วิวัฒนาการของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในประเทศไทย
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
เม.ย. 11, 2020
คำสำคัญ:
การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ การท่องเที่ยวเชิงนิเวศในประเทศไทย ลักษณะและนโยบายสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเกี่ยวกับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในประเทศไทย การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นการท่องเที่ยวไปยังพื้นที่ธรรมชาติที่มีการอนุรักษ์ทรัพยากรการท่องเที่ยวเป็นอย่างดี และนักท่องเที่ยวสามารถเรียนรู้และเพลิดเพลินไปกับธรรมชาติ ในขณะเดียวกันทางชุมชนท้องถิ่นเองก็ได้เข้ามามีส่วนร่วมในการจัดการบริหารการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ การเติบโตอย่างต่อเนื่องของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินทางเข้ามาช่วยผลักดันให้ประเทศไทยมีการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเพื่อให้การท่องเที่ยวมีความหลากหลายมากขึ้น การท่องเที่ยวเชิงนิเวศมีบทบาทสำคัญในการลดความยากจนของกลุ่มพื้นที่ที่อยู่ห่างไกลและด้อยพัฒนาของประเทศ ดังนั้นจึงมีความต้องการสำหรับนโยบายการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นอย่างมากเพื่อส่งเสริมและกำหนดพื้นที่สำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ บทบาทหน้าที่ของรัฐบาลคือการกำหนดพื้นที่การท่องเที่ยวเชิงนิเวศใหม่ๆ และการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานให้กับพื้นที่นั้น ในบทสรุปหลังจากการทบทวนวรรณกรรมต่าง ๆ ได้มีการสรุปแนวทางสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศและความต้องการสำหรับนโยบายของรัฐบาลในระยะยาวเพื่ออนุรักษ์ระบบนิเวศในประเทศไทย
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
ทริเวดี้ อ. . ., บุญประกอบ ญ. ., คเชนทร์เดชา ช. . ., & ปิติโรจน์ ศ. . . (2020). วิวัฒนาการของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในประเทศไทย. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(2), 414–427. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/journaldtc/article/view/241081
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ
นโยบายการพิจารณากลั่นกรองบทความ
- บทความวิจัยและบทความวิชาการทุกเรื่องที่จะได้รับการตีพิมพ์ต้องผ่านการพิจารณากลั่นกรองโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) ในสาขาที่เกี่ยวข้อง จำนวน 3 ท่าน/บทความ
- บทความ ข้อความ ภาพประกอบและตารางประกอบที่ลงตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความที่จะได้รับการตีพิมพ์จะต้องไม่เคยตีพิมพ์ เผยแพร่ที่ใดมาก่อน และไม่อยู่ระหว่างการพิจารณาของวารสารฉบับอื่น หากตรวจสอบพบว่ามีการตีพิมพ์ซ้ำซ้อน ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความใดที่ผู้อ่านเห็นว่าได้มีการลอกเลียนหรือแอบอ้างโดยปราศจากการอ้างอิง หรือทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นผลงานของผู้เขียน กรุณาแจ้งให้กองบรรณาธิการวารสารทราบจะเป็นพระคุณยิ่ง
เอกสารอ้างอิง
1. ArticleWorld. Tourism: Types of Tourism. Retrieved from http://www.articleworld.org/index.php/Tourism on 2015, June 8.
– EAGA. (2010, September). Draft final report: BIMP – EAGA Community based ecotourism strategy 2010 – 2015. Retrieved from http://www.bimp-eaga.org/
2. Boonyanate, S. (2007). Ecotourism for Sustainable Development in Thailand. Retrieved from http://www.powershow.com/view1/1e8f9d-ZDc1Z/Ecotourism_for_Sustainable_Development_in_Thailand_powerpoint_ppt_presentation.
3. Ceballos-Lascurain, H. (2006). "Arg. Hector Ceballos-Lascurain: The Architect of Ecotourism". ECOCLUB; International Ecotourism Monthly, (85), pp.2-4.
4. Cochrane, J. (2007). Ecotourism and biodiversity conservation in Asia: Institutional challenges and opportunities. In J. Higham (Ed.), Critical Issues in Ecotourism: Understanding a complex tourism phenomenon (pp. 287-307). Oxford, UK: Elsevier.
definitions-of-ecotourism-nature-tourism-sustainable-tourism.html. retrieved from https://www.gaiadiscovery.com/travel-transportation/definitions-of-ecotourism-nature-tourism-sustainable-tourism.html 4 April 2017.
5. Fletcher, R. (2015). Nature is a nice place to save but I wouldn’t want to live
there: environmental education and the ecotourist gaze. Environmental
Education Research, 21(3), pp.338-350.
6. Honey, M. (1999). Ecotourism and Sustainable Development: Who Owns Paradise? Island Press, Washington DC.
7. Khanal, B. R. & Babar, J. T. (2007). Policy Brief: Community based ecotourism for sustainable tourism development in the Mekong Region. Hanoi, Vietnam: CUTS Hanoi Resource Centre.
8. Kim, S. I., Kang, M., & Sukmajaya D. (Eds.). (2013). Opportunity and Challenges of Ecotourism in ASEAN Countries. Seoul, Korea: Jungmin Publishing Co.
9. Krung Thai Bank Ltd. (1991). Tourism. Thailand in the 90s (pp. 207-213). Thailand: the National Identity Office of the Prime Minister.
10. Quebec Declaration on Ecotourism. (2002). In: World Ecotourism Summit.
[online] Quebec City. Available at: http://www.gdrc.org/uem/ecotour/
quebec-declaration.pdf.
11. Reisinger, Y. (2009). Globalization, tourism and culture: Globalization and the tourism industry. International Tourism: Cultures and Behavior (pp. 8-13). Oxford, UK: Butterworth-Heinemann Elsevier Ltd.
12. Sangpikul, Aswin. (2015). An Investigation of Ecotourism Code of Conduct A Comparative Study Between Thai and Malaysian Tour Operators. Journal of Community Development Research (Humanities and Social Sciences) 2015; 8(3) (pp. 13-33)
13. Sarobon, Sin. (2004). Community Based Tourism. Chiang Mai Amity Green Hill Hotel during 22-23 January 2004.
14. Thavarasukha, Vunsadet. (2002). Ecotourism case studies in Thailand. Linking green productivity to ecotourism: Experiences in the Asia – Pacific Region (pp. 226-235). Queensland, Australia: Asian Productivity Organization (APO)
15. The Adventure Travel Trade Association [ATTA]. (1990). Values of ATTA. Retrieved from http://www.adventuretravel.biz/about/atta-members/
16. The Cambridge Dictionary. (2005). Definition of Cruise ship. Retrieved from http://www.windrosenetwork.com/The-Cruise-Experience-Definition-and-Conceptualization
17. The International Ecotourism Society [TIES]. (2015). What is Ecotourism? Retrieved from http://www.ecotourism.org/what-is-ecotourism
18. Tourism Authority of Thailand. (1987). Ecotourism in Thailand. Bangkok: Tourism Authority of Thailand.
19. Thailand.Tourism Authority of Thailand. (2011). Thailand Green Journey. Bangkok.
UNEP (220). United Nations Environmental Program: Annul Report.
20. Wickes, B., & Dr. Merrett, C. (2007, November 8). Illinois Institute for Rural Affairs (IIRA) Rural Research Report: Fulton-Mason Workshop to Explore Agritourism. Retrieved from http://web.extension.illinois.edu/state/newsdetail.cfm?NewsID=8027
21. World Economic Forum [WEF]. (2012). The ASEAN Travel & Tourism Competitiveness Report 2012: Fostering Prosperity and Regional Integration Through Travel and Tourism. Geneva, Switzerland: World Economic Forum.
22. Wearing, S. and Neil, J. (2008). Ecotourism: Impacts, Potentials and Possibilities. Elsevier Science, UK.
23 Ziffer, K. (1989). Ecotourism: The Uneasy Alliance. Washington D.C., Conservation International.
– EAGA. (2010, September). Draft final report: BIMP – EAGA Community based ecotourism strategy 2010 – 2015. Retrieved from http://www.bimp-eaga.org/
2. Boonyanate, S. (2007). Ecotourism for Sustainable Development in Thailand. Retrieved from http://www.powershow.com/view1/1e8f9d-ZDc1Z/Ecotourism_for_Sustainable_Development_in_Thailand_powerpoint_ppt_presentation.
3. Ceballos-Lascurain, H. (2006). "Arg. Hector Ceballos-Lascurain: The Architect of Ecotourism". ECOCLUB; International Ecotourism Monthly, (85), pp.2-4.
4. Cochrane, J. (2007). Ecotourism and biodiversity conservation in Asia: Institutional challenges and opportunities. In J. Higham (Ed.), Critical Issues in Ecotourism: Understanding a complex tourism phenomenon (pp. 287-307). Oxford, UK: Elsevier.
definitions-of-ecotourism-nature-tourism-sustainable-tourism.html. retrieved from https://www.gaiadiscovery.com/travel-transportation/definitions-of-ecotourism-nature-tourism-sustainable-tourism.html 4 April 2017.
5. Fletcher, R. (2015). Nature is a nice place to save but I wouldn’t want to live
there: environmental education and the ecotourist gaze. Environmental
Education Research, 21(3), pp.338-350.
6. Honey, M. (1999). Ecotourism and Sustainable Development: Who Owns Paradise? Island Press, Washington DC.
7. Khanal, B. R. & Babar, J. T. (2007). Policy Brief: Community based ecotourism for sustainable tourism development in the Mekong Region. Hanoi, Vietnam: CUTS Hanoi Resource Centre.
8. Kim, S. I., Kang, M., & Sukmajaya D. (Eds.). (2013). Opportunity and Challenges of Ecotourism in ASEAN Countries. Seoul, Korea: Jungmin Publishing Co.
9. Krung Thai Bank Ltd. (1991). Tourism. Thailand in the 90s (pp. 207-213). Thailand: the National Identity Office of the Prime Minister.
10. Quebec Declaration on Ecotourism. (2002). In: World Ecotourism Summit.
[online] Quebec City. Available at: http://www.gdrc.org/uem/ecotour/
quebec-declaration.pdf.
11. Reisinger, Y. (2009). Globalization, tourism and culture: Globalization and the tourism industry. International Tourism: Cultures and Behavior (pp. 8-13). Oxford, UK: Butterworth-Heinemann Elsevier Ltd.
12. Sangpikul, Aswin. (2015). An Investigation of Ecotourism Code of Conduct A Comparative Study Between Thai and Malaysian Tour Operators. Journal of Community Development Research (Humanities and Social Sciences) 2015; 8(3) (pp. 13-33)
13. Sarobon, Sin. (2004). Community Based Tourism. Chiang Mai Amity Green Hill Hotel during 22-23 January 2004.
14. Thavarasukha, Vunsadet. (2002). Ecotourism case studies in Thailand. Linking green productivity to ecotourism: Experiences in the Asia – Pacific Region (pp. 226-235). Queensland, Australia: Asian Productivity Organization (APO)
15. The Adventure Travel Trade Association [ATTA]. (1990). Values of ATTA. Retrieved from http://www.adventuretravel.biz/about/atta-members/
16. The Cambridge Dictionary. (2005). Definition of Cruise ship. Retrieved from http://www.windrosenetwork.com/The-Cruise-Experience-Definition-and-Conceptualization
17. The International Ecotourism Society [TIES]. (2015). What is Ecotourism? Retrieved from http://www.ecotourism.org/what-is-ecotourism
18. Tourism Authority of Thailand. (1987). Ecotourism in Thailand. Bangkok: Tourism Authority of Thailand.
19. Thailand.Tourism Authority of Thailand. (2011). Thailand Green Journey. Bangkok.
UNEP (220). United Nations Environmental Program: Annul Report.
20. Wickes, B., & Dr. Merrett, C. (2007, November 8). Illinois Institute for Rural Affairs (IIRA) Rural Research Report: Fulton-Mason Workshop to Explore Agritourism. Retrieved from http://web.extension.illinois.edu/state/newsdetail.cfm?NewsID=8027
21. World Economic Forum [WEF]. (2012). The ASEAN Travel & Tourism Competitiveness Report 2012: Fostering Prosperity and Regional Integration Through Travel and Tourism. Geneva, Switzerland: World Economic Forum.
22. Wearing, S. and Neil, J. (2008). Ecotourism: Impacts, Potentials and Possibilities. Elsevier Science, UK.
23 Ziffer, K. (1989). Ecotourism: The Uneasy Alliance. Washington D.C., Conservation International.
