แบบจำลองสำนักเทคโนโลยีการศึกษายุคเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย

ผู้แต่ง

  • ยงยุทธ ขุนแสง คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง
  • ยศระวี วายทองคำ ภาควิชาเทคโนโลยีการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง
  • จินตวีร์ คล้ายสังข์ ภาควิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

คำสำคัญ:

สำนักเทคโนโลยีการศึกษา, ยุคเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีดิจิทัล, สถาบันอุดมศึกษา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการด้านการดำเนินงานของสำนักเทคโนโลยีการศึกษายุคเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย 2) ศึกษาองค์ประกอบโครงสร้างการดำเนินงานและการจัดการองค์กรของสำนักเทคโนโลยีการศึกษายุคเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย 3) พัฒนาแบบจำลอง 4) ประเมินแบบจำลอง ประชากรที่ศึกษา คือ กลุ่มผู้ปฏิบัติงานและหัวหน้าหน่วยงานเพื่อศึกษาความต้องการด้านการดำเนินงาน กลุ่มผู้เชี่ยวชาญเพื่อประเมินความเหมาะสมแบบจำลอง กลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อประเมินแบบจำลองเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามความต้องการ แบบสัมภาษณ์ แบบประเมินความเหมาะสม และแบบประเมินแบบจำลอง

ผลการวิจัยพบว่า 1) ความต้องการด้านการดำเนินงานของสำนักเทคโนโลยีการศึกษา ยุคเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย ด้านโครงสร้างการดำเนินงานมี 15 องค์ประกอบ และ 50 ตัวแปร และด้านการจัดการองค์กรมี 11 องค์ประกอบ และ 35 ตัวแปร โดยทุกตัวแปรมีความสอดคล้องตามเกณฑ์ที่กำหนด (CFI = 1.000, TLI = 1.000, RMSEA = 0.000, SRMR = 0.000) 2) องค์ประกอบของสำนักเทคโนโลยีการศึกษายุคเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย ด้านโครงสร้างการดำเนินงาน มี 15 องค์ประกอบ และ 77 ตัวแปร และด้านการจัดการองค์กรมี 11 องค์ประกอบ และ 56 ตัวแปร 3) ผลการพัฒนาแบบจำลองสำนักเทคโนโลยีการศึกษายุคเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทยในภาพรวมมีความเหมาะสมมาก (M = 4.41, SD = 0.77) 4) ผลการประเมินแบบจำลองสำนักเทคโนโลยีการศึกษายุคเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทยในภาพรวมมีความเหมาะสมมากที่สุด (M = 4.51, SD = 0.59)

เอกสารอ้างอิง

ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์, 5(1), 7-20. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/suedureasearchjournal/article/view/28419

ณัฏฐ์ ดิษเจริญ. (2557). การพัฒนาสื่อการเรียนรู้เรื่องโครงสร้างอะตอมและพันธะเคมีด้วยเทคโนโลยีออกเมนเต็ดเรียลลิตี้. วารสารหน่วยวิจัยวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อมเพื่อการเรียนรู้ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 5(1), 21-27. https://ejournals.swu.ac.th/index.php/JSTEL/article/view/4255

สุมาลี สังข์ศรี. (2545). การศึกษาทางไกลเพื่อส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิตแก่ผู้อยู่นอกระบบโรงเรียน. ใน ประมวลบทความการเรียนการสอนตามแนวปฏิรูปการเรียนรู้. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

Gustafson, K. L., & Branch, R. M. (2002). Survey of instructional development model. ERIC Clearinghouse on Information & Technology. https://eric.ed.gov/?id=ED477517

JISC. (2015a). Definitions: Technology enhanced learning environments areas. http://www.webarchive.org.uk/wayback/archive/20140615133315/

Revans, R. (1997). Action learning: Its origin and nature. In M. Pedler (Ed.), Action learning in practice. Gower.

Rouse, M. (2011). Virtual learning environment (VLE) or managed learning environment (MLE). http://whatis.techtarget.com/definition/virtual-learning-environment-VLE-or-managed-learning-environmentMLE

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-07-25

รูปแบบการอ้างอิง

ขุนแสง ย., วายทองคำ ย. ., & คล้ายสังข์ จ. (2025). แบบจำลองสำนักเทคโนโลยีการศึกษายุคเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย. วารสาร อีซีที เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา, 20(29), 122–136. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/ectstou/article/view/275371