การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจของการระรานทางไซเบอร์ของนักศึกษาปริญญาบัณฑิต
คำสำคัญ:
การระรานทางไซเบอร์, การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ, นักศึกษาปริญญาบัณฑิตบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบของการระรานทางไซเบอร์ของนักศึกษาปริญญาบัณฑิต และ 2) วิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจของการระรานทางไซเบอร์ของนักศึกษา ปริญญาบัณฑิต กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาปริญญาบัณฑิตจำนวน 466 คน (เพศหญิง 60.7% อายุเฉลี่ย 19.75 ปี) ด้วยวิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้นตามสาขาวิชา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดการระรานทางไซเบอร์ของนักศึกษาปริญญาบัณฑิตที่ทดสอบความเที่ยง แบบสอดคล้องภายในด้วยค่าสัมประสิทธิ์ของอัลฟ่าครอนบาค (.947) ค่าสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าไอเกน ค่าน้ำหนักองค์ประกอบ และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ (Exploratory Factor Analysis: EFA) ด้วยวิธีการวิเคราะห์องค์ประกอบร่วมแบบวิธีแกนหลัก และทำการหมุนแกนองค์ประกอบแบบมุมแหลมแบบอ๊อบลิมินตรง
ผลการวิจัยพบว่า 1. จากการสกัดองค์ประกอบของการระรานทางไซเบอร์ของนักศึกษาปริญญาบัณฑิตจากตัวแปร สามารถสกัดได้ออกเป็น 3 องค์ประกอบ คือ 1) การกระทำการระรานทางไซเบอร์ 2) การอยู่ในเหตุการณ์การระรานทางไซเบอร์ และ 3) การถูกกระทำการระรานทางไซเบอร์
2. องค์ประกอบที่ 1 ชื่อ “การกระทำการระรานทางไซเบอร์” ประกอบด้วย 14 ตัวแปร มีค่าไอเกนเท่ากับ 22.860 อธิบายความแปรปรวนได้ร้อยละ 51.955 ค่าน้ำหนักองค์ประกอบอยู่ระหว่าง .669 - .922 องค์ประกอบที่ 2 ชื่อ “การอยู่ในเหตุการณ์การระรานทางไซเบอร์” ประกอบด้วย 15 ตัวแปร มีค่าไอเกน 6.371 อธิบายความแปรปรวนได้ร้อยละ 14.479 ค่าน้ำหนักองค์ประกอบอยู่ระหว่าง .542 -.889 และองค์ประกอบที่ 3 ชื่อ “การถูกกระทำการระรานทางไซเบอร์” ประกอบด้วย 15 ตัวแปร มีค่าไอเกน 2.096 อธิบายความแปรปรวนได้ร้อยละ 4.763 ค่าน้ำหนักองค์ประกอบอยู่ระหว่าง .510 - .879
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2564). จำนวนนักศึกษาปัจจุบันปีการศึกษา 2563 จำแนกตามกลุ่มสถาบัน ชื่อสถาบัน คณะ สาขาวิชา ระดับการศึกษาและเพศ. สำนักงานสถิติแห่งชาติ. https://data.mhesi.go.th/dataset/2cf5431a-a1af-4cc5-915e-4755c3071fe7/resource/39b14d2f-970c-4e29-82bf-59179884b3d9/download/univ_std_11_01_2563.xlsx
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565). ข้อมูลสถิติจำนวนนักศึกษาปัจจุบัน ปีการศึกษา 2564 จำแนกตามกลุ่มสถาบัน ชื่อสถาบัน คณะ สาขาวิชา ระดับการศึกษาและเพศ. สำนักงานสถิติแห่งชาติ. https://data.mhesi.go.th/dataset/2cf5431a-a1af-4cc5-915e-4755c3071fe7/resource/9401fb7e-8df0-44a2-8d5d-0dd73b0f64ee/download/univ_std_11_01_2564.xlsx
กฤติศักดิ์ อนุโรจน์ และณัทธร พิทยรัตน์เสถียร. (2562). การศึกษาความเที่ยงและความตรงของแบบสอบถาม Cyber-Aggression Perpetration and Victimization Scale ฉบับภาษาไทย. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 64(1), 45-60.
กฤษฎา แสงเจริญทรัพย์ และวีนันท์กานต์ รุจิภักดิ์. (2564). Cyberbullying ความหมายและการทบทวนแนวคิดภายใต้บริบทไทย. วารสารกฎหมายและนโยบายสาธารณสุข, 7(1), 171-193. https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/123456789/62127
ปรียานุช อภิบุณโยภาส. (2559). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจในการวิจัยองค์การ. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 13(2), 23-36. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/stou-sms-pr/article/view/59155
Cénat, J. M., Hébert, M., Blais, M., Lavoie, F., Guerrier, M., & Derivois, D. (2014). Cyberbullying, psychological distress and self-esteem among youth in Quebec schools. Journal of Affective Disorders, 169, 7-9. https://doi.org/10.1016/j.jad.2014.07.019
Emily, A. V. (2021, January 13). The state of online harassment. Pew Research Center. https://www.pewresearch.org/internet/2021/01/13/the-state-of-online-harassment
Garaigordobil, M. (2017). Psychometric properties of the Cyberbullying Test, a screening instrument to measure cybervictimization, cyberaggression, and cyberobservation. Journal of Interpersonal Violence, 32(23), 3556-3576. https://doi.org/10.1177/0886260515600165
Goretzko, D., Pham, T. T. H., & Bühner, M. (2019). Exploratory factor analysis: Current use, methodological developments and recommendations for good practice. Current Psychology, 40(7), 3510-3521. https://doi.org/10.1007/s12144-019-00300-2
Guerin, S., & Hennessy, E. (2002). Pupils' definitions of bullying. European Journal of Psychology of Education, 17(3), 249-261. https://www.jstor.org/stable/23420422
Kaiser, H. F., & Rice, J. (2016). Little Jiffy, Mark IV. Educational and Psychological Measurement, 34(1), 111-117. https://doi.org/10.1177/001316447403400115
Khong, J. Z. N., Tan, Y. R., Elliott, J. M., Fung, D. S. S., Sourander, A., & Ong, S. H. (2019). Traditional victims and cybervictims: Prevalence, overlap, and association with mental health among adolescents in Singapore. School Mental Health, 12(1), 145-155. https://doi.org/10.1007/s12310-019-09337-x
Merdan, E. (2022). The ugly face of the digital world: Cyberbullying. In I. Reisoğlu (Ed.), Handbook of research on digital violence and discrimination studies. IGI Global.
Pörhölä, M., Cvancara, K., Kaal, E., Kunttu, K., Tampere, K., & Torres, M. B. (2020). Bullying in university between peers and by personnel: Cultural variation in prevalence, forms, and gender differences in four countries. Social Psychology of Education, 23(1), 143-169. https://doi.org/10.1007/s11218-019-09523-4
Selkie, E. M., Kota, R., & Moreno, M. (2016). Cyberbullying behaviors among female college students: Witnessing, perpetration, and victimization. College Student Journal, 50(2), 278-287.
Simon, K. (2022, March 8). Digital 2022 global overview report. DataReportal. https://datareportal.com/reports/digital-2022-global-overview-report
Tomoyuki, U., Atsushi, N., Aoi, B., Itaru, K., Atsushi, B., Yuichiro, Y., & Hiroshi, I. (2021). Effect of introducing options for bystander behavior in catch ball tasks assuming bullying situations. Human Interface Society Journal, 23(2), 227-238.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. ทรรศนะและข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏอยู่ในวารสาร ECT Education and Communication Technology Journal เป็นของผู้เขียนโดยเฉพาะ สำนักเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
2. กองบรรณาธิการของสงวนลิขสิทธิ์ในการบรรณาธิการข้อเขียนทุกชิ้น เพื่อความเหมาะสมในการจัดพิมพ์เผยแพร่
