Development of an Online Instructional Model Together with Problem Based Learning Based on MOOC Instructional Standards and Practice to Enhance Problem Solving Thinking Skill For Sukhothai Thammathirat Open University Students
Keywords:
Online instructional model, Problem based learning, MOOC instructional standards and practiceAbstract
The objectives of this research were (1) to develop and verify the efficiency of an online instructional model together with problem based learning based on MOOC instructional standards and practice; (2) to study learning achievement of students who learned from the online instructional model together with problem based learning based on MOOC instructional standards and practice; (3) to study problem solving thinking skill of undergraduate students; (4) to study opinions of students who learned from the online instructional model together with problem based learning based on MOOC instructional standards and practice. The research sample consisted of 30 purposively selected undergraduate students of the School of Management Science, Sukhothai Thammathirat Open University, this research was a research and development. The research results could be concluded as follows: (1) the developed online instructional model had four following steps: (1.1) induction step, (1.2) learning step, (1.3) evaluation step, and (1.4) summative evaluation step; (2) the pre-and post-tests were used to compare before and after learning achievements of the participants. The average score of after learning with the model was higher than the other, and they were significantly different at the .05 level; (3)regarding the result of studying the problem solving thinking skill as a result of doing instructional activities while learning under the developed online instructional model at the high level (Mean = 3.42, S.D. = 0.58); (4) regarding the result of studying opinions of the students, it was found that their opinions were at the highest level (Mean = 4.54, S.D. = 0.45).
References
กิดานันท์ มลิทอง. (2548). เทคโนโลยีการศึกษาและนวัตกรรม. กรุงเทพมหานคร : อรุณการพิมพ์.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2550). การพัฒนาหลักสูตรและสื่อการเรียนการสอน:สื่ออิเล็กทรอนิกส์เพื่อการศึกษา. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
_________ . เข้าถึงใน http://www.educ.st.ac.th/2013 สืบค้นเมื่อ 15 ธันวาคม 2562
ฐาปนีย์ ธรรมเมธา. (2557). อีเลิร์นนิ่ง: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. นนทบุรี. บริษัทสหมิตรพริตติ้งแอนด์พับลิสชิ่ง จำกัด.
ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (2545). Designing e-Learning: หลักการออกแบบและการสร้างเว็บเพื่อการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์อรุณการพิมพ์.
เนาวนิตย์ สงคราม. (2559). ระบบการเรียนด้วยอีเลิร์นนิ่งบนสภาพแวดล้อมการเรียนรู้เสมือนจริงเพื่อพัฒนา ความสามารถในการแก้ปัญหาและการเรียนรู้เป็นทีมสำหรับนิสิตศึกษาครุศาสตร์บัณฑิตใน สถาบันอุดมศึกษาของรัฐ. คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปราวีณยา สุวรรณณัฐโชติ และเสมอกาญจน์ โสภณหิรัญรักษ์. (2560). มาตรฐานและแนวปฏิบัติการเรียนการสอน MOOC ที่ได้รับการยอมรับในระดับนานาชาติ. กรุงเทพฯ : โครงการมหาวิทยาลัยไซเบอร์ไทย สำนักงาน คณะกรรมการการอุดมศึกษา
_________ . วารสารบัณฑิตศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์ ปีที่ 12 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม - สิงหาคม 2561
พิศิษฐ์ สุวรรณแพทย์. (2557). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้ปัญหาเป็นฐานและการ เรียนรู้แบบสืบสอบเพื่อเสริมสร้างความคาดหวังวิชาฟิสิกส์สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน
คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
มุมมองผู้ก่อตั้ง – STOU. เข้าถึงใน www.stou.ac.th>09-การสนับสนุนการศึกษากับบทบาทหน้าที่ของ
สภามหาวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2562
รุจโรจน์ แก้วอุไร. (2543). การพัฒนาระบบการเรียนการสอนผ่านเครือข่ายใยแมงมุม. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎี บัณฑิต คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ศันสนีย์ เลี้ยงพาณิชย์. (2561). รูปแบบการเรียนแบบดิจิทัลโดยใช้ปัญหาเป็นฐานในยุคไทยแลนด์ 4.0. วารสาร ปัญญาภิวัฒน์ ปีที่ 10 ฉบับพิเศษ ประจำเดือนกรกฎาคม 2561
สมัครสมร ภักดีเทวา. (2553). การพัฒนารูปแบบการออกแบบการเรียนการสอนอีเลิร์นนิ่งระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
เอกนฤน บางท่าไม้ และคณะ. (2560). การพัฒนารูปแบบกิจกรรมการเรียนการสอนโดยใช้ปัญหาเป็นฐานเพื่อ ส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหาในรายวิชาการถ่ายภาพดิจิทัล สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
ภาษาอังกฤษ
Boud, D. (1982). Developing student autonomy in Learning. New York, NY: Nichols.
Bawane, J. & Spector, M.J. (2009). Prioritization of online instructor roles: implications for competency-based Teacher education programs. Distance Education. 30(3), pp.383-397.
Cooper, Linda. Online Course. The Journey 27, 8 (2000): 86-92
Carley. M.A. (2008). Adult Learning Theories (online). Available from: https://www.calpro- online.org/documents/Adult_Learning_Theories_Final.pdf
Gagne, R.M. (1997). The Conditions of Learning. 3rd ed. New York: Holt and Rinehart Winston.
Joyce Bruce; & Weil Marsha. (2009). Model of Teaching. 8th ed. Boston, Ma: Pearson.
Keller, J.M., and Dodge, B. (1982). The ARCS model of motivational strategies for course designer and developers. Fort Monroe, VA: Training Developments Institute.
Knowles, Malcolm S. The Modern Practice of Adult Education: From Pedagogy to Andragogy. New York: Cambridge, The Adult Education Company, 1980.
Kurubacak, G. (2000). On-Line Learning: A study of students’ attitudes towards Web-based instruction. AECT 2000 Conference. Long Beach CA, USA.
Saiz, F.B. (2013). Online Learners’ Frustration. Implications for Lifelong Learning, in Distance and E-Learning in Transition (eds U. Bernath, A, Szücs, A. Tait and M.Vidal), John Wiley & Sons, Inc., Hoboken, NJ USA. Doi : 10.1002/9781118557686.ch36.
Yang, S.P. (2002). Problem-based Learning on the World Wide Web in an undergraduate kinesiology class: an integrative approach to education. Thesis (MSc) The University of New Brunswick.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
1. ทรรศนะและข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏอยู่ในวารสาร ECT Education and Communication Technology Journal เป็นของผู้เขียนโดยเฉพาะ สำนักเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
2. กองบรรณาธิการของสงวนลิขสิทธิ์ในการบรรณาธิการข้อเขียนทุกชิ้น เพื่อความเหมาะสมในการจัดพิมพ์เผยแพร่