The Development of Tourism Route for Connecting Tourist Attraction in Army Land: A case study of the Army Land in Lopburi Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Research on “The Development of Tourism Route for Connecting Tourist Attraction in Military Tourism Area: A case study of the Military Tourism Area in Lopburi Province” aims to study and develop tourism routes of the Military Tourism Area in Lopburi Province. The research methodology is a qualitative research in which data is collected from interviewees and surveying the tourism routes. The Purposive sampling method is used to determine samples that are the group of 120 persons relating to the tourism. Research tools are the interview form and the field records.
The research found that Military Tourism Area of the Special Warfare Command, the Royal Thai Army Aviation Center and the Artillery Center have tourism potential in Military Tourism Area due to diversity of conducive tourism resources along with personnel with expertise. Moreover, the tourist attraction of Military Tourism Area in Lopburi Province showed that it can be arranged more versatile program for Military Tourism Area and can be presented tourism route for connecting tourist attraction of the Military Tourism Area in Lopburi. There are 3 tourism routes from the research as follows: (1) the route of Special Warfare Command - Royal Thai Army Aviation Center - Artillery Center; (2) the route of Royal Thai Army Aviation Center - Artillery Center - Special Warfare Command; and (3) the route of Artillery Center – Royal Thai Army Aviation - Special Warfare Command
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
คมชัดลึก.(2562). Army Land ดินแดนท่องเที่ยวในเขตทหาร. สืบค้นจาก https://www.komchadluek.net/news/government-of-thailand/366364.
ชนิษฐา ใจเป็ง. (2562). การท่องเที่ยวในเขตทหารตามศาสตร์พระราชา: ค่ายจิรประวัติ จังหวัดนครสวรรค์. ในการประชุมวิชาการระดับชาติและนานาชาติราชภัฏสุราษฎร์ธานีวิจัย ครั้งที่ 15 (น. 601 – 607). สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
ธัชนัย ทองอู๋ และ อนุรักษ์ เรืองรอบ. (2563). ปัจจัยด้านลักษณะงานที่ส่งผลต่อขวัญและกำลังใจ และความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของกำลังพล สังกัดกรมกำลังพลทหารบก. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม. 15(1), 61 – 73.
นนทิภัค เพียรโรจน์, สิริภัทร์ โชติช่วง และ ณัฐมน ราชรักษ์. (2558). การเชื่อมโยงเส้นทางและการส่งเสริมการตลาดโปรแกรมการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของกลุ่ม 4 จังหวัดในภาคใต้ของประเทศไทย.วารสารวิทยาการจัดการ. 32(2), 89 – 115.
บรรจบ มูลเชื้อ(นาวาเอก). (2563). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในเขตพื้นที่กองทัพเรือ. วารสารมหาจุฬาวิชาการ. 7(1), 288 – 300.
พัฏฐ์รดา แสงศรี และ ฐิรชญา มณีเนตร. (2560). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวในเขตพื้นที่ทหาร: กรณีศึกษา กองพลทหารม้าที่ 3 ค่ายเปรมติณสูลานนท์. ใน การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยบัณฑิตศึกษา ระดับชาติและนานาชาติ(น. 1737 – 1742). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วิฑูรย์ เหลียวรุ่งเรือง และคณะ. (2547).เส้นทางท่องเที่ยวสถาปัตยกรรมเชิงประวัติศาสตร์. เชียงใหม่: คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วิภาวรรณ ปิ่นแก้ว. (2551). แนวทางการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในอำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุพจน์ เพ็ชรคง. (2560). แนวทางการพัฒนาสภาพแวดล้อมทางกายภาพที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวในพื้นที่หน่วยบัญชาการนาวิกโยธินกองทัพเรือ (ค่ายกรมหลวงชุมพร) (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ชลบุรี: วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานการท่องเที่ยวของกองทัพบก. (2544). แผนแม่บทการท่องเที่ยวภายในหน่วยทหาร พ.ศ.2544 – พ.ศ. 2553. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมการท่องเที่ยวกองทัพบก.