มิถุนายน 2558.
วราพร ดำจับ. (2560). การสื่อสารในยุคดิจิทัล. สหศาสตร์ศรีปทุม ชลบุรี ปีที่ 3 ฉบับที่ 1 เดือนกุมภาพันธ์
- พฤษภาคม 2560.
วรวุฒิ อ่อนน่วม. (2558). ปรากฏการณ์ทางการสื่อสารยุคดิจิทัล The Communication Phenomenon
in Digital Age. หน้า 212 วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.)
สุรสิทธิ์ วิทยารัฐ. (2559). “พัฒนาการสื่อใหม่ (New Media): อิทธิพลภาษาดิจิตอลต่อรูปแบบการสื่อสารของมนุษยชาติและผลกระทบต่อจริยธรรมสื่อ”.จากhttp://utcc2.utcc.ac.th/localuser/amsar/pdf/newmedia.pdf
สำนักงานเกษตร. (2552). การสงเสริมวิสาหกิจชุมชน. สืบค้นออนไลน์เมื่อ 28 มิถุนายน 2562, จาก http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER3/DRAWER066/GENERAL/DATA0000/00000052.PDF
สำนักงานปลัดกระทรวกเกษตรและสหกรณ์. (2559). กรอบแผนพัฒนาระบบเกษตรดิจิทัลของกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ระยะปี พ.ศ.2560-2564. สืบค้นออนไลน์เมื่อ 2 มิถุนายน 2562, จาก https://www2.opsmoac.go.th/ewt_dl_link.php?nid=13274.
อมรรัฏค์ เจริญโชติธรรม และคณะ. (2559). การสื่อสารเชิงกลยุทธ์ในการใช้สื่อใหม่เพื่อเผยแพร่ผลงานวิจัยสู่คนรุ่นใหม่: STRATEGIC COMMUNICATION: USING NEW MEDIA TO DISSEMINATE RESEARCH WORK TO THE NEW GENERATION. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
Kotler Philip, Hermawan Kartajaya and Iwan Setiawan. (2017). Maketing 4.0.
United States of American.
Sally McMillan. (2016). “Exploring Models of Interactivity from Multiple Research Traditions: Users, Documents and Systems”. Leah A. Lievrouw, Sonia Livingstone, editors, The Handbook of New Media. 220.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
1. ทรรศนะและข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏอยู่ในวารสาร ECT Education and Communication Technology Journal เป็นของผู้เขียนโดยเฉพาะ สำนักเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
2. กองบรรณาธิการของสงวนลิขสิทธิ์ในการบรรณาธิการข้อเขียนทุกชิ้น เพื่อความเหมาะสมในการจัดพิมพ์เผยแพร่