รำบวงสรวงพระธาตุยาคูในงานมาฆปูรณมีบูชา เมืองฟ้าแดดสงยาง

บทคัดย่อ

รำบวงสรวงพระธาตุยาคูในงานมาฆปูรณมีบูชา เมืองฟ้าแดดสงยาง เป็นปรากฏการณ์ ที่แสดงออกถึงคติความเชื่อ จากคติความเชื่อโบราณดั้งเดิมของกลุ่มชนชาวอีสานที่ถูกส่งต่อมาจนปัจจุบัน จุดเริ่มจากท้องถิ่นชุมชนและแพร่กระจายมายังสังคมเมือง ผ่านการรำบวงสรวงบูชา สถานที่ศักดิ์สิทธิ์อันเกิดพลังศรัทธาและความรักในท้องถิ่นที่จะเป็นกลไกในการขับเคลื่อนทางสังคม คติความเชื่อที่แฝงนัยยะสำคัญมาประกอบสร้างเป็น รำบวงสรวง ในงานประเพณีมาฆปูรณมีบูชาเมืองฟ้าแดดสงยาง โดยได้นำท่ารำภาพจำหลักเมืองฟ้าแดดสงยางผสมผสานกับแม่ท่าทางนาฏยศิลป์ไทย โดยประกอบสร้างให้มีท่ารำ 3 กลุ่ม 1) ท่ารำที่แสดงออกบอกกล่าวถึงความยิ่งใหญ่ 2) ท่ารำที่แสดงออกบอกกล่าวถึงความเคารพบูชา 3) ท่ารำที่แสดงออกบอกกล่าวถึงสถานการณ์ สถานที่บูชา ที่แสดงให้รูปแบบที่เป็นการแสดงเฉพาะกิจเพื่อใช้บวงสรวงบูชาสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ผู้รำจึงสามารถเข้าร่วมได้ทุกเพศทุกวัย เพียงแต่ให้มีกายแต่งกายตามแบบอย่างพื้นถิ่นอีสานและใช้ผ้าแพรวาเป็นหลักในการสวมใส่ อีกทั้งบทเพลงเนื้อร้องเป็นทำนองสื่อความหมายประวัติศาสตร์ความเป็นมาตั้งแต่อดีตกาลจนถึงปัจจุบันของจังหวัดกาฬสินธุ์

คำสำคัญ: รำบวงสรวง, คติความเชื่อ, สถานที่ศักดิ์สิทธิ์, นาฏยประดิษฐ์