การจัดการความรู้สู่การอนุรักษ์ภูมิปัญญาเมี่ยง ตำบลสกาด อำเภอปัว จังหวัดน่าน

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อรวบรวมองค:ความรู้ที่เป็นภูมิปัญญาของเมี่ยง ในตำบลสกาดอำเภอปัว จังหวัดน่าน 2) เพื่อศึกษากระบวนการจัดการความรู้ของภูมิปัญญาของเมี่ยง ในตำบลสกาดอำเภอปัว จังหวัดน่าน และ 3) เพื่อเสนอแนวทางในการอนุรักษ:ภูมิปัญญาของเม่ยี งใน ตำบลสกาด อำเภอปัว จังหวัดน่าน โดยรวบรวมข้อมูลจากผู@ที่ทำอาชีพเมี่ยง ในพื้นที่ตำบลสกาด มากกวIา 10 ปีขึ้นไป การวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ที่ยึดกระบวนทัศน:การตีความ (Constructivism) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1) แบบสัมภาษณ์ โดยใช้แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งมีโครงสร@าง 2) การศึกษาจากเอกสาร ข้อมูลจากเอกสารหนังสือ สื่อสารสนเทศออนไลน: บทความวิชาการต่างๆ รวมถึงงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับภูมิปัญญากับการจัดการความรู้ 3) การสังเกตแบบมีส่วนร่วม (Participant Observation)ผลการวิจัย พบว่า ภูมิปัญญาเมี่ยงเกิดจากองค์ความรู้ของชุมชนที่ได้รับการสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นซึ่งองค์ความรู้เหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นมาเองตามธรรมชาติ แต่เกิดจาก 1) การสร้างความรู้เกิดจากการสั่งสมประสบการณ์ การสังเกต และตกผลึกเป็นภูมิปัญญาของท้องถิ่น 2) การแบIงปันความรู้ โดยอาศัยทุนทางสังคมที่มีอยู่ในชุมชนในการถ่ายทอดภูมิปัญญาโดยเฉพาะ เครือข่ายทางสังคม ที่เป็นชาติพันธุ์เดียวกันพูดภาษาเดียวกัน มีลักษณะความเป็นเครือข่ายที่เหนียวแน่น ซึ่งการถ่ายทอดความรู้หรือการแบ่งปันความรู้เป็นกระบวนการที่สำคัญที่สุดในการจัดการความรู้ในภูมิปัญญาเมี่ยง 3) การจัดเก็บความรู้เหล่านั้นไว้ในตัวคนมากกวIาจดบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร 4) การประยุกต์ใช้ความรู้ภายในชุมชนเพื่อเพิ่มผลผลิตและปรับปรุงการผลิตเมี่ยงให้มีคุณภาพตามที่ตลาดต้องการ สามารถสร้างรายได้ให้แก่ชุมชนอย่างยั่งยืนทั้งนี้แนวทางการอนุรักษ:ภูมิปัญญาเมี่ยงให้ยั่งยืนนั้น ต้องสร้างความตระหนักในการจัดการความรู้ภูมิปัญญาเมี่ยงในชุมชน อีกทั้งส่งเสริมการก่อตั้งวิสาหกิจชุมชน และพัฒนาผลิตภัณฑ์เพื่อให้เกิดการสร้างมูลค้าเพิ่ม จากเมี่ยง