การศึกษาวรรณกรรมนิทานหมาเก้าหาง เพื่อการสร้างสรรค์การแสดงพื้นบ้าน ชุดปฐมภักษ์

ผู้แต่ง

  • สุดารัตน์ อาฒยะพันธุ์ สาขานาฏศิลป์และการแสดง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • ธีรวัฒน์ เจียงคำ สาขานาฏศิลป์และการแสดง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • ณัฐวุฒิ คล้ายหนู สาขานาฏศิลป์และการแสดง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • ภัคพล ถาวงษ์กลาง สาขานาฏศิลป์และการแสดง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • จุฑามาศ ตุ่นคำ สาขานาฏศิลป์และการแสดง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • พิชญานันท์ โยธา สาขานาฏศิลป์และการแสดง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

คำสำคัญ:

ปฐมภักษ์, วรรณกรรม, แม่โพสพ, หมาเก้าหาง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวรรณกรรมนิทานหมาเก้าหาง การกำเนิดตำนานแม่โพสพ อำเภอหนานหนิง มณฑลกว่างซี ประเทศจีน และ ตำบลลาดบัวขาว อำเภอสีคิ้ว จังหวัดนครราชสีมา สู่การสร้างสรรค์ผลงานทางด้านนาฏศิลป์ชุดปฐมภักษ์ โดยมีความมุ่งหมายเพื่อศึกษาความเป็นมา ความเชื่อ ความศรัทธาเรื่องแม่โพสพ และสร้างสรรค์การแสดงชุด ปฐมภักษ์ โดยใช้วิธีการศึกษาจากเอกสารและเก็บรวบรวมข้อมูลภาคสนามด้วยการสำรวจสังเกต สัมภาษณ์ผู้รู้ จากเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสำรวจ แบบสังเกต แบบสัมภาษณ์ที่ไม่มีโครงสร้าง และนำเสนอผลการวิจัยด้วยวิธีพรรณนา
วิเคราะห์ ผลการวิจัยพบว่า ตำนานแม่โพสพ กำเนิดมาจากนิทานหมาเก้าหาง ซึ่งเป็นวรรณกรรมของคนไทยและจีน โดยหมาเก้าหางมีลักษณะเด่น คือ มีจิตใจที่ดีคอยช่วยเหลือมนุษย์ ในตำนานเล่าว่า บนโลกมนุษย์ไม่มีอาหารกิน หมาเก้าหางจึงได้ไปขโมยข้าวบนสวรรค์มาให้มนุษย์ได้อยู่กิน โดยเอาหางของตนจุ่มลงในกองข้าวเพื่อเอาข้าวลงมายังโลกมนุษย์ ทำให้มนุษย์มีอยู่มีกินด้วยความอุดมสมบูรณ์ จากการบันดาลของแม่โพสพ ทำให้ข้าวออกรวงสมบูรณ์สวยงาม ไม่มีโรคภัยมาเบียดเบียน มนุษย์จึงได้ทำพิธีบูชาแม่โพสพจนถึงทุกวันนี้ จึงเป็นที่มาของการสร้างสรรค์นาฏยประดิษฐ์ที่สัมพันธ์กับปรากฏการณ์ดังกล่าว ผู้วิจัยได้นำหลักการทางนาฏยศิลป์ในด้านการกำหนดความคิด การประมวลข้อมูล การกำหนดขอบเขต และกำหนดองค์ประกอบ คือ เครื่องแต่งกาย ดนตรี กระบวนท่ารำ นำมาประกอบสร้างจนเกิดเป็นนาฏยประดิษฐ์ที่มีความสวยงามและมีสุนทรียภาพทางนาฏศิลป์ ชุด ปฐมภักษ์

คำสำคัญ: ปฐมภักษ์, วรรณกรรม, แม่โพสพ, หมาเก้าหาง

เอกสารอ้างอิง

เฉลย ศุขะวณิช. (2538). นาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพฯ: ม.ป.พ.

ชัชวาล วงษ์ประเสริฐ. (2532). ศิลปะการฟ้อนภาคอีสาน. มหาสารคาม: สำนักงานวิทยบริการ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒมหาสารคาม.

ชาญณรงค์ พรรุ่งโรจน์. (2548) การวิจัยทางศิลปะ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชุมเดช เดชภิมล. (2531). ภาพสะท้อนชีวิตชาวอีสานจากหมอลำ. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุกัญญา ภัทราชัย. (2541). หนังสือข้าวกับวิถีชีวิตไทย. (ม.ป.ท.): โรงพิมพ์การศาสนา.

สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2565). นิตยสารศิลปวัฒนธรรม. (ม.ป.ท.) : ศิลปวัฒนธรรม.

สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2547). หลักการแสดงนาฏยศิลป์ปริทรรศน์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.

อุมารินทร์ ตุลารักษ์. (2561). สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มนุษย์และสัตว์ในตำนานข้าวของชาวจ้วง สิบสองปันนา ประเทศจีนและชาวอีสานประเทศไทย. การประชุมวิชาการระดับชาติ: สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-12-31

รูปแบบการอ้างอิง

อาฒยะพันธุ์ ส., เจียงคำ ธ., คล้ายหนู ณ., ถาวงษ์กลาง ภ., ตุ่นคำ จ., & โยธา พ. (2024). การศึกษาวรรณกรรมนิทานหมาเก้าหาง เพื่อการสร้างสรรค์การแสดงพื้นบ้าน ชุดปฐมภักษ์. วารสารช่อพะยอม, 35(3), 229–242. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/ejChophayom/article/view/272526

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย