กรอบมาตรฐานรีสอร์ทสปาบนความรับผิดชอบทางสังคม กรณีศึกษา โรงแรมอนันตรา สิเกา รีสอร์ท แอนด์ สปา จังหวัดตรัง
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
เม.ย. 9, 2018
คำสำคัญ:
รีสอร์ทสปา ความรับผิดชอบทางสังคม มาตรฐานสปา การวิจัยเชิงคุณภาพ
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความคาดหวังของกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในธุรกิจรีสอร์ทสปาต่อการดำเนินงานของสปาตามมาตรฐานสปาไทยของกระทรวงสาธารณสุขและการทำกิจกรรมเพื่อสังคมของรีสอร์ท สปา และเพื่อนำเสนอแนะกรอบแนวทางการดำเนินงานของรีสอร์ทสปาบนความรับผิดชอบทางสังคม การวิจัยใช้มาตรฐานสปาไทยของกระทรวงสาธารณสุข และแนวคิดพีระมิดความรับผิดชอบทางสังคมเป็นฐานในการศึกษา โดยใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพมี โรงแรมอนันตรา สิเกา รีสอร์ทแอนด์สปา จังหวัดตรัง เป็นกรณีศึกษา เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกจากกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียของการดำเนินงานสปา จำนวน 20 คน ผลการวิจัย พบว่ากลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียของธุรกิจสปา มีการรับรู้เกี่ยวกับความรับผิดชอบทางสังคมในด้านเศรษฐกิจ ด้านกฎหมาย ด้านจริยธรรม ด้านเมตตาธรรม และด้านสิ่งแวดล้อม และมีความคาดหวังให้มาตรฐานสปามีความครอบคลุมความรับผิดชอบทางสังคมในทุกด้าน สุดท้ายงานวิจัยนี้นำเสนอกรอบมาตรฐานสปาบนความรับผิดชอบทางสังคม เพื่อเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาปรับปรุงมาตรฐานสปาในอนาคต
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
Witchuta Marchoo ว. ม., & Kanokon Sae-Lim ก. แ. (2018). กรอบมาตรฐานรีสอร์ทสปาบนความรับผิดชอบทางสังคม กรณีศึกษา โรงแรมอนันตรา สิเกา รีสอร์ท แอนด์ สปา จังหวัดตรัง. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 11(3), 34–48. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/journaldtc/article/view/118425
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ
นโยบายการพิจารณากลั่นกรองบทความ
- บทความวิจัยและบทความวิชาการทุกเรื่องที่จะได้รับการตีพิมพ์ต้องผ่านการพิจารณากลั่นกรองโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) ในสาขาที่เกี่ยวข้อง จำนวน 3 ท่าน/บทความ
- บทความ ข้อความ ภาพประกอบและตารางประกอบที่ลงตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความที่จะได้รับการตีพิมพ์จะต้องไม่เคยตีพิมพ์ เผยแพร่ที่ใดมาก่อน และไม่อยู่ระหว่างการพิจารณาของวารสารฉบับอื่น หากตรวจสอบพบว่ามีการตีพิมพ์ซ้ำซ้อน ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความใดที่ผู้อ่านเห็นว่าได้มีการลอกเลียนหรือแอบอ้างโดยปราศจากการอ้างอิง หรือทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นผลงานของผู้เขียน กรุณาแจ้งให้กองบรรณาธิการวารสารทราบจะเป็นพระคุณยิ่ง
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ. (2558). ธุรกิจสปาไทย. (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
https://www.ditp.go.th/contents_ attach/143532/143532.pdf. วันที่เข้าถึง: 19 มกราคม 2559.
กระทรวงสาธารณสุข. เกณฑ์การรับรองคุณภาพสถานประกอบการสปาเพื่อสุขภาพ. (ออนไลน์).
เข้าถึงได้จาก: https://www.rno.moph.go.th /SSJblog/fda_ranong/spa/kanrubrong.pdf. วันที่เข้าถึง: 20 พฤศจิกายน 2558.
กฤชณัช แสนทวี. (2553). ความคาดหวังของประชากรต่อความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรธุรกิจ.
วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
ชาย โพธิสิตา. (2554). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ณัฏฐิรา อำพลพรรณ. (2556). แนวโน้มการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพและความงาม. TAT reviews, 4/2556.
เข้าถึงได้จาก: https://www.tatreviewmagazine.com/mobile/index.php/menu-read-tat/menu-2013/menu-2013-oct-dec/141-42556-spa-wellness วันที่เข้าถึง: 1 ตุลาคม 2560
ธานินทร์ สนธิรักษ์. “การท่องเที่ยวเพื่ออายุวัฒนะ (Wellness Tourism): โลกนี้ โลกหน้า โลกของคนอายุยืน” e-TAT Tourism Journal. 4 (2553): 1-6. เข้าถึงได้จากhttps://www.etatjournal.com/upload/364/09_Wellness%20Tourism_USA.pdf. วันที่เข้าถึง: 23 ธันวาคม 2558.
สิปปศิณีย์ บาเรย์. (2555). ปัจจัยทางการตลาดที่มีผลต่อการเลือกใช้บริการสปาในประเทศไทยของนักท่องเที่ยวชาวจีน กรณีศึกษาจังหวัดภูเก็ต. ภาคนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
สุธาวี ปฏิการ และ ณกมล จันทร์สม. (2555). “การตัดสินใจใช้บริการธุรกิจสปาของบุคคลที่อยู่ในวัยกลางคน
ขึ้นไปในเขตกรุงเทพมหานคร.” การเงิน การลงทุน การตลาด. 2(4), 210-228.
อัครพงศ์ อั้นทอง และ มิ่งสรรพ์ ขาวสอาด. (2557). “การเปรียบเทียบสมรรถนะและประสิทธิภาพ การดำเนินงานของธุรกิจสปา.” วารสารเศรษฐศาสตร์ประยุกต์. 21(1), 1-19.
Bhattacharya, C. B., Korschun, D., & Sen, S. (2009). “Strengthening Stakeholder-Company
Relationships Through Mutually Beneficial Corporate Social Responsibility Initiatives.” Journal of Business Ethics. 85, 257-272.
Carroll, A. B. (1991). “The Pyramid of Corporate Social Responsibility: Toward the moral
Management of Organizational Stakeholders.” Business Horizons. 34(4), 39-47.
Choi, Y., Kim, J., Lee, C., & Hickerson, B. (2015). “The role of functional and wellness values in
visitors’ evaluation of spa experience.” Asia Pacific Journal of Tourism Research. 20(3), 263-279.
Fennell, D. A. (2006). Tourism Ethics. Clevedon: Channel View Publications.
Friedman, M. (1970). “The responsibility of business is to increase its profits.” New York Times. 13, 122-126.
Kang, K. H., Lee, S., & Huh, C. (2010). Impacts of positive and negative corporate social responsibility activities on company performance in the hospitality industry. International Journal of Hospitality Management, 29, 72-82.
Lantos, G. P. (2001). “The boundaries of strategic corporate social responsibility.” Journal of
Consumer Marketing. 18(7), 595-630.
Maignan, I., & Ferrell, O. C. (2004). Corporate Social Responsibility and Marketing: An integrative framework. Journal of the Academy of Marketing Science, 32(1), 3-19.
Marchoo, W. (2012). Corporate Social Responsibility (CSR): Investigating Impacts on Customer
Responses at two Stages of the Tour Experience. Unpublished Doctoral dissertation, Griffith University, Gold Coast.
Marrewijk, M.v. (2003). “Concepts and Definitions of CSR and Corporate Sustainability: Between agency and communion.” Journal of Business Ethics. 44, 2/3, 95-105.
Nicolau, J. L. (2008). Corporate social responsibility: Worth-Creating Activities. Annals of Tourism Research, 35(4), 990-1006.
Okech, R.N. (2014). “Promoting the Spa Tourism Industry: Focus on Coastal Resorts in Kenya.”
Athens Journal of Tourism. (March, 2014): 67-77.
Peloza, J., & Shang, J. (2011). “How can corporate social responsibility activities create value
for stakeholders? A systematic review.” Journal of the Academy of Marketing Science. 39, 117-135.
Poolthong, Y., & Mandhachitara, R. (2009). “Customer expectations of CSR, perceived
service quality and brand effect in Thai retail banking.” International Journal of Bank Marketing. 27(6), 408-427.
Sheldon, P. J., & Park, S-Y. (2011). “An Exploratory Study of Corporate Social Responsibility in
the U.S. Travel Industry.” Journal of Travel Research. 50(4), 394-407.
Smith, R.S. & Ong, J.L.T. (2015). “Corporate Social Responsibility and the Operationalization
Challenge for Global Tourism Organization.” Asia Pacific Journal of Tourism Research. 20(5), 487-499.
Sunee Longprasert. (2014). “Development of Spa Business Standard in Koh Samui Suratthani to ASEAN Economic Community” Journal of Management Sciences. 1(1), 125-141.
Tourism Authority of Thailand. Wellness Spa Tourism in Thailand. (ออนไลน์). เข้าถึงได้
จาก:https://www.tatnews.org/wellness-spa-tourism-inthailand/#sthash.9W7wjUQA.dpuf. วันที่เข้าถึง: 5 กรกฎาคม 2558
Vaaland, T. I., Heide, M., & Gronhaug, K. (2008). Corporate social responsibility: in the marketing context. European Journal of Marketing, 42(9/10), 927-953.
Williams, P., Gill, S., & Ponsford, I. (2007). Corporate Social Responsibility at Tourism Destinations: Toward a social license to operate. Tourism Review International, 11, 133-144.
https://www.ditp.go.th/contents_ attach/143532/143532.pdf. วันที่เข้าถึง: 19 มกราคม 2559.
กระทรวงสาธารณสุข. เกณฑ์การรับรองคุณภาพสถานประกอบการสปาเพื่อสุขภาพ. (ออนไลน์).
เข้าถึงได้จาก: https://www.rno.moph.go.th /SSJblog/fda_ranong/spa/kanrubrong.pdf. วันที่เข้าถึง: 20 พฤศจิกายน 2558.
กฤชณัช แสนทวี. (2553). ความคาดหวังของประชากรต่อความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรธุรกิจ.
วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
ชาย โพธิสิตา. (2554). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ณัฏฐิรา อำพลพรรณ. (2556). แนวโน้มการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพและความงาม. TAT reviews, 4/2556.
เข้าถึงได้จาก: https://www.tatreviewmagazine.com/mobile/index.php/menu-read-tat/menu-2013/menu-2013-oct-dec/141-42556-spa-wellness วันที่เข้าถึง: 1 ตุลาคม 2560
ธานินทร์ สนธิรักษ์. “การท่องเที่ยวเพื่ออายุวัฒนะ (Wellness Tourism): โลกนี้ โลกหน้า โลกของคนอายุยืน” e-TAT Tourism Journal. 4 (2553): 1-6. เข้าถึงได้จากhttps://www.etatjournal.com/upload/364/09_Wellness%20Tourism_USA.pdf. วันที่เข้าถึง: 23 ธันวาคม 2558.
สิปปศิณีย์ บาเรย์. (2555). ปัจจัยทางการตลาดที่มีผลต่อการเลือกใช้บริการสปาในประเทศไทยของนักท่องเที่ยวชาวจีน กรณีศึกษาจังหวัดภูเก็ต. ภาคนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
สุธาวี ปฏิการ และ ณกมล จันทร์สม. (2555). “การตัดสินใจใช้บริการธุรกิจสปาของบุคคลที่อยู่ในวัยกลางคน
ขึ้นไปในเขตกรุงเทพมหานคร.” การเงิน การลงทุน การตลาด. 2(4), 210-228.
อัครพงศ์ อั้นทอง และ มิ่งสรรพ์ ขาวสอาด. (2557). “การเปรียบเทียบสมรรถนะและประสิทธิภาพ การดำเนินงานของธุรกิจสปา.” วารสารเศรษฐศาสตร์ประยุกต์. 21(1), 1-19.
Bhattacharya, C. B., Korschun, D., & Sen, S. (2009). “Strengthening Stakeholder-Company
Relationships Through Mutually Beneficial Corporate Social Responsibility Initiatives.” Journal of Business Ethics. 85, 257-272.
Carroll, A. B. (1991). “The Pyramid of Corporate Social Responsibility: Toward the moral
Management of Organizational Stakeholders.” Business Horizons. 34(4), 39-47.
Choi, Y., Kim, J., Lee, C., & Hickerson, B. (2015). “The role of functional and wellness values in
visitors’ evaluation of spa experience.” Asia Pacific Journal of Tourism Research. 20(3), 263-279.
Fennell, D. A. (2006). Tourism Ethics. Clevedon: Channel View Publications.
Friedman, M. (1970). “The responsibility of business is to increase its profits.” New York Times. 13, 122-126.
Kang, K. H., Lee, S., & Huh, C. (2010). Impacts of positive and negative corporate social responsibility activities on company performance in the hospitality industry. International Journal of Hospitality Management, 29, 72-82.
Lantos, G. P. (2001). “The boundaries of strategic corporate social responsibility.” Journal of
Consumer Marketing. 18(7), 595-630.
Maignan, I., & Ferrell, O. C. (2004). Corporate Social Responsibility and Marketing: An integrative framework. Journal of the Academy of Marketing Science, 32(1), 3-19.
Marchoo, W. (2012). Corporate Social Responsibility (CSR): Investigating Impacts on Customer
Responses at two Stages of the Tour Experience. Unpublished Doctoral dissertation, Griffith University, Gold Coast.
Marrewijk, M.v. (2003). “Concepts and Definitions of CSR and Corporate Sustainability: Between agency and communion.” Journal of Business Ethics. 44, 2/3, 95-105.
Nicolau, J. L. (2008). Corporate social responsibility: Worth-Creating Activities. Annals of Tourism Research, 35(4), 990-1006.
Okech, R.N. (2014). “Promoting the Spa Tourism Industry: Focus on Coastal Resorts in Kenya.”
Athens Journal of Tourism. (March, 2014): 67-77.
Peloza, J., & Shang, J. (2011). “How can corporate social responsibility activities create value
for stakeholders? A systematic review.” Journal of the Academy of Marketing Science. 39, 117-135.
Poolthong, Y., & Mandhachitara, R. (2009). “Customer expectations of CSR, perceived
service quality and brand effect in Thai retail banking.” International Journal of Bank Marketing. 27(6), 408-427.
Sheldon, P. J., & Park, S-Y. (2011). “An Exploratory Study of Corporate Social Responsibility in
the U.S. Travel Industry.” Journal of Travel Research. 50(4), 394-407.
Smith, R.S. & Ong, J.L.T. (2015). “Corporate Social Responsibility and the Operationalization
Challenge for Global Tourism Organization.” Asia Pacific Journal of Tourism Research. 20(5), 487-499.
Sunee Longprasert. (2014). “Development of Spa Business Standard in Koh Samui Suratthani to ASEAN Economic Community” Journal of Management Sciences. 1(1), 125-141.
Tourism Authority of Thailand. Wellness Spa Tourism in Thailand. (ออนไลน์). เข้าถึงได้
จาก:https://www.tatnews.org/wellness-spa-tourism-inthailand/#sthash.9W7wjUQA.dpuf. วันที่เข้าถึง: 5 กรกฎาคม 2558
Vaaland, T. I., Heide, M., & Gronhaug, K. (2008). Corporate social responsibility: in the marketing context. European Journal of Marketing, 42(9/10), 927-953.
Williams, P., Gill, S., & Ponsford, I. (2007). Corporate Social Responsibility at Tourism Destinations: Toward a social license to operate. Tourism Review International, 11, 133-144.
