การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนผ่านอุปกรณ์ไร้สายแบบพกพา สำหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
คำสำคัญ:
มหาวิทยาลัยเปิด, อุปกรณ์ไร้สายแบบพกพา, การเรียนทางไกลบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนผ่านอุปกรณ์ไร้สายแบบพกพา สำหรับนักศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) แบบสอบถามปัญหาการเรียนการสอนทางไกลและความต้องการเกี่ยวกับรูปแบบการเรียนการสอนผ่านอุปกรณ์ไร้สายแบบพกพาของนักศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชคณาจารย์ และบุคลากรของมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช 2) แบบประเมินคุณภาพรูปแบบการเรียนการสอนผ่านอุปกรณ์ไร้สายแบบพกพา สำหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชจากผู้เชี่ยวชาญ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการเรียนการสอนผ่านอุปกรณ์ไร้สายแบบพกพา สำหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชประกอบด้วยองค์ประกอบ 8 องค์ประกอบ คือ คณะผู้สอน ผู้เรียน อุปกรณ์ไร้สายแบบพกพา ระบบจัดการเรียนการสอน แหล่งทรัพยากรการเรียน กิจกรรม การติดต่อสื่อสาร และการประเมินผล โดยมีขั้นตอนการเรียน 5 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นเตรียมความพร้อมให้ผู้เรียน ขั้นการศึกษาเนื้อหา ขั้นการทำกิจกรรมการเรียนร่วมกัน ขั้นรับการสอนเสริมออนไลน์ และขั้นการวัดผลด้วยตนเอง
เอกสารอ้างอิง
บุญเรือง เนียมหอม. (2540). การพัฒนาระบบการเรียนการสอนทางอินเทอร์เน็ตในระดับอุดมศึกษา [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ผกาสิน พูนพิพัฒน์, ภัทรชัย ลลิตโรจน์วงศ์, และพิชัย สดภิบาล. (2546). องค์ประกอบที่ต้องคำนึงถึงในการพัฒนา e-Learning. NECTEC, 10(มกราคม-กุมภาพันธ์), 23-32.
มงคล แก้วจันทร์. (2545). การออกแบบระบบเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อใช้ในการเรียนการสอน. Internet Magazine, 6(มิถุนายน), 39-44.
วิจิตร ศรีสอ้าน. (2529). การศึกษาทางไกล. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วิภาดา แก้วคงคา. (2560). การพัฒนารูปแบบโมบายเลิร์นนิงแบบร่วมมือร่วมกับการใช้เหรียญตราดิจิทัลเพื่อเสริมสร้างทักษะการทำงานเป็นทีมของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. คลังปัญญาจุฬาฯ. http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/58284
ศัลยพงศ์ วิชัยดิษฐ์. (2559). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนโดยใช้คอมพิวเตอร์สนับสนุนการเรียนรู้ร่วมกันผ่านคอมพิวเตอร์พกพา สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สาโรจน์ โศภีรักข์. (2558). M-Learning. Academic Journal Bangkokthonburi University, 3(2), 32-42. http://www.dpu.ac.th/dpurc/assets/uploads/magazine/3t13m5eqrpwtows.pdf
Anderson, T. (2008). Teaching in an online learning context. In T. Anderson (Ed.), The theory and practice of online learning (2nd ed., pp. 343-365). Athabasca University Press.
Cercone, K. (2008). Characteristics of adult learners with implications for online learning design. AACE Journal, 16(2), 137-159.
Crompton, H. (2013). A historical overview of mobile learning: Toward learner-centered education. In Z. L. Berge & L. Y. Muilenburg (Eds.), Handbook of mobile learning (pp. 3-14). Routledge.
Koole, M. L. (2009). A model for framing mobile learning. In M. Ally (Ed.), Mobile learning: Transforming the delivery of education and training (pp. 25-47). Athabasca University Press.
Nadire Cavus, N., & Uzunboylu, H. (2009). Improving critical thinking skills in mobile learning. Procedia Social and Behavioral Sciences, 1, 434-438. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2009.01.078
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. ทรรศนะและข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏอยู่ในวารสาร ECT Education and Communication Technology Journal เป็นของผู้เขียนโดยเฉพาะ สำนักเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
2. กองบรรณาธิการของสงวนลิขสิทธิ์ในการบรรณาธิการข้อเขียนทุกชิ้น เพื่อความเหมาะสมในการจัดพิมพ์เผยแพร่
