Environmental Conservation of Tourists while Staying in Hotels
Keywords:
environmental conservation, tourist, hotelAbstract
Tourists are considered as a major cause of deterioration of natural resources and the environment. The use of facilities and services, the amount of waste and waste generated by consumption in hotels caused environmental problems affected the ecosystem. Therefore, both hotel establishments and guest need to focus on resource and environmental conservation. Hotels should prepare the reports, such as power use, waste management, and water use, in order to formulate plans, operational goals, and improve equipment to be the most efficient. These could also raise awareness, emphasize the participation of employees and guests in water saving, energy saving, and waste management, according to 5 R principles including recycle,
reuse, repair, reduce, and reject. Moreover, this article also presented the utilization of valuable resources, and long lasting but least waste, which help to reduce the impact on natural resources and the environment in a sustainable manner. Keywords : environmental conservation, tourist, hotel
References
ขวัญชนก สุวรรณพงศ์. (2559). การพัฒนาคุณภาพการบริการของโรงแรมในอำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต เพื่อรองรับนักท่องเที่ยว
กลุ่มความสนใจพิเศษ. รายงานการวิจัยมหาวิทยาลัยราชพฤกษ.
จันทนา อินทปัญญา. (2548). การจัดการสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 1(1), 1-20.
จำลอง โพธิ์บุญ. (2550). การบริหารโครงการสิ่งแวดล้อม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ทิพเนตร์การพิมพ์.
เจนจิรา คุ้มเมือง. (2558). นโยบายการจัดการการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและพลังงานของโรงแรมในอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี.
วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชนกเนตร วิไชโย. (2551). คุณภาพชีวิตในการทำงานของพนักงานโรงแรมในจังหวัดเลย.วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหา
บัณฑิต สาขาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
ชัชพล ทรงสุนทรวงศ์. (2560). การอนุรักษ์และพัฒนาทรัพยากรการท่องเที่ยว. ค้นเมื่อ ตุลาคม 20, 2561, จาก ttps://lib.dtc.ac.th/
article/tourism/0017.pdf.
ณัฐภาส รัศมิมานนท์ และสุภาวดี รัตนมาศ. (2558).การศึกษาลักษณะการใช้พลังงานไฟฟ้าเพื่อการอนุรักษ์พลังงานสำหรับโรงแรม
พักตากอากาศริมทะเลจังหวัดชลบุรี.วารสารวิจัยและสาระสถาปัตยกรรม/การผังเมือง, 12(1), 59-78.
เดชา ศรีดูกา. (2556). การใช้นํ้าของโรงแรม กรณีศึกษาจังหวัดภูเก็ต. ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและการ
จัดการสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
นงค์นุช ศรีธนาอนันต์. (2550). การโรงแรมเบื้องต้น.พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
นภวรรณ ฐานะกาญจน์ พงษ์เขียว และจิราภรณ์ เทียมพันธ์พงศ์. (2561). พฤติกรรมการรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมของผู้มาเยือน
อุทยานแห่งชาติปางสีดา. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 11(1), 1707-1720.
นิศศา ศิลปเสรฐ. (2560). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว.พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณม์ หาวิทยาลัย.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา และเพ็ญศิริ ศรีคำภา. (2557).การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน.พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี: ธรรมสาร.
ปรีชา คามาดี และสมพงษ์ อัศวริยธิปัต. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของนักท่องเที่ยวที่เป็นกลุ่มเยาวชนใน
จังหวัดชลบุรี. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 7,23 มิถุนายน 2559 มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ปิยะดา วชิระรวงศกร และอุษณีย์ ทิมสูงเนิน. (2558).การประเมินการบริการที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของสถานประกอบการประเภทโรงแรมในเขตภาคเหนือตอนล่าง.วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 11(1),98-113.
พิชญากร กุญชรินทร์. (2559). หลักการสิบประการในการทำธุรกิจโรงแรมอย่างมีความรับผิดชอบต่อสังคม. วารสารสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 9 (มกราคม-ธันวาคม), 358-374.
ภูวดล บัวบางพลู. (2561). แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน อุทยานแห่งชาติเขาคิชฌกูฏ จังหวัดจันทบุรี.
วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 12(2) (พฤษภาคม- สิงหาคม), 91-101.
ระชานนท์ ทวีผล. (2558). การให้ความหมายและรูปแบบกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมของโรงแรมในเขตอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารการจัดการธุรกิจ, 4(1), 24-37.
ละออง รังสิมันตุชาติ และวิชชุตา มาชู. (2558).ผลกระทบการรับรู้เกี่ยวกับความรับผิดชอบทางสังคมต่อความพึงพอใจในงาน. วารสารวิทยาการจัดการ, 2(1),71-92.
วันวิสา วัลย์ดาว. (2552). การจัดการสิ่งแวดล้อมของโรงแรมในจังหวัดกระบี่. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการ
สิ่งแวดล้อม คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สุกาญจน์ รัตนเลิศนุสรณ์. (2550). หลักการจัดการสิ่งแวดล้อมแบบยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร:สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
สุภาพร เสรีรัตน์. (2552). ผลกระทบของกลยุทธ์การจัดการทรัพยากรมนุษย์และประสิทธิภาพการให้บริการที่มีผลต่อการดำเนินงาน
ของธุรกิจโรงแรมในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการคณะการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
โสรธัส ปุ่นสุวรรณ, ธนายุ ภู่วิทยาธร, และนิตย์ หทัยวสีวงศ์ สุขศรี. (2561). การพัฒนารูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อความเต็มใจจ่ายสำหรับการใช้บริการโรงแรมสีเขียว. วารสารวิทยาการจัดการ, 5(2), 105-129.
หงสกุล เมสนุกูล. (2555). การศึกษาแนวทางการจัดการสิ่งแวดล้อมของธุรกิจที่พักตามมาตรฐานโรงแรมใบไม้สีเขียวของซิกเซ้นส์ ไฮอเวย์ เกาะยาวน้อย จังหวัดภูเก็ต. การประชุมวิชาการแห่งชาติครั้งที่ 9 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน, 6 - 7 ธันวาคม 2555, 686-697.
กลุ่มความสนใจพิเศษ. รายงานการวิจัยมหาวิทยาลัยราชพฤกษ.
จันทนา อินทปัญญา. (2548). การจัดการสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 1(1), 1-20.
จำลอง โพธิ์บุญ. (2550). การบริหารโครงการสิ่งแวดล้อม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ทิพเนตร์การพิมพ์.
เจนจิรา คุ้มเมือง. (2558). นโยบายการจัดการการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและพลังงานของโรงแรมในอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี.
วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชนกเนตร วิไชโย. (2551). คุณภาพชีวิตในการทำงานของพนักงานโรงแรมในจังหวัดเลย.วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหา
บัณฑิต สาขาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
ชัชพล ทรงสุนทรวงศ์. (2560). การอนุรักษ์และพัฒนาทรัพยากรการท่องเที่ยว. ค้นเมื่อ ตุลาคม 20, 2561, จาก ttps://lib.dtc.ac.th/
article/tourism/0017.pdf.
ณัฐภาส รัศมิมานนท์ และสุภาวดี รัตนมาศ. (2558).การศึกษาลักษณะการใช้พลังงานไฟฟ้าเพื่อการอนุรักษ์พลังงานสำหรับโรงแรม
พักตากอากาศริมทะเลจังหวัดชลบุรี.วารสารวิจัยและสาระสถาปัตยกรรม/การผังเมือง, 12(1), 59-78.
เดชา ศรีดูกา. (2556). การใช้นํ้าของโรงแรม กรณีศึกษาจังหวัดภูเก็ต. ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและการ
จัดการสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
นงค์นุช ศรีธนาอนันต์. (2550). การโรงแรมเบื้องต้น.พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
นภวรรณ ฐานะกาญจน์ พงษ์เขียว และจิราภรณ์ เทียมพันธ์พงศ์. (2561). พฤติกรรมการรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมของผู้มาเยือน
อุทยานแห่งชาติปางสีดา. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 11(1), 1707-1720.
นิศศา ศิลปเสรฐ. (2560). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว.พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณม์ หาวิทยาลัย.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา และเพ็ญศิริ ศรีคำภา. (2557).การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน.พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี: ธรรมสาร.
ปรีชา คามาดี และสมพงษ์ อัศวริยธิปัต. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของนักท่องเที่ยวที่เป็นกลุ่มเยาวชนใน
จังหวัดชลบุรี. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 7,23 มิถุนายน 2559 มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ปิยะดา วชิระรวงศกร และอุษณีย์ ทิมสูงเนิน. (2558).การประเมินการบริการที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของสถานประกอบการประเภทโรงแรมในเขตภาคเหนือตอนล่าง.วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 11(1),98-113.
พิชญากร กุญชรินทร์. (2559). หลักการสิบประการในการทำธุรกิจโรงแรมอย่างมีความรับผิดชอบต่อสังคม. วารสารสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 9 (มกราคม-ธันวาคม), 358-374.
ภูวดล บัวบางพลู. (2561). แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน อุทยานแห่งชาติเขาคิชฌกูฏ จังหวัดจันทบุรี.
วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 12(2) (พฤษภาคม- สิงหาคม), 91-101.
ระชานนท์ ทวีผล. (2558). การให้ความหมายและรูปแบบกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมของโรงแรมในเขตอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารการจัดการธุรกิจ, 4(1), 24-37.
ละออง รังสิมันตุชาติ และวิชชุตา มาชู. (2558).ผลกระทบการรับรู้เกี่ยวกับความรับผิดชอบทางสังคมต่อความพึงพอใจในงาน. วารสารวิทยาการจัดการ, 2(1),71-92.
วันวิสา วัลย์ดาว. (2552). การจัดการสิ่งแวดล้อมของโรงแรมในจังหวัดกระบี่. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการ
สิ่งแวดล้อม คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สุกาญจน์ รัตนเลิศนุสรณ์. (2550). หลักการจัดการสิ่งแวดล้อมแบบยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร:สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
สุภาพร เสรีรัตน์. (2552). ผลกระทบของกลยุทธ์การจัดการทรัพยากรมนุษย์และประสิทธิภาพการให้บริการที่มีผลต่อการดำเนินงาน
ของธุรกิจโรงแรมในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการคณะการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
โสรธัส ปุ่นสุวรรณ, ธนายุ ภู่วิทยาธร, และนิตย์ หทัยวสีวงศ์ สุขศรี. (2561). การพัฒนารูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อความเต็มใจจ่ายสำหรับการใช้บริการโรงแรมสีเขียว. วารสารวิทยาการจัดการ, 5(2), 105-129.
หงสกุล เมสนุกูล. (2555). การศึกษาแนวทางการจัดการสิ่งแวดล้อมของธุรกิจที่พักตามมาตรฐานโรงแรมใบไม้สีเขียวของซิกเซ้นส์ ไฮอเวย์ เกาะยาวน้อย จังหวัดภูเก็ต. การประชุมวิชาการแห่งชาติครั้งที่ 9 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน, 6 - 7 ธันวาคม 2555, 686-697.
Downloads
Published
2019-10-30
How to Cite
ปราณีธรรม ช., & มนต์พานทอง ไ. (2019). Environmental Conservation of Tourists while Staying in Hotels. Chophayom Journal, 30(2), 229–240. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/ejChophayom/article/view/164327
Issue
Section
บทความวิจัยทางด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
