การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติตามแนวคิดของเดวีส์ เรื่องการปฏิบัติแซกโซโฟน

ผู้แต่ง

  • จารุวัฒน์ สุขขา ดุริยางคศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
  • สัญชัย ด้วงบุ้ง ดุริยางคศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

คำสำคัญ:

ทักษะปฏิบัติ, แซกโซโฟน, ทักษะปฏิบัติตามแนวคิดของเดวีส์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้วัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะ ปฏิบัติตามแนวคิดของเดวีส์ เรื่องการปฏิบัติแซกโซโฟนให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ (E1/E2) 80/80 2) เพื่อเปรียบเทียบทักษะปฏิบัติตามแนวคิดของเดวีส์ เรื่องการ ปฏิบัติแซกโซโฟน กับเกณฑ์ร้อยละ 80 และ 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของผู้เรียนที่ มีต่อการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติตามแนวคิดของเดวีส์ เรื่องการปฏิบัติ แซกโซโฟน กลุ่มตัวอย่างผู้เรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นที่ลงสาขาวิชาดุริยางคศิลป์ สากล เครื่องมือเอกแซกโซโฟน วิทยาลัยนาฏศิลป์ร้อยเอ็ด จำนวน 5 คน
ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติตาม แนวคิดของเดวีส์ เรื่องการปฏิบัติแซกโซโฟนให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ (E1/E2) เท่ากับ 86.67/91.00 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ 80/80 ที่ได้กำหนดไว้ 2) เปรียบเทียบ ทักษะปฏิบัติตามแนวคิดของเดวีส์ เรื่องการปฏิบัติแซกโซโฟน คิดเป็นร้อยละ 91.00 เป็นไปตามเกณฑ์ร้อยละ 80 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3) ความพึงพอใจของผู้เรียนที่มีต่อการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติตามแนว คิดของเดวีส์ เรื่องการปฏิบัติแซกโซโฟน โดยภาพรวมพบว่าผู้เรียนมีความพึง พอใจอยู่ในระดับมากที่สุด (equation= 4.92, S.D. = 0.14)

คำสำคัญ: ทักษะปฏิบัติ, แซกโซโฟน, ทักษะปฏิบัติตามแนวคิดของเดวีส์

เอกสารอ้างอิง

ชานนท์ จงจินากุล, สยาม จวงประโคน และชานนท์ ดำสนิท. (2565). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติกลองชุดตามแนวคิดของเดวีส์ รายวิชาดุริยางคสากล 2 สำหรับนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยนาฏศิลปกาฬสินธุ์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุริ ยางคศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).

ธนภัทร พยัพกลาง. (2562). การพัฒนาทักษะปฏิบัติเครื่องเป่าทองเหลืองของ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดของเดวีส์. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม).

ทิศนา แขมมณี. (2550). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดการกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รุ้งนภา ชุมประเสริฐ และจุไรศิริ ชูรักษ์. (2565). การจัดการเรียนรู้โดยใช้รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์รวมกับการใช้สื่อประสมที่มีต่อทักษะปฏิบัติทางนาฏศิลป์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. (ครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา). ครุศาสตร์สาร.

วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรีสฤษดิ์วงศ์.

ศักดิ์ชัย หิรัญรักษ์. (2564). การรู้ในการเรียนการสอนดนตรี. วิพิธพัฒนศิลป์, 1(1), 28–42.

สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ กระทรวงวัฒนธรรม. (2562). หลักสูตรนาฏดุริยางคศิลป์ ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. ค้นเมื่อ 3 เมษายน 2567, จาก https://www.bpi.ac.th/upload/media/2022/06/788662a17ddf2f4ae.pdf.

สัญญา จำปา. (2559). การพัฒนาทักษะปฏิบัติ กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะสากล เรื่องแซกโซโฟน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม).

Devies, I. K. (1971). Instructional Technique. NewYork: McGraw-Hill.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-08-31

รูปแบบการอ้างอิง

สุขขา จ., & ด้วงบุ้ง ส. (2024). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติตามแนวคิดของเดวีส์ เรื่องการปฏิบัติแซกโซโฟน. วารสารช่อพะยอม, 35(2), 1–18. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/ejChophayom/article/view/272677

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย