กลยุทธ์การพูดโน้มน้าวของตัวละครในนวนิยาย เส้นไหมสีเงิน ของ ว.วินิจฉัยกุล
คำสำคัญ:
การพูดโน้มน้าวของตัวละคร, เส้นไหมสีเงิน, ว.วินิจฉัยกุล, กลยุทธ์บทคัดย่อ
การวิเคราะห์กลยุทธ์การพูดโน้มน้าวของตัวละครในนวนิยายเรื่อง เส้นไหมสีเงิน ของ ว.วินิจฉัยกุล วัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบหลักการพูดโน้มน้าวใจของตัวละคร ดังนี้ 1.การจำแนกตัวละครในบริบทการเจรจาโน้มน้าว 2.กลยุทธ์การพูดโน้มน้าวของตัวละคร 3.กระบวนการเจรจาโน้มน้าวใจ โดยศึกษาจากนวนิยายเรื่อง เส้นไหมสีเงิน และเสนอผลการศึกษาค้นคว้าแบบพรรณนาวิเคราะห์
จากการศึกษาการจำแนกตัวละครในบริบทการเจรจาโน้มน้าว พบว่าตัวละครผู้โน้มน้าวและผู้ถูกโน้มน้าวเป็นได้ทั้งตัวละครหลัก ตัวละครรอง และตัวละครประกอบ เป็นได้ทั้งตัวละครหญิงและชาย ผู้โน้มน้าวพบมากที่สุดคือตัวละครหลัก ส่วนกลยุทธ์การพูดโน้มน้าวของตัวละครที่ปรากฏในเรื่อง มีจำนวน 6 แบบ ดังนี้ 1. การให้ความสำคัญผู้ฟัง 2. การอยู่ฝ่ายเดียวกับผู้ฟัง 3. การอ้างอิงข้อเท็จจริง 4. การสร้างความพึงพอใจ 5. ภาษามีพลัง 6. การยกตัวอย่างเหตุการณ์
References
ดวงมน จิตร์จำนงค์. (2541). สุนทรียภาพในภาษาไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ศยาม.
นันทา ทองทวีวัฒนะ. (2557). การใช้ภาษาโน้มน้าวใจในบทโฆษณาในอนุสาร อ.ส.ท. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา).
ปัณณวรรณ วาจางาม. (2548). ลีลาภาษาในนวนิยาย ของ ว.วินิจฉัยกุล. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต,
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร).
รัญจวน อินทรกำแหง. (2539). วรรณกรรมวิจารณ์. กรุงเทพฯ : ต้นอ้อ แกรมมี่
ว.วินิจฉัยกุล. (2554). เส้นไหมสีเงิน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์พทรีบีส์.
วรวรรธน์ ศรียาภัย. (2552). รูปภาษาที่ใช้อ้างถึงตัวแสดงบทบาทในวรรณคดีร้อยกรองของไทย. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎี, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).
สมทรง บุรุษพัฒน์. (2537). วจนะวิเคราะห์ : การวิเคราะห์ภาษาระดับข้อความ. นครปฐม: สถาบันวิจัยภาษาและเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยามหิดล.
สมพร มันตะสูตร. (2540). การเขียนเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
สายทิพย์ นุกูลกิจ. (2543). วรรณกรรมไทยปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภาษาไทยและภาษาตะวันออก คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
ผลการวิจัยและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความ ถือเป็นความคิดเห็นและอยู่ในความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ มิใช่ความเห็นหรือความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ หรือมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตล้านนา ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากการพิมพ์
บทความที่ได้รับการเผยแพร่โดยวารสาร มมร วิชาการล้านนาถือเป็นสิทธิ์ของวารสารฯ