การสื่อสารผ่านสื่อดิจิทัลของวิสาหกิจชุมชน
คำสำคัญ:
สื่อดิจิทัล, การสื่อสาร, วิสาหกิจชุมชนบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดในการนำสื่อดิจิทัลมาใช้เพื่อการสื่อสารสำหรับวิสาหกิจชุมชน ดำเนินการศึกษาโดยวิเคราะห์และสังเคราะห์เอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดการสื่อสารในยุคดิจิทัลและสื่อดิจิทัลที่สามารถนำมาใช้กับวิสาหกิจชุมชนเพื่อการประชาสัมพันธ์ และสร้างการรับรู้สินค้าและผลิตภัณฑ์ของวิสาหกิจชุมชน พร้อมทั้งเพิ่มโอกาสการเข้าถึงของผู้บริโภคในสังคมออนไลน์
ให้ผลิตภัณฑ์และบริการเป็นที่รู้จักในวงกว้าง แนวคิดกระบวนการสร้างสื่อดิจิทัล ประกอบไปด้วย 4 ขั้นตอน คือ 1) ขั้นเตรียมตัวก่อนการผลิต ได้แก่ การวางแผน การหาข้อมูลและการเขียนแผนโครงเรื่อง 2) การผลิต ได้แก่ การลงมือปฏิบัติตามแผนที่วางไว้ 3) ขั้นหลังการผลิต เป็นขั้นตอนการปรับปรุงแก้ไข เติมแต่งให้เหมาะสมก่อนนำไปเผยแพร่ และ 4) ขั้นเผยแพร่ คุณลักษณะของสื่อดิจิทัลสำหรับวิสาหกิจชุมชนจะต้องสามารถนำเสนอและแบ่งปันเนื้อหาของผลิตภัณฑ์และบริการ เปิดโอกาสให้ผู้บริโภคแสดงความคิดเห็น ถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์ ตลอดจนเป็นสื่อที่มีปฏิสัมพันธ์กับผู้บริโภค ซึ่งสามารถแบ่งประเภทของสื่อดิจิทัลสำหรับวิสาหกิจชุมชน ได้ดังนี้ 1) เว็บไซต์ 2) โซเชียลมีเดีย 3) การใช้สื่อวีดิทัศน์ 4) การใช้สื่ออินโฟกราฟิก
เอกสารอ้างอิง
กองบริหารงานวิจัยและประกันคุณภาพการศึกษา. (2559). Thailand 4.0 โมเดลขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ความมั่งคั่ง มั่นคง และยั่งยืน. สืบค้นออนไลน์เมื่อ 29 มิถุนายน 2562, จาก http://www.libarts.up.ac.th/v2/img/Thailand-4.0.pdf
กานดา รุณนะพงศา สายแก้ว. (2554). สื่อสังคมออนไลน์. สืบค้นออนไลน์เมื่อ 31 พฤษภาคม 2562, จาก http://www.slideshare.net/krunapon/social-media-5661152
จินตวีร์ คล้ายสังข์, ประกอบ กรณีกิจ. (2559). การออกแบบเว็บเพื่อการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ:
สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐ หว่างไม้ และอาษา ตั้งจิตสมคิด. (2562). รูปแบบการตลาดและปัจจัยที่มีผลต่อการบริหารของนิตยสารในยุค 4.0. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 10.
บุหงา ชัยสุวรรณ. (2558). การสื่อสารการตลาดผ่านสื่อสังคม: ภาพรวมและกรอบแนวคิด. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า. ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 เดือนมกราคม - มิถุนายน 2558.
วราพร ดำจับ. (2560). การสื่อสารในยุคดิจิทัล. สหศาสตร์ศรีปทุม ชลบุรี ปีที่ 3 ฉบับที่ 1 เดือนกุมภาพันธ์
- พฤษภาคม 2560.
วรวุฒิ อ่อนน่วม. (2558). ปรากฏการณ์ทางการสื่อสารยุคดิจิทัล The Communication Phenomenon
in Digital Age. หน้า 212 วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.)
สุรสิทธิ์ วิทยารัฐ. (2559). “พัฒนาการสื่อใหม่ (New Media): อิทธิพลภาษาดิจิตอลต่อรูปแบบการสื่อสารของมนุษยชาติและผลกระทบต่อจริยธรรมสื่อ”.จากhttp://utcc2.utcc.ac.th/localuser/amsar/pdf/newmedia.pdf
สำนักงานเกษตร. (2552). การสงเสริมวิสาหกิจชุมชน. สืบค้นออนไลน์เมื่อ 28 มิถุนายน 2562, จาก http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER3/DRAWER066/GENERAL/DATA0000/00000052.PDF
สำนักงานปลัดกระทรวกเกษตรและสหกรณ์. (2559). กรอบแผนพัฒนาระบบเกษตรดิจิทัลของกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ระยะปี พ.ศ.2560-2564. สืบค้นออนไลน์เมื่อ 2 มิถุนายน 2562, จาก https://www2.opsmoac.go.th/ewt_dl_link.php?nid=13274.
อมรรัฏค์ เจริญโชติธรรม และคณะ. (2559). การสื่อสารเชิงกลยุทธ์ในการใช้สื่อใหม่เพื่อเผยแพร่ผลงานวิจัยสู่คนรุ่นใหม่: STRATEGIC COMMUNICATION: USING NEW MEDIA TO DISSEMINATE RESEARCH WORK TO THE NEW GENERATION. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
Kotler Philip, Hermawan Kartajaya and Iwan Setiawan. (2017). Maketing 4.0.
United States of American.
Sally McMillan. (2016). “Exploring Models of Interactivity from Multiple Research Traditions: Users, Documents and Systems”. Leah A. Lievrouw, Sonia Livingstone, editors, The Handbook of New Media. 220.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
1. ทรรศนะและข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏอยู่ในวารสาร ECT Education and Communication Technology Journal เป็นของผู้เขียนโดยเฉพาะ สำนักเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
2. กองบรรณาธิการของสงวนลิขสิทธิ์ในการบรรณาธิการข้อเขียนทุกชิ้น เพื่อความเหมาะสมในการจัดพิมพ์เผยแพร่