ผลการเรียนรู้ของนักศึกษาที่เรียนด้วยรูปแบบการเรียนรู้บูรณาการระหว่างรายวิชาที่ใช้แหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ธรรมชาติกับรายวิชาที่เน้นทักษะปฏิบัติ สำหรับครูวิชาอาชีพ สำหรับนักศึกษาครูชั้นปีที่ 3 สาขาวิชาภาษาอังกฤษ และสาขาวิชาภาษาจีน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์

ผู้แต่ง

  • ดรัณภพ เพียรจัด คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์
  • บุษยารัตน์ จันทร์ประเสริฐ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์
  • จิรัชญา โคศิลา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์
  • เสี่ยวซิน เสอ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์

คำสำคัญ:

การจัดการเรียนรู้ด้วยแหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ธรรมชาติ, การจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการ ระหว่างรายวิชา, ทักษะปฏิบัติสำหรับครูวิชาอาชีพ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษารูปแบบการเรียนรู้บูรณาการระหว่างรายวิชาที่ใช้แหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ธรรมชาติกับรายวิชาที่เน้นทักษะปฏิบัติ สำหรับนักศึกษาครูชั้นปีที่ 3 สาขาวิชาภาษาอังกฤษและสาขาวิชาภาษาจีน  2) ศึกษาผลการเรียนรู้ของนักศึกษาที่เรียนผ่านรายวิชาที่ใช้แหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ธรรมชาติบูรณาการกับวิธีการเรียนรู้แบบเน้นทักษะปฏิบัติ 3) ศึกษาเจตคติที่มีต่อวิธีการวิธีการเรียนรู้ ประชากร ได้แก่ นักศึกษาครูสาขาวิชาภาษาอังกฤษและภาษาจีน ชั้นปีที่ 3 ปีการศึกษา 2564 เครื่องมือที่ใช้คือ 1) รูปแบบรายวิชาที่ใช้วิธีจัดการเรียนรู้โดยการใช้แหล่งทรัพยากรธรรมชาติบูรณาการกับการจัดการเรียนรู้รายวิชาที่ใช้การจัดการเรียนรู้แบบเน้นทักษะปฏิบัติสำหรับครูวิชาอาชีพ 2) แบบวัดและประเมินผลการเรียนรู้แต่ละรายวิชา 3) แบบประเมินเจตคติที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบวิธีการสอน ประกอบไปด้วย 5 องค์ประกอบ และ 5 ขั้นตอน 2) นักศึกษาทั้ง 2 สาขาวิชาเอก มีผลของการเรียนรู้ทั้ง 4 รายวิชาหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) นักศึกษามีเจตคติต่อแนวทางการจัดการเรียนรู้ ในระดับดีมาก คิดเป็นร้อยละ 87.87 ของจำนวนนักศึกษาทั้งหมด

เอกสารอ้างอิง

เกษม วัฒนชัย. (2555). การเรียนรู้ที่แท้และพอเพียง (พิมพ์ครั้งที่ 7). มติชน.

ทิศนา แขมมณี. (2554). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 14). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นวลจิตต์ เชาวกีรติพงศ์. (2535). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนที่เน้นทักษะปฏิบัติสำหรับครูวิชาชีพ [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

สถาบันเศรษฐกิจพอเพียง มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์. (2564). รายงานประจำปี 2564. มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.

สภาคณบดีคณะครุศาสตร์. (2562). ตารางความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถโดยรวม สมรรถนะหลักและรายวิชาของแต่ละชั้นปี กลุ่มวิชาการศึกษา. ใน การประชุมร่วมสร้างหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏ ประจำปี พ.ศ. 2562. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). เข้าใจสมรรถนะอย่างง่าย ๆ ฉบับผู้บริหาร และบุคลากรทางการศึกษา. กระทรวงศึกษาธิการ.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-05-22

รูปแบบการอ้างอิง

เพียรจัด ด., จันทร์ประเสริฐ บ., โคศิลา จ., & เสอ เ. (2023). ผลการเรียนรู้ของนักศึกษาที่เรียนด้วยรูปแบบการเรียนรู้บูรณาการระหว่างรายวิชาที่ใช้แหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ธรรมชาติกับรายวิชาที่เน้นทักษะปฏิบัติ สำหรับครูวิชาอาชีพ สำหรับนักศึกษาครูชั้นปีที่ 3 สาขาวิชาภาษาอังกฤษ และสาขาวิชาภาษาจีน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์. วารสาร อีซีที เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา, 18(24), 33–43. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/ectstou/article/view/256481