การให้คำปรึกษาเชิงพุทธ: สมรรถนะที่ท้าทายสำหรับอาจารย์พยาบาล

บทคัดย่อ

การให้คำปรึกษาเชิงพุทธ เป็นองค์ความรู้ด้านการปรึกษาเชิงจิตวิทยาที่ผสมผสานและสังเคราะห์ระหว่างองค์ความรู้ทฤษฎีจิตวิทยาตะวันตกเข้ากับหลักธรรมทางพุทธศาสนาของโลกตะวันออก เป็นการเรียนรู้และลงมือปฏิบัติจนตกผลึก โดยใช้หลักพุทธธรรมเป็นกรอบแนวคิดพื้นฐานในการทำงาน เข้าใจโลกตามความเป็นจริง สามารถจัดการสิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่เกิดขึ้นได้อย่างเหมาะสม โดยใช้หลักธรรมอริยสัจ 4 เป็นแผนที่นำทางออกจากทุกข์ (โสรีช์ โพธิแก้ว, 2553) อาจารย์พยาบาลมีความจำเป็นต้องทำหน้าที่ทั้งในส่วนของครูประจำชั้นและอาจารย์ที่ปรึกษา ซึ่งมีส่วนสำคัญในการช่วยเหลือ และตัดสินใจแก้ไขปัญหาของนักเรียนพยาบาล โดยเฉพาะปัญหาที่เกิดจากการความเครียดจากการเรียนภาคทฤษฎีเชิงวิชาชีพ ปรับตัวในภาวะกดดันที่จะต้องเปลี่ยนบทบาทของตนเองจากผู้ได้รับการดูแล เป็นผู้ที่ดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะความเจ็บป่วยทั้งร่างกาย จิตใจ และสังคม ในเชิงปฏิบัติทักษะการพยาบาล อีกทั้งระบบการดูแลแบบอาวุโส (Seniority) ทำให้นักเรียน เกิดความเครียด ความวิตกกังวลจากสภาวะที่ตนเองเผชิญโดยไม่รู้ตัว การให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวพุทธ ทำให้ นักเรียนเกิดการเปลี่ยนแปลงภายในตนเอง ตามกระบวนการให้การปรึกษาที่มีลำดับขั้นตอนการให้การปรึกษาเป็นไปตามแนวอริยสัจ คือ ทุกข์ (ปัญหา) สมุทัย (สาเหตุของปัญหา) นิโรธ (ความดับทุกข์) มรรค (วิธีปฏิบัติเพื่อการดับทุกข์)) ซึ่งนำมาสู่การปรับเปลี่ยนพฤติกรรม และการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่ดีของนักเรียนพยาบาลจากภายในของตนเอง