การศึกษาเชิงวิเคราะห์วิธีการแก้ปัญหาการขัดแย้งทางความคิดตามแนวพุทธปรัชญาเถรวาท

ผู้แต่ง

  • สุรางค์รักษ์ ตันทา

คำสำคัญ:

พุทธปรัชญาเถรวาท, การขัดแย้งทางความคิด, การแก้ปัญหาการขัดแย้ง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาความหมายของความขัดแย้งตามแนวทางพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาความหมายของความคิดตามแนวทางพุทธศาสนาเถรวาท 3) เพื่อศึกษาวิเคราะห์การแก้ปัญหาความขัดแย้งทางความคิดตามแนวทางพุทธศาสนาเถรวาท

                ผลการวิจัยพบว่า การขัดแย้ง หมายถึง การไม่ลงรอยกัน การทะเลาะเบาะแว้ง เป็นสิ่งธรรมดาที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ทุกคนในโลก ในทางพระพุทธศาสนาถือว่าความขัดแย้งคือทุกข์ชนิดหนึ่ง เป็นสภาวะที่บีบคั้นที่มนุษย์หลีกเลี่ยงไม่ได้ เหตุปัจจัยสำคัญที่สุด ทำให้เกิดความขัดแย้งก็คือ มโนกรรม เป็นตัวกำหนดกายกรรมและวจีกรรมที่จะเกิดขึ้น มโนกรรมที่ทำให้เกิดความขัดแย้งก็คือ ทิฏฐิ ซึ่งหมายถึง ความเห็น ความคิดหรือทรรศนะ ในพรหมชาลสูตรนั้นได้รวบรวมทรรศนะต่างๆ ไว้เรียกว่า ทิฏฐิ 62 ซึ่งเป็นทรรศนะทางปรัชญาของลัทธิต่างๆ ที่อยู่ในยุคเดียวกับพระพุทธเจ้า ทรรศนะเหล่านี้เป็นมิจฉาทิฏฐิ  ซึ่งวิธีปฏิบัติที่จะทำให้มนุษย์หลุดพ้นไปจากมิจฉาทิฏฐิทั้งหลายก็คือ ไตรสิกขา เพื่อให้เกิดสัมมาทิฏฐิที่จะทำให้เห็นและเข้าใจความจริงแท้ของสรรพสิ่ง ซึ่งปัจจัยหนึ่งที่เอื้อให้เกิดปัญญา เกิดสัมมาทิฏฐิก็คือ โยนิโสมนสิการ หรือการคิดอย่างถูกวิธี เป็นขั้นตอนอย่างครบถ้วนทุกด้าน เมื่อปัญญาเกิด มิจฉาทิฏฐิอันเป็นสาเหตุของความขัดแย้ง ของความทุกข์ทั้งหลายก็หมดลงไปได้

Downloads

Download data is not yet available.

References

ฐานิสรา ประธานราษฎร์นิกร. (2548). การศึกษาเชิงวิเคราะห์เรื่องอัพยากตปัญหา (ปัญหาที่พระพุทธเจ้าไม่ทรงพยากรณ์). วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาพุทธศาสนา, คณะศิลปศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

บุณย์ นิลเกษ. (2542). พระไตรปิฎกสำหรับประชาชน เล่มที่เก้า พระสุตตันตปิฎก เล่มที่หนึ่ง สีลขันธวรรค ทิฆนิกาย. เชียงใหม่: บี.เอส.การพิมพ์.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2542). กรณีธรรมกาย บทเรียนเพื่อศึกษาพระพุทธศาสนา และสร้างสรรค์สังคมไทย. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). สลายความขัดแย้ง นิติศาสตร์-รัฐศาสตร์-เศรษฐศาสตร์ แนวพุทธ. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2557). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย (พิมพ์ครั้งที่ 40). กรุงเทพฯ: ผลิธัมม์.

พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส (นิธิบุณยากร). (2547). รูปแบบการจัดการความขัดแย้งโดยพุทธสันติวิธี: ศึกษาวิเคราะห์ กรณีลุ่มน้ำแม่ตาช้าง จังหวัดเชียงใหม่. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาพระพุทธศาสนา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.

พันธ์ทิพย์ ทิพย์ประพันธ์. (2550). วิเคราะห์ดุษณียภาพของพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับอัพยากตปัญหา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาปรัชญา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ฟื้น ดอกบัว. (2545). ปวงปรัชญาอินเดีย. กรุงเทพฯ: ศยาม.

มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2557). เอกสารการสอนชุดวิชา ความขัดแย้งและความร่วมมือระหว่างประเทศ หน่วยที่ 1-5. นนทบุรี: แสงจันทร์การพิมพ์.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุคส์พับลิเคชันส์.

สุนทร ณ รังษี. (2545). ปรัชญาอินเดีย ประวัติและลัทธิ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุชาติ หงษา. (2550). ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: ศยาม.

สยาม ใจมาคำ. (2551). การวิเคราะห์สัมมาทิฏฐิในพุทธศาสนาเถรวาท. การค้นคว้าแบบอิสระ, สาขาวิชาพุทธศาสนศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

อนุรุท กิ่งเนตร. (2556). การไกล่เกลี่ยระงับข้อพิพาทตามแนวทางพุทธศาสนา. ผลงานส่วนบุคคลเป็นส่วนหนึ่งของการอบรม, หลักสูตรผู้พิพากษาผู้บริหารในศาลชั้นต้น รุ่นที่ 11, สถาบันพัฒนาข้าราชการฝ่ายตุลาการศาลยุติธรรม, สำนักงานศาลยุติธรรม.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2018-06-29