การบริหารจัดการคุณภาพผลิตภัณฑ์ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับการบริหารจัดการคุณภาพผลิตภัณฑ์ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี (2) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการบริหารจัดการคุณภาพผลิตภัณฑ์ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี (3) ศึกษาความสัมพันธ์เชิง เหตุ-ผล ระหว่างปัจจัยที่มีผลต่อการบริหารจัดการคุณภาพ กับการบริหารจัดการคุณภาพผลิตภัณฑ์ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้ประกอบการผลิตภัณฑ์หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ (OTOP) ที่ได้รับรองการลงทะเบียนเป็นผู้ผลิต ผู้ประกอบการ OTOP ปี 2560 จากทั้งหมด 8 อำเภอ จำนวน 130 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน โดยใช้สถิติค่าไคสแควร์ และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ
ผลการศึกษาพบว่า (1) การบริหารจัดการคุณภาพผลิตภัณฑ์ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี ในภาพรวมมีการบริหารจัดการอยู่ในระดับมาก เรียงตามลำดับ ดังนี้ การวางแผนผลิตภัณฑ์การตรวจสอบผลิตภัณฑ์การดำเนินงานตามแผนผลิตภัณฑ์) และการปรับปรุงผลิตภัณฑ์ (2) ปัจจัยที่มีผลต่อการบริหารจัดการคุณภาพผลิตภัณฑ์ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี พบว่า ในภาพรวมมีการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก เรียงตามลำดับดังนี้ ด้านบุคลากร ด้านความรู้ความเข้าใจ ด้านการบูรณาการ ด้านนวัตกรรม และด้านภาวะผู้นำ นอกจากนี้ยังพบว่า ปัจจัยที่มีผลต่อการบริหารจัดการมีความสัมพันธ์เชิงเหตุ – ผลกับการบริหารจัดการคุณภาพผลิตภัณฑ์ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ปัจจัยที่มีผลต่อการบริหารจัดการ ด้านภาวะผู้นำ ด้านบุคลากร ด้านความรู้ความเข้าใจ ด้านนวัตกรรม และด้านการบูรณาการ มีความสัมพันธ์เชิงเหตุ – ผลกับการบริหารจัดการคุณภาพผลิตภัณฑ์ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001(3) ลักษณะส่วนบุคคล ในภาพรวมมีความสัมพันธ์กับการบริหารจัดการคุณภาพผลิตภัณฑ์ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี ได้แก่ ระดับการศึกษา มีความสัมพันธ์กับการบริหารจัดการคุณภาพผลิตภัณฑ์ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ระดับการศึกษา มีความสัมพันธ์กับการบริหารจัดการคุณภาพผลิตภัณฑ์ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี ด้านการตรวจสอบผลิตภัณฑ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ทัศนา หงส์มา. (2555). ปัจจัยส่วนผสมทางการตลาดที่มีผลต่อพฤติกรรมการเลือกซื้อสินค้า OTOP ที่ผลิตโดยกลุ่มวิสาหกิจชุมชนเกาะเกร็ด จังหวัดนนทบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์.
นพปฎล เอกผักนาก. (2552). ปัจจัยและการตัดสินใจซื้อของลูกค้าที่มีต่อการบริหารจัดการมีดอรัญยิกโครงการหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ (OTOP) จังหวัดพระนครศรีอยุธยา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
นิภา ทองก้อน. (2551). ปัจจัยที่ส่งผลสำเร็จตามเป้าหมายของโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ ของผู้ผลิตสินค้า OTOP ในเขตพื้นที่จังหวัดราชบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฎนครปฐม.
ประสิทธิ์ ทองช่วย. (2551). การนำกะปิเทพาสู่สินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ของกลุ่มแม่บ้านเกษตรกรบ้านพระพุทธ ตำบลเทพา อำเภอเทพา จังหวัดสงขลา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน ฉบับที่ 7 พ.ศ. 2550. (2550, 15 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 124 หน้า 1-9.
สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี. (2558). รายงานการประชุมการประชุมเชิงปฏิบัติการผู้ผลิต ผู้ประกอบการ OTOP อำเภอบ้านแหลม ครั้งที่ 1. เพชรบุรี: สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี.
ศศิกานต์ สังข์ทอง. (2557). การบูรณาการสื่อพื้นบ้านกับสื่อใหม่เพื่อส่งเสริมและพัฒนา วัฒนธรรม “ผ้าย้อมคราม” ไทยสู่สากล (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพ ฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ศิวนันท์ ศิวะพิทักษ์. (2554). การจัดการนวัตกรรมขององค์กรธุรกิจที่มีผลต่อพฤติกรรมการสร้างนวัตกรรมของพนักงาน (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพ ฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
เอกลักษณ์ ธนเจริญพิศาล. (2554). ความตระหนักและการยอมรับการนำระบบการจัดการสิ่งแวดล้อม (ISO 14001) มาใช้ในองค์การภาครัฐ:ศึกษากรณีสำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพ ฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
Betts J.W. (1977). Personnel Management. Boston: Allyn and Bacon.
Bloom B. Englehart M. Furst E. Hill W. &Krathwohl D. (1956). Taxonomy of educational objectives: The classification of educational goals. handbook I: cognitive domain. New York, Toronto: Longmans, Green.
Deming in Mycoted. (2004). The Deming Management Method. MIT Press.
Reddin W.J. & Stuart R. Kotze. (1974). Effective situational diagnosis: A programmed learning text based on the 3-D Theory. Uncompterendu de la revue Relations I ndustrielles, 30(1), 1975, p. 125–126.
Gibbons,A. (1997). Innovation and the Developing System of Knowledge Production. University of Sussex.
Greenl,G.B. (1991). How Many Subjects Does It Take to Do a Regression Analysis?. Multivariate Behavioral Research, 26(3), 109-110. http://research.kbu.ac.th/.
