The Development of a Blended Learning Model via Social Media for Graduate Students in the School of Educational Studies at Sukhothai Thammathirat Open University
Keywords:
Instructional model, Blended learning, Social mediaAbstract
The purposes of this research were to: 1) develop a blended learning model via social media for graduate students in the School of Educational Studies at Sukhothai Thammathirat Open University; 2) study the learning achievements of the graduate students; 3) determine the opinions of the graduate students; and 4) evaluate the developed instructional model. The research sample consisted of 30 graduate students from the School of Educational Studies at Sukhothai Thammathirat Open University, selected through simple random sampling, as well as 7 specialists and 3 experts. The research instruments included guidelines for focus group discussions, a blended learning model via social media, a learning achievement test, an opinion survey, and a quality evaluation form. The statistics used for data analysis were the percentage, mean, standard deviation, t-test, and content analysis. The research results were as follows: 1) the developed blended learning model via social media comprised 7 components: (1) face-to-face learning, (2) online learning via social media, (3) collaborative learning, (4) learning content, (5) support materials and resources, (6) communication, and (7) evaluation. The model had 3 operational steps: (1) input analysis, (2) learning process, and (3) output evaluation; 2) the students’ post-learning achievement scores were significantly higher than their pre-learning scores at the .05 level of statistical significance; 3) the students rated the model's appropriateness at a high level; and 4) the experts evaluated the quality of the developed instructional model at the highest level.
References
จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2557). การออกแบบการเรียนการสอนไฮบริดอย่างเป็นระบบ. รวมบทความเรื่องเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา : นวัตกรรมการเรียนรู้แบบผสมผสาน. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิพนธ์ บริเวธานันท์. (2562). การพัฒนารูปแบบเว็บแอปพลิเคชันด้วยการเรียนรู้แบบร่วมมือผ่านห้องเรียนไร้กรอบเพื่อส่งเสริมการรู้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารสำหรับผู้เรียนระดับอุดมศึกษา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฎภูเก็ต. 15(2), 144-166. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/pkrujo/article/view/242200
ปณิตา วรรณพิรุณ. (2557). การจัดการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้ปัญหาเป็นหลักเพื่อพัฒนาการคิดอย่างมีวิจารณญาณ. รวมบทความเรื่องเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา : นวัตกรรมการเรียนรู้แบบผสมผสาน. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. 2560). คู่มืออาจารย์บัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช (ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2560). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช นนทบุรี.
เมธี คชาไพร. (2558). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานเพื่อเสริมสร้างความรู้และสมรรถนะด้านนวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศทางการศึกษา สำหรับนิสิตหลักสูตรการศึกษาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎสครสวรรค์. 29(1), 71-86. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/JSSRA/article/view/44910
วัฒนา เอี่ยวเส็ง. (2557). การศึกษาการใช้สื่อสังคมออนไลน์ (Social media) ในการเรียนรู้ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอัสสัมชันแผนกประถม. งานวิจัยในชั้นเรียน/งานวิจัยเชิงปฏิบัติการโรงเรียนอัสสัมชันแผนกประถม.
วรางคณา โตโพธิ์ไทย. (2560). ชุดการเรียนการสอนแบบผสมผสาน ในเอกสารการสอนประกอบชุดวิชา สื่อการศึกษาพัฒนสรร หน่วยที่ 9. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วรางคณา โตโพธิ์ไทย. (2560). สื่อสังคมเพื่อการศึกษา ในเอกสารการสอนประกอบชุดวิชา เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา หน่วยที่ 13. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วรางคณา โตโพธิ์ไทย. (2563 ). ความต้องการใช้สื่อสังคมเพื่อการศึกษา สำหรับนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา สาขาศึกษาศาสตร์. สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วิจิตร ศรีสอ้าน. (2561). การสนับสนุนการศึกษากับบทบาทหน้าที่ของสภาวิชาการ มสธ. สู่ประเทศไทย 4.0. เอกสารประกอบการประชุมสภาวิชาการ. สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สารีพันธุ์ ศุภวรรณ, สุมาลี สังข์ศรี, ชนกนารถ บุญวัฒนกุล และปิยะพงษ์ ไสยโสภณ .(2559). การประเมินและปรับปรุงหลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต แขนงวิชาการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. Veridian E-Journal Silpakorn University). 11(1), 3668-3680. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/128508
สิทธิชัย ลายเสมา และปณิตา วรรณพิรุณ. (2556). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ร่วมกันโดยใช้กระบวนการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ ในสภาพแวดล้อมการเรียนแบบยูบิควิตัสเพื่อพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรมพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. 4 (1), 104-114. https://core.ac.uk/reader/304225470
สุไม บิลไบ. (2562). การพัฒนาความสามารถทางไอซีทีและพฤติกรรมการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักศึกษาวิชาชีพครู ด้วยระบบของกระบวนการเรียนการสอนแบบผสมผสานในลักษณะห้องเรียนกลับด้าน. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม. 9(1)(มกราคม - มิถุนายน 2562), 57-68. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/e-jodil/article/view/204610
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ .(2564). รายงานผลสำรวจพฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี 2564. สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. https://www.etda.or.th/th/-Thailand-Internet-User-Behavior.aspx
Allen, E. & Seaman, J.(2010). Learning on Demand: Online Education in the United States 2009. Sloan Consortium.
Pallis, G., Zeinalipour, Y. & Dikaiakos, M. D. (2011). Online Social Networks: Status and Trend. New Direction in Web Data Management, 331 (1), 213-234. https://doi.org/10.1007/978-3-642-17551-0_8
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. ทรรศนะและข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏอยู่ในวารสาร ECT Education and Communication Technology Journal เป็นของผู้เขียนโดยเฉพาะ สำนักเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
2. กองบรรณาธิการของสงวนลิขสิทธิ์ในการบรรณาธิการข้อเขียนทุกชิ้น เพื่อความเหมาะสมในการจัดพิมพ์เผยแพร่