การพัฒนาหนังสือนิทานพื้นบ้านร่วมกับภาพถ่ายบุคคลเพื่อเสริมสร้างพัฒนาการทางภาษา สำหรับเด็กวัยอนุบาล
คำสำคัญ:
หนังสือนิทาน, ภาพถ่ายบุคคล, ภาษาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมาย คือ 1) เพื่อพัฒนาและหาประสิทธิภาพของหนังสือนิทานพื้นบ้านร่วมกับภาพถ่ายบุคคล และ 2) เพื่อเปรียบเทียบพัฒนาการทางภาษาเกี่ยวกับนิทานพื้นบ้าน จากการใช้หนังสือนิทานพื้นบ้านร่วมกับภาพถ่ายบุคคล โดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ นักเรียนชั้นอุบาลปีที่ 3 โรงเรียนบ้านหนองหัวปลวก ปีการศึกษา 2562 จำนวน 20 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการประเมินคุณภาพโดยผู้เชี่ยวชาญมีความรู้อยู่ในระดับมากที่สุด (= 4.54, S.D. = 0.71) และประสิทธิภาพของนิทานพื้นบ้านร่วมกับภาพถ่ายบุคคล เป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ 80/80 (80.67/82.50) และ 2) นักเรียนวัยอนุบาลมีพัฒนาการทางภาษาหลังการจัดประสบการณ์ด้วยหนังสือนิทานพื้นบ้านร่วมกับภาพถ่ายบุคคล เพื่อเสริมสร้างพัฒนาการทางภาษาสำหรับเด็กวัยอนุบาล เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
เอกสารอ้างอิง
(พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการ
การศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560 (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ:
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
กระทรวงศึกษาธิการ.
กุลยา ตันติผลชีวะ. (2547). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้สำหรับเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: เอดิสัน เพรสโปรดักส์.
จุฬาพร คำพิมูล. (2556). การพัฒนาเอกสารประกอบการเรียนนิทานพื้นบ้านพัฒนาทักษะทางภาษา สำหรับ
นักเรียนชั้นอนุบาลปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ ค.ม., มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, บุรีรัมย์.
ชัยยงค์ พรหมวงค์. (2526). เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา หน่วยที่ 1-5 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ:
ยูไนเต็ดโปรดักชั่น.
ดวงสมร ศรีใสคำ. (2552). ผลของกิจกรรมการเล่านิทานพื้นบ้านที่มีต่อพัฒนาการทางภาษาด้านการพูดของ
นักเรียนชั้นอนุบาลปีที่ 2 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. การศึกษาค้นคว้าอิสระ
กศ.ม., มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
ต้องฤทัย นิ่มกลัด. (2557). การพัฒนาหนังสือนิทานร่วมกับภาพถ่ายบุคคล เพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะอันพึง
ประสงค์ 8 ประการสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. การศึกษาค้นคว้าด้วยตัวเอง กศ.ม.,
มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
นฤเนตร ธรรมบวร. (2540). การประเมินผลพัฒนาการเด็กปฐมวัย. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
นฤมล เนียมหอม. (2554). การพัฒนากระบวนการส่งเสริมพฤติกรรมของครูในการสร้างวินัยในตนเองให้แก่เด็กปฐมวัย โดยใช้แนวคิดการสะท้อนความคิดและการเรียนรู้ที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงภายใน. วิทยานิพนธ์ (ค.ด.) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2537). การพัฒนาการสอน. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ประคอง นิมมานเหมินทร์. (2543). นิทานพื้นบ้านศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พนมพร สุริฉาย. (2559). การพัฒนาชุดกิจกรรมนิทานพื้นบ้านประกอบแนวคิดวอลดอร์ฟ เพื่อส่งเสริมทักษะ
พื้นฐานทางภาษาของนักเรียนชั้นอนุบาลปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ กศ.ม., มหาวิทยาลัยมหาสารคาม,
มหาสารคาม.
พงศา รวมทรัพย์. (2550). ภาพถ่ายบุคคลของไทยสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์. ปริญญานิพนธ์ (ศิลปศึกษา).
บัณฑิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร, กรุงเทพฯ.
เยาวพา เดชะคุปต์. (2551). การพัฒนาหนังสือสำหรับเด็กปฐมวัย, กรุงเทพฯ: โอเดี้ยนสโตร.
รสสุคนธ์ แนวบุตร. (2555). การพัฒนาทักษะการฟังและการพูดของเด็กปฐมวัยโดยใช้กิจกรรมการเล่า
นิทานพื้นบ้าน. วิทยานิพนธ์ กศ.ม.,มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2546). การวิจัยในชั้นเรียน. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วิลาวัลย์ โชติเบญจมาภรณ์. (2542). กิจกรรมสานสายใยรักของเด็กปฐมวัย. วารสารวิชาการ.
วิวัฒน์ มีสุวรรณ์. (2561). วิจัยทางเทคโนโลยีการศึกษา. พิษณุโลก: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ศรียา นิยมธรรม. (2541). พัฒนาการทางภาษา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ภาควิชาการศึกษาพิเศษ
มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ.
Konrad, Elaine M. (1989). Developing Thinking Skills with Folktale Variants from Several
Cultures, Dissertation Abstracts International. 50(5): 1212–A.
Simpson, T. (1989). Characteristic of Oral Language Used by Selected Four – years Old in
Story Retellings, Dissertation Abstracts International. 49(11): 3262 – A.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
1. ทรรศนะและข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏอยู่ในวารสาร ECT Education and Communication Technology Journal เป็นของผู้เขียนโดยเฉพาะ สำนักเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
2. กองบรรณาธิการของสงวนลิขสิทธิ์ในการบรรณาธิการข้อเขียนทุกชิ้น เพื่อความเหมาะสมในการจัดพิมพ์เผยแพร่
