ปัจจัยการสร้างประสบการณ์การท่องเที่ยวชุมชนริมน้ำ : กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำจันทบูร จังหวัดจันทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยด้านแรงจูงใจการท่องเที่ยวชุมชนริมน้ำจันทบูร จังหวัดจันทบุรี ที่มีผลต่อประสบการณ์ที่ได้รับของนักท่องเที่ยวชาวไทย ณ ชุมชนริมน้ำจันทบูร จังหวัดจันทบุรี และเพื่อเสนอแนวทางการสร้างประสบการณ์การท่องเที่ยวชุมชนริมน้ำจันทบูรของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาเที่ยวชุมชนริมน้ำจันทบูร จังหวัดจันทบุรี โดยทำการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ เพื่อได้ปัจจัยที่เหมาะสมด้านแรงจูงใจและด้านประสบการณ์ที่ได้รับของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวชุมชนริมน้ำจันทบูร จำนวนทั้งสิ้น 42 ตัวแปร โดยกลุ่มตัวอย่างคือ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป จำนวน 440 คน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไป ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทำการทดสอบสมมติฐานการวิจัย การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง (Structural Equation Modeling: SEM) โดยรูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงสาเหตุที่พัฒนาขึ้นมีความกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ผลจากการศึกษาพบว่าปัจจัยแรงจูงใจในการเดินทางมาท่องเที่ยว (MOT) มีอิทธิพลทางตรงในทิศทางบวกต่อปัจจัยประสบการณ์ที่ได้รับจากการท่องเที่ยว (EXP) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยมีขนาดอิทธิพลเท่ากับ 0.93 และตัวแปรที่มีความสำคัญมากที่สุดของปัจจัยแรงจูงใจในการเดินทางมาท่องเที่ยวซึ่งเป็นตัวแปรเหตุ คือ แรงจูงใจด้านประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม รองลงมาคือ ด้านลักษณะแหล่งท่องเที่ยว และด้านสังคมตามลำดับ และปัจจัยประสบการณ์ที่ได้รับจากการท่องเที่ยวซึ่งเป็นตัวแปรผล ตัวแปรที่รับอิทธิพลมากที่สุดหรือมีความสำคัญมากที่สุดของปัจจัยประสบการณ์ที่ได้รับจากการท่องเที่ยว คือ ประสบการณ์ด้านกิจกรรมและการมีส่วนร่วม รองลงมาคือ ด้านวัฒนธรรมพื้นถิ่น ด้านร่องรอยสถาปัตยกรรม และด้านสิ่งดึงดูดทางการท่องเที่ยวตามลำดับ
Article Details
นโยบายการพิจารณากลั่นกรองบทความ
- บทความวิจัยและบทความวิชาการทุกเรื่องที่จะได้รับการตีพิมพ์ต้องผ่านการพิจารณากลั่นกรองโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) ในสาขาที่เกี่ยวข้อง จำนวน 3 ท่าน/บทความ
- บทความ ข้อความ ภาพประกอบและตารางประกอบที่ลงตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความที่จะได้รับการตีพิมพ์จะต้องไม่เคยตีพิมพ์ เผยแพร่ที่ใดมาก่อน และไม่อยู่ระหว่างการพิจารณาของวารสารฉบับอื่น หากตรวจสอบพบว่ามีการตีพิมพ์ซ้ำซ้อน ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความใดที่ผู้อ่านเห็นว่าได้มีการลอกเลียนหรือแอบอ้างโดยปราศจากการอ้างอิง หรือทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นผลงานของผู้เขียน กรุณาแจ้งให้กองบรรณาธิการวารสารทราบจะเป็นพระคุณยิ่ง
เอกสารอ้างอิง
2. Arnamwat, Chayapa. (2011). Chantaboon Waterfront Community: Community management through cultural resources. (Master thesis), Mahidol University. (In Thai)
3. Cetin, G., & Bilgihan, A. (2015). Components of Cultural Tourists’ Experiences in Destinations. Current Issues in Tourism. DOI: 10.1080/13683500.2014.994595
4. Cochran, W. G. (1977). Sampling techniques. 3th ed. New York: John Wiley & Sons.
5. Cutler, S. Q., & Carmichael, B. A. (2010). The dimensions of the tourist experience.
The tourism and leisure experience: Consumer and managerial perspectives, 3-26.
6. Diamantopoulos, A. & Siguaw, J. A., (2000). Introduction to LISREL: A guide for the uninitiated. London: SAGE Publication, Inc.
7. Field, A. (2005). Discovering Statistics Using SPSS. 2nd ed. London: SAGE Publications Ltd.
8. Gao, L., Scott, N., & Ding, P. (2010). Design of memorable cultural heritage attraction experiences for tourists. Paper presented at the Proceedings of the International Scientific Conference: Culture in the Integrated World.
9. Hair, J. F., Jr., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., & Tatham, R. L. (2006).
Multivariate Data Analysis. 6th ed. Upper Saddle River, New Jersey: Prentice Hall.
10. Kim, K., Oh, I., & Jogaratnam, G. (2007). College student travel: A revised model of push motives. Journal of Vacation Marketing 13(1): 73-85.
11. McLellan, H. (2000). Experience design. Cyberpsychology & Behavior. 3(1): 59–69.
12. Pine, B.J., & Gilmore, J. H. (1998). Welcome to the experience economy. Harvard Business Review. 76(4): 97-105.
13. Poulsson, S.H.G., & Kale, S.H. (2004). The experience economy and commercial experiences. Boston: Harvard Business.
14. Pullman, M.E., & Gross, M.A. (2004). Ability of experience design elements to elicit emotions and loyalty behaviors. Decision Sciences. 35(3): 551-578.
15. Sekaran, U. (1992). Research Methods for Business – A skill building approach. 2nd ed. United States of America: John Wiley & Sons, Inc.
16. Swarbrooke, J., & Horner, S. (2007). Consumer behavior in Tourism. Oxford: Butterworth-Heinemann.
17. Szende, P., Pang, J.K., & Yu, H. (2013). Experience design in the 13th century: the case of restuarants in Hangzhou. Journal of China Research. 9: 115-132.
18. Tourism Authority of Thailand. (2017). Plan to promote the tourism market for the fiscal year 2560. Bangkok: Tourism Authority of Thailand.
19. Yuan, S., & McDonald, C. (1990). Motivational determinants of international pleasure time. Journal of Travel Research. 24(1): 42-44.
