TECHNIQUE OF THE DANCE ACCORDING TO THE NARRATION OF RAMA IN THE KHON PERFORMANCE
Main Article Content
Abstract
This research includes the following proposed objectives: (1) to examine the rationale of dancing techniques according to the narrations of Phra Ram (Rama) character in Khon performance and (2) to analyze strategies of dance performance according to the narrations of Phra Ram (Rana) from Nang Yai to the Khon. This research is conducted focusing on examining the dance techniques and narration interpretation of the following two major masters of Khon actors including Khru Phaitoon Khemkhaeng (National Artist of Thailand) and Khru Weerachai Meeborsap.
The results reveal that the dancing techniques performed by the gestures of the performers according to the narrations in Khon performance, especially in case of Phra Ram (Rama) character,are the interpretation from the narrations of Nang Yai . The two experienced masters of Khon had transferred their mastery through the practices of dancing techniques with dancing verbal interpretation and their imagination. The principle of dancing, which is concrete, means showing gestures to communicate what appears in the scene. whereas abstract dance conveys the characteristics of things by using the imagination of performers themselves. The performing techniques used to support their interpretation were created based on the consideration of Phra Ram’s characteristic (the king who is the reincarnation of the god), which is the uniqueness of Phra Ram’s character.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ธนิต อยู่โพธิ์. (2539). โขน (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
ธีรภัทร ทองนิ่ม. (2556). แบบแผนและกลวิธีการพากย์ – เจรจาโขนของกรมศิลปากร (ปริญญานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรดุษฎีบันฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
บุญเหลือ ใจมโน. (2555). การแต่งคำประพันธ์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ไพฑูรย์ เข้มแข็ง. (2537). จารีตการฝึกหัด และการแสดงโขนของตัวพระราม (ปริญญานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบันฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
มาลินี ดิลกวณิช. (2543). ระบําและละครในเอเชีย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศิลปากร, กรม. (2546). บทละครเรื่องรามเกียรติ์ พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก มหาราช เล่มที่ 1. กรุงเทพฯ: โสภณการพิมพ์.
อมรา กล่ำเจริญ. (2526). สุนทรีนาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.