การศึกษาเชิงวิเคราะห์วิธีการแก้ปัญหาการขัดแย้งทางความคิดตามแนวพุทธปรัชญาเถรวาท

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาความหมายของความขัดแย้งตามแนวทางพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาความหมายของความคิดตามแนวทางพุทธศาสนาเถรวาท 3) เพื่อศึกษาวิเคราะห์การแก้ปัญหาความขัดแย้งทางความคิดตามแนวทางพุทธศาสนาเถรวาท

                ผลการวิจัยพบว่า การขัดแย้ง หมายถึง การไม่ลงรอยกัน การทะเลาะเบาะแว้ง เป็นสิ่งธรรมดาที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ทุกคนในโลก ในทางพระพุทธศาสนาถือว่าความขัดแย้งคือทุกข์ชนิดหนึ่ง เป็นสภาวะที่บีบคั้นที่มนุษย์หลีกเลี่ยงไม่ได้ เหตุปัจจัยสำคัญที่สุด ทำให้เกิดความขัดแย้งก็คือ มโนกรรม เป็นตัวกำหนดกายกรรมและวจีกรรมที่จะเกิดขึ้น มโนกรรมที่ทำให้เกิดความขัดแย้งก็คือ ทิฏฐิ ซึ่งหมายถึง ความเห็น ความคิดหรือทรรศนะ ในพรหมชาลสูตรนั้นได้รวบรวมทรรศนะต่างๆ ไว้เรียกว่า ทิฏฐิ 62 ซึ่งเป็นทรรศนะทางปรัชญาของลัทธิต่างๆ ที่อยู่ในยุคเดียวกับพระพุทธเจ้า ทรรศนะเหล่านี้เป็นมิจฉาทิฏฐิ  ซึ่งวิธีปฏิบัติที่จะทำให้มนุษย์หลุดพ้นไปจากมิจฉาทิฏฐิทั้งหลายก็คือ ไตรสิกขา เพื่อให้เกิดสัมมาทิฏฐิที่จะทำให้เห็นและเข้าใจความจริงแท้ของสรรพสิ่ง ซึ่งปัจจัยหนึ่งที่เอื้อให้เกิดปัญญา เกิดสัมมาทิฏฐิก็คือ โยนิโสมนสิการ หรือการคิดอย่างถูกวิธี เป็นขั้นตอนอย่างครบถ้วนทุกด้าน เมื่อปัญญาเกิด มิจฉาทิฏฐิอันเป็นสาเหตุของความขัดแย้ง ของความทุกข์ทั้งหลายก็หมดลงไปได้