ประสิทธิผลในการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น : วิเคราะห์กรณีการจัดการขยะของเทศบาลนครอ้อมน้อยจังหวัดสมุทรสาคร
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยด้านการจัดการองค์กรและประสิทธิผลในการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ฯ 2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับประสิทธิผลในการจัดการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นฯ 3) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลในการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นฯ และ4) เพื่อศึกษาและเสนอแนะแนวทางแก้ไขปัญหาการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์กรส่วนท้องถิ่น : วิเคราะห์กรณีการจัดการขยะของเทศบาลนครอ้อมน้อย จังหวัดสมุทรสาคร เป็นการวิจัยเชิงผสม ประกอบด้วยการวิจัยเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพ ประชากร คือ เจ้าหน้าที่เทศบาล ลูกจ้างประจำ และพนักงานจ้างตามภารกิจ จำนวน 249 คน ใช้กลุ่มตัวอย่าง คือ นายกเทศมนตรี รองนายกเทศมนตรี ปลัดเทศบาลหัวหน้ากองสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อม และหัวหน้ารักษาความสะอาด จำนวน 5 คน ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยด้านการจัดการองค์กรกับประสิทธิผล ปัจจัยที่อยู่ในระดับมากที่สุด คือโครงสร้างองค์การ รองลงมาคือการวางแผน และน้อยที่สุด คือ การอำนวยการหรือการสั่งการ และประสิทธิผลด้านผลผลิต ประสิทธิภาพ และคุณภาพ ทุกปัจจัยอยู่ในระดับมากเช่นกัน 2) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับประสิทธิผล ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์มากที่สุดคือปัจจัยด้านคุณภาพ รองลงมาคือผลผลิตและน้อยที่สุดคือประสิทธิภาพ ทุกปัจจัยมีความสัมพันธ์อยู่ในระดับมากเช่นกัน และ3) ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผล ด้านผลผลิต คือ การวางแผน การรายงาน และการอำนวยการหรือการสั่งการ ด้านประสิทธิภาพ คือ การวางแผน และการประสานงาน และด้านคุณภาพ คือการวางแผน การประสานงานการอำนวยการหรือการสั่งการ และเทคโนโลยี ทุกปัจจัยส่งผลอยู่ในระดับมากเช่นกัน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
2. จำลอง โพธิ์บุญ. (2551). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการจัดการสิ่งแวดล้อมที่ดี. รายงานวิจัย. คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม. สถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์.
3. ชนงกรณ์ กุณฑลบุตร. (2556). หลักการจัดการ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
4. ชูศักดิ์ ฉายะบุตร. (2539). การปกครองส่วนท้องถิ่นไทย. กรุงเทพฯ : พิมพ์ลักษณ์.
5. พีรยา วัชโรทัย. (2556). การจัดการขยะองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตาบลเมืองแกลง จังหวัดระยอง. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สถาบันบัณฑิตบริหารศาสตร์.
6. มยุรี อนุมานราชธน. (2556). นโยบายสาธารณะ. กรุงเทพฯ : แอคทีฟพริ้นท์.
7. มนต์พิพัฒน์ เอี่ยมจรัส. (2557). ประสิทธิผลในการจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตปริมณฑล. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสน-ศาสตร์, วิทยาลัยบัณฑิตด้านการจัดการ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
8. ยอดยุทธ บุญญาธิการ. (2551). การจัดการสิ่งแวดล้อมตามโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริของกองทัพบก.ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
9. รังสรรค์ ประเสริฐศรี. (2549). การจัดการสมัยใหม่. กรุงเทพฯ : ธรรมสาร.
10. วิเชียร วิทยอุดม. (2554). การจัดการสมัยใหม่. กรุงเทพฯ : ธนธัชการพิมพ์.
11. ศรุดา สมพอง. (2550). กลยุทธ์ของชุมชนในการบริหารจัดการป่าชายเลน : ศึกษากรณีชุมชนบ้านเปร็ดใน ตาบลห้วงน้าขาว อาเภอเมืองจังหวัดตราด. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคาแหง.
12. สาคร สุขศรีวงศ์. (2556). การจัดการจากมุมมองนักบริหาร. กรุงเทพฯ: จี.พี.ไซเบอร์พริ้นท์.
13. สมคิด บางโม. (2556). องศ์การและการจัดการ. สมุทรปราการ:ออฟเซ็ทพลัส.