แนวทางการสร้างนวัตกรรมในงานบริหารทรัพยากรมนุษย์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ความเจริญก้าวหน้าในสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ประสิทธิผลขององค์การขึ้นอยู่กับความสามารถขององค์การในการเรียนรู้ถึงสถานการณ์ แนวคิด เทคนิคการดำเนินงาน และเทคโนโลยีต่าง ๆ จากภายนอก เรียนรู้จากประสบการณ์จากกันและกันภายในและภายนอกองค์การ นำมาพัฒนาคิดสร้างสรรค์เพื่อให้เกิดนวัตกรรมต่อไป การพัฒนาองค์การให้มีความสามารถในการสร้างนวัตกรรมได้นั้น ปัจจัยสำคัญที่สรรค์สร้างให้เกิดนวัตกรรม ก็คือ คน ปัญญาความรู้ และทักษะความสามารถของทรัพยากรมนุษย์ เป็นหัวใจหลักของการสร้างประสิทธิภาพของการทำงาน และขับเคลื่อนองค์การให้เติบโตอย่างมั่นคง ดังนั้น จึงต้องมีการจัดการทรัพยากรมนุษย์ ให้ต้องคิด วิเคราะห์ และวางแผน โดยคาดคะเนถึงการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น เพื่อเตรียมความพร้อมให้เท่าทัน และตรงเงื่อนไขใหม่ ๆ ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต โดยผู้บริหารระดับสูงต้องมีความมุ่งมั่นในการนำองค์การไปสู่องค์กรสร้างนวัตกรรม สร้างบรรยากาศให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ การเปิดโอกาสให้ทุกคนในองค์การ ได้คิดสร้างสรรค์และนำเสนอแนวความคิดได้อย่างอิสระ กล้าที่จะเสี่ยงนำเอาแนวความคิดดี ๆ ไปพัฒนา รวมทั้งการใช้รางวัลเป็นตัวกระตุ้นให้บุคลากรขององค์การได้คิดสร้างสรรค์งาน สภาพแวดล้อมที่สบาย ๆ ไม่เคร่งเครียด ไม่ถูกตีกรอบความคิด ก็มีส่วนช่วยให้เกิดแนวความคิดใหม่ ๆ ในทางตรงกันข้าม หากผู้บริหารระดับสูงไม่มีความมุ่งมั่น ไม่เปิดโอกาสให้ทุกคนในองค์การสามารถคิดสร้างสรรค์และนำเสนอแนวความคิดได้อย่างอิสระ และไม่กล้าเสี่ยงที่จะนำแนวความคิดดี ๆ ไปพัฒนา รวมทั้งไม่ใช้รางวัลเป็นตัวกระตุ้น เหล่านี้ ล้วนเป็นปัญหาอุปสรรคที่ไม่อาจทำให้เกิดนวัตกรรมขึ้นในองค์การ สรุปได้ว่า ผู้บริหารทรัพยากรมนุษย์จะต้องกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงแนวทางเดิมเพื่อนำ “นวัตกรรม HR” เข้ามาใช้ในองค์การ และมีการติดตามผลการปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง ในการนำแนวความคิดนวัตกรรมมาใช้ในการบริหารทรัพยากรมนุษย์
Article Details
นโยบายการพิจารณากลั่นกรองบทความ
- บทความวิจัยและบทความวิชาการทุกเรื่องที่จะได้รับการตีพิมพ์ต้องผ่านการพิจารณากลั่นกรองโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) ในสาขาที่เกี่ยวข้อง จำนวน 3 ท่าน/บทความ
- บทความ ข้อความ ภาพประกอบและตารางประกอบที่ลงตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความที่จะได้รับการตีพิมพ์จะต้องไม่เคยตีพิมพ์ เผยแพร่ที่ใดมาก่อน และไม่อยู่ระหว่างการพิจารณาของวารสารฉบับอื่น หากตรวจสอบพบว่ามีการตีพิมพ์ซ้ำซ้อน ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความใดที่ผู้อ่านเห็นว่าได้มีการลอกเลียนหรือแอบอ้างโดยปราศจากการอ้างอิง หรือทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นผลงานของผู้เขียน กรุณาแจ้งให้กองบรรณาธิการวารสารทราบจะเป็นพระคุณยิ่ง
เอกสารอ้างอิง
Buanoi, D. (2016). Nawattakam kap khwamkhit sangsan [Innovation and creativity. Journal of Management and Marketing. New York : McMillan.
Dessler, G. (2003). Transition to Effective Management with INSEAD Executive Education.
New York : McMillan.
Drucker,P.(2015).Innovation and entrepreneurship. Abingdon: Routledge.
Dwivedi, R.S.(1985). Management of Human Resources. New Delhi : Oxford&IBH Publishing.
Khecxnanth, N. (2003). Human Resource Management. Bangkok : SE-ED Book Center.
Phonanan, T. (2003). Focus Human Resource Management in the guidelines to
Employee satisfaction. (2thed.). Bangkok : Yellowpages.
Rogers, E.M. (1995). Diffusion of Innovations (4thed.). New York : Free Press.
Rujayachayakul, P. (2014). prototypes and Samsung's R&D achievements. (Online). Available from https://www.softbankthai.com/Article/Detail/899.
Sathorn, P. (1974). Principles of personal management. Bangkok : Wattanaphanich.
Tarichkul, W., & Punthai, K. (2017). Knowledge management for innovation organization building. Bangkok: Academic Journal Phranakhon Rajabhat University.
Tienphut, D. (1996). Human Resource Management in the next decade. Bangkok :
Chulalongkorn University.
Watjinda, A. (2007). Human Resource Development. Bangkok : Damrong Rajanuphap
Journal.
Wongsuwan, N. (2003). Human Resource Management. Bangkok : Chamchuri
Product.
Yotsomsak, S. (2006). Human Resource Management. Bangkok : M.T.Press.
