การศึกษา 4.0 : “เปลี่ยน” ผู้เรียนเป็นผู้สร้างนวัตกรรม สร้างนวัตกรรมใหม่ของการเรียนการสอน

ผู้แต่ง

  • Pattaranun Waitayasin 090-941-7948

คำสำคัญ:

การศึกษา 4.0, นวัตกรรม, นวัตกร

บทคัดย่อ

จากนโยบายของประเทศไทยตั้งแต่ปลายปี พ.ศ.2559 หรือ ประเทศไทย 4.0 ทำให้การขับเคลื่อนประเทศไทยมีทิศทางที่เน้นการผลิต สร้างนวัตกรรม เทคโนโลยี และความคิดสร้างสรรค์ ส่งผลให้เกิดแนวทางและนโยบายทางด้านการศึกษาที่ปรับเปลี่ยนเพื่อสอดรับกับนโยบายของประเทศ โดยที่การศึกษา 4.0 มุ่งเน้นให้ผู้เรียนสามารถสร้างผลิตผลเพื่อประโยชน์ของชุมชนตนเองและชุมชนอื่นๆ ด้วยทักษะการเรียนรู้ที่เน้นการลงมือทำ นำไปสู่คุณลักษณะของผู้เรียนในยุค 4.0 คือ 1.คิดวิเคราะห์ 2.คิดสร้างสรรค์ 3.คิดผลิตภาพ 4.ความรับผิดชอบ ซึ่งสอดคล้องกับทักษะของผู้เรียนตามที่ตลอดแรงงานโลกต้องการใน ปี พ.ศ.2563 ตลอดจนสอดคล้องกับการศึกษาในศตวรรษที่ 21 นำไปสู่การเป็นครู-อาจารย์ในยุค 4.0 ที่ผู้สอนจำเป็นต้องสร้างให้ผู้เรียนเป็นผู้สร้างนวัตกรรมได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยเน้นไปที่ทักษะของการเป็นผู้นำกิจกรรม (Facilitator) ซึ่งมุ่งเน้นไปที่ผู้เรียนสามารถสร้างความรู้ได้ด้วยตนเองโดยการสร้างสรรค์ชิ้นงาน (Constructionism) นำไปสู่การออกแบบรูปแบบการเรียนการสอนรวมทั้งการเลือกใช้เทคโนโลยีการศึกษาอย่างเหมาะสม

เอกสารอ้างอิง

กองบริหารงานวิจัยและประกันคุณภาพการศึกษา มหาวิทยาลัยพะเยา. (2559). Thailand 4.0 โมเดล
ขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ความมั่งคั่ง มั่นคง และยั่งยืน. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2560, จาก
http://www.libarts.up.ac.th/v2/img/Thailand-4.0.pdf
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2559). เอกสารประกอบการบรรยายเรื่อง อนาคตใหม่ของการศึกษาไทยในยุค
Thailand 4.0. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2560, จาก
http://www.li.mahidol.ac.th/conference2016/thailand4.pdf
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2559). 80 นวัตกรรม การจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. พิมพ์ครั้งที่ 7.
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ตวง อันทะไชย. (2560). เอกสารประกอบการบรรยาย ทิศทางการศึกษาไทย. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม
2560, จาก https://www.cpw.ac.th/CPW_Document/knowledge-
147201721320160824134013.pdf
ทิศนา แขมมณี. (2553). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์
ครั้งที่ 13. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เนาวนิตย์ สงคราม. (2557). การสร้างนวัตกรรมเปลี่ยนผู้เรียนให้เป็นผู้สร้างนวัตกรรม จากงานวิจัยสู่การ
ปฏิบัติ. พิมพ์ครั้ง 2. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
เบลลันกา, เจมส์ และ แบรนด์, รอน. (2011). ทักษะใหม่แห่งอนาคตใหม่การศึกษาเพื่อศตวรรษที่ 21. แปล
โดย วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง และ อธิป จิตตฤกษ์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โอเพ่นเวิลด์ส พับลิชชิ่ง.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และ พเยาว์ ยินดีสุข. (2560). ทักษะ 7C ของครู 4.0. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ:
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2559). คิดสร้างสรรค์: สอนและสร้างได้อย่างไร. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
-----------.. (2559). การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยครุศาสตร์
มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และคณะ. (2558). ปฏิรูปการเรียนรู้: ปฏิรูปการศึกษากลับทางจากล่างขึ้นบน. พิมพ์ครั้งที่
2. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
วิจารณ์ พานิช. (2559). การสร้างการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 3. ซัน แพคเกจจิ้ง 2014.
-----------.. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 1. ตถาตา พับลิเคชั่น.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). กระบวนทัศน์ใหม่ทางการศึกษา กรณีทัศนะต่อการศึกษาศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้ง
ที่ 1. ทิพยวิสุทธิ์.
สำนักงานเลขาสภาผู้แทนราษฎร. (2559). ประเทศไทย 4.0. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2560, จาก
http://library2.parliament.go.th/ejournal/content_af/2559/jul2559-5.pdf
สินีนาถ เลิศไพรวัน. (2559). การศึกษาข้ามวัฒนธรรมไทย-ญี่ปุ่นเกี่ยวกับการถ่ายทอด ความรู้ภูมิปัญญาเพื่อ
พัฒนาความคิดสร้างสรรค์ทางการบรรจุภัณฑ์อาหาร. ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. (สาขาวิชาการวิจัย
พฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ถ่ายเอกสาร.
สุมาลี ชัยเจริญ. (2557). การออกแบบการสอน หลักการ ทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 1. แอนนาออฟเซต.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-12-24

รูปแบบการอ้างอิง

Waitayasin, P. (2019). การศึกษา 4.0 : “เปลี่ยน” ผู้เรียนเป็นผู้สร้างนวัตกรรม สร้างนวัตกรรมใหม่ของการเรียนการสอน. วารสาร อีซีที เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา, 14(17), 37–51. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/ectstou/article/view/224250

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ