การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้สื่อสังคม สำหรับนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
คำสำคัญ:
รูปแบบการเรียนการสอน, การเรียนการสอนแบบผสมผสาน, สื่อสังคมบทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้สื่อสังคม สำหรับนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช 2) ศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา 3) ศึกษาความคิดเห็นของนักศึกษา และ 4) ประเมินรูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้สื่อสังคมที่พัฒนาขึ้น กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ จำนวน 30 คน ได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย ผู้เชี่ยวชาญ 7 คน และผู้ทรงคุณวุฒิ 3 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แนวการสนทนากลุ่ม รูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้สื่อสังคมสำหรับนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา แบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน แบบสอบถามความคิดเห็น และแบบประเมินคุณภาพรูปแบบฯ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และ การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้สื่อสังคม ประกอบด้วย 7 องค์ประกอบ ได้แก่ (1) การเรียนการสอนแบบเผชิญหน้า (2) การเรียนการสอนออนไลน์ผ่านสื่อสังคม (3) การเรียนรู้ร่วมกัน (4) ความรู้ เนื้อหาบทเรียน (5) สื่อ และทรัพยากรสนับสนุนการเรียนรู้ (6) การสื่อสาร (7) การประเมินผล และขั้นตอนของรูปแบบ มี 3 ขั้น ได้แก่ (1) การวิเคราะห์ปัจจัยนำเข้า (2) กระบวนการจัดการเรียนการสอน และ (3) การประเมินผลลัพธ์ 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน พบว่า ผู้เรียนมีคะแนนเฉลี่ยหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) นักศึกษามีความคิดเห็นต่อรูปแบบการเรียนการสอนว่ามีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก และ 4) ผู้ทรงคุณวุฒิประเมินคุณภาพของรูปแบบอยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2557). การออกแบบการเรียนการสอนไฮบริดอย่างเป็นระบบ. ใน เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา: นวัตกรรมการเรียนรู้แบบผสมผสาน. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิพนธ์ บริเวธานันท์. (2562). การพัฒนารูปแบบเว็บแอปพลิเคชันด้วยการเรียนรู้แบบร่วมมือผ่านห้องเรียนไร้กรอบเพื่อส่งเสริมการรู้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารสำหรับผู้เรียนระดับอุดมศึกษา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฎภูเก็ต, 15(2), 144-166. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/pkrujo/article/view/242200
ปณิตา วรรณพิรุณ. (2557). การจัดการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้ปัญหาเป็นหลักเพื่อพัฒนาการคิดอย่างมีวิจารณญาณ. ใน เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา: นวัตกรรมการเรียนรู้แบบผสมผสาน. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2560). คู่มืออาจารย์บัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช (ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2560). โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เมธี คชาไพร. (2558). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานเพื่อเสริมสร้างความรู้และสมรรถนะด้านนวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศทางการศึกษา สำหรับนิสิตหลักสูตรการศึกษาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์, 29(1), 71-86. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/JSSRA/article/view/44910
วัฒนา เอี่ยวเส็ง. (2557). การศึกษาการใช้สื่อสังคมออนไลน์ (Social media) ในการเรียนรู้ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอัสสัมชันแผนกประถม [งานวิจัยในชั้นเรียน]. โรงเรียนอัสสัมชันแผนกประถม.
วรางคณา โตโพธิ์ไทย. (2560). ชุดการเรียนการสอนแบบผสมผสาน. ใน เอกสารการสอนประกอบชุดวิชา สื่อการศึกษาพัฒนสรร (หน่วยที่ 9). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วรางคณา โตโพธิ์ไทย. (2560). สื่อสังคมเพื่อการศึกษา. ใน เอกสารการสอนประกอบชุดวิชา เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา (หน่วยที่ 13). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วรางคณา โตโพธิ์ไทย. (2563). รายงานการวิจัย เรื่อง ความต้องการใช้สื่อสังคมเพื่อการศึกษา สำหรับนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา สาขาศึกษาศาสตร์. สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วิจิตร ศรีสอ้าน. (2561). การสนับสนุนการศึกษากับบทบาทหน้าที่ของสภาวิชาการ มสธ. สู่ประเทศไทย 4.0 [เอกสารประกอบการประชุม]. การประชุมสภาวิชาการ, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สารีพันธุ์ ศุภวรรณ, สุมาลี สังข์ศรี, ชนกนารถ บุญวัฒนกุล, และปิยะพงษ์ ไสยโสภณ. (2559). การประเมินและปรับปรุงหลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต แขนงวิชาการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. Veridian E-Journal Silpakorn University, 11(1), 3668-3680.
สิทธิชัย ลายเสมา, และปณิตา วรรณพิรุณ. (2556). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ร่วมกันโดยใช้กระบวนการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ในสภาพแวดล้อมการเรียนแบบยูบิควิตัสเพื่อพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรมพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 4(1), 104-114.
สุไม บิลไบ. (2562). การพัฒนาความสามารถทางไอซีทีและพฤติกรรมการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักศึกษาวิชาชีพครูด้วยระบบของกระบวนการเรียนการสอนแบบผสมผสานในลักษณะห้องเรียนกลับด้าน. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 9(1), 57-68. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/e-jodil/article/view/204610
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2564). รายงานผลสำรวจพฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี 2564. https://www.etda.or.th/th/-Thailand-Internet-User-Behavior.aspx
Allen, E., & Seaman, J. (2010). Learning on demand: Online education in the United States 2009. Sloan Consortium.
Pallis, G., Zeinalipour-Yazti, D., & Dikaiakos, M. D. (2011). Online social networks: Status and trend. In New directions in web data management (pp. 213-234). Springer. https://doi.org/10.1007/978-3-642-17551-0_8
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. ทรรศนะและข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏอยู่ในวารสาร ECT Education and Communication Technology Journal เป็นของผู้เขียนโดยเฉพาะ สำนักเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
2. กองบรรณาธิการของสงวนลิขสิทธิ์ในการบรรณาธิการข้อเขียนทุกชิ้น เพื่อความเหมาะสมในการจัดพิมพ์เผยแพร่
