ฆราวาสธรรม 4 ตามหลักปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปรัชญาหลังนวยุคสายกลางมุ่งหมายพัฒนาศักยภาพมนุษย์บนพื้นฐานการแสวงหาความรู้ที่ยั่งยืน อันได้แก่ พลังสร้างสรรค์ พลังปรับตัวพลังแสวงหา และพลังร่วมมือ เพื่อเติมเต็มคุณภาพชีวิตของตนเองและสังคมอันจะนำพาไปสู่สังคมแห่งความสุขตามความเป็นจริง ฆราวาสธรรม 4 ตามกระบวนทรรศน์หลังนวยุคสายกลางนั้น มุ่งแสวงหาส่วน ที่ดีที่สุดในแต่ละหลักคำสอนแล้วนำมาปฏิบัติ โดยสามารถเทียบกับ หลักคุณธรรม 4 ประการของอริสโตเติล อันเป็นคุณสมบัติของผู้ประสบความสำเร็จในการดำเนินชีวิตฆราวาสธรรม 4 ได้แก่ 1) มุ่งเน้นให้ปัญญารู้จักบริหารสัญชาตญาณในระดับรองลงมาเพื่อให้มนุษย์ได้มีความสุข ตามอัตตภาพและให้ความสุขสูงสุดแก่สัญชาตญาณปัญญา 2) มุ่งเน้นการสร้างสรรค์ การปรับตัว การร่วมมือและการแสวงหาซึ่งนำไปสู่การพัฒนาคุณภาพชีวิตเพื่อให้มีความสุขที่มีคุณภาพที่ดีมากยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ 3) กำกับความประพฤติแนวทางสายกลางในการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่ดียิ่งๆ ขึ้นไป 4) มุ่งการมีความสุขบนความสุขของผู้อื่นซึ่งเป็นคุณค่าร่วมในปรัชญากระบวนทรรศน์หลังนวยุคในระดับชุมชนและประเทศชาติ ผลการวิจัยได้แสดงคุณค่าที่แท้จริงของหลัก ฆราวาสธรรมว่าสามารถนำไปอบรมให้ความรู้แก่ประชาชนทุกระดับโดยผ่านทีมสอนกับทีมอบรมที่มีความรู้ตามเกณฑ์มาตรฐาน
Article Details
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ วิทยาลัยแสงธรรม ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของวิทยาลัยแสงธรรม ห้ามนำข้อความทั้งหมดไปตีพิมพ์ซ้ำ ยกเว้นได้รับอนุญาตจากวิทยาลัยแสงธรรม
- เนื้อหาและข้อคิดเห็นใดๆ ที่ตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ วิทยาลัยแสงธรรม ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กีรติ บุญเจือ. (2546). ชุดปรัชญาและศาสนาเซนต์จอห์น เล่มต้น เริ่มรู้จักปรัชญา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น.
กีรติ บุญเจือ. (2546). ชุดปรัชญาและศาสนาเซนต์จอห์น เล่มสอง ย้อนอ่านปรัชญาโบราณของมนุษยชาติ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น.
กีรติ บุญเจือ. (2546). ชุดปรัชญาและศาสนาเซนต์จอห์น เล่มห้า ย้อมอ่านปรัชญากังขาของมนุษยชาติ (ช่วงวิจารณ์ระบบเครือข่าย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น.
กีรติ บุญเจือ. (2545). ปรัชญาหลังนวยุค แนวคิดเพื่อการศึกษาแผนใหม่. กรุงเทพฯ: ดวงกมล.
กีรติ บุญเจือ. (2522). ชุดปัญหาปรัชญา ปรัชญาลัทธิอัตถิภาวนิยม. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพาณิช.
กีรติ บุญเจือ. (2549). อรรถปริวรรตคู่เวรคู่กรรมปรัชญาหลังนวยุค. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กีรติ บุญเจือ. (2546). ชุดเซนต์จอห์นสอนปรัชญาภาษาง่าย เล่มต้น ปรัชญาประสาชาวบ้าน พ.ศ.2546. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แผนกพิมพ์และผลิตเอกสาร มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น.
พุทธทาสภิกษุ. (2513). ฆราวาสธรรม อบรมพระนิสิตฯ บวชภาคฤดูร้อน พ.ศ.2513. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.
พระมหาจู่ล้อม ชูเลื่อน. (2546). ความกล้าหาญทางจริยธรรมในการบำเพ็ญบารมีของพระโพธิสัตว์ในทศชาติชาดก. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต, สาขาวิชาจริยศาสตร์ศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
พระธรรมปิฏก (ป.อ. ปยุตฺโต ). พจนานุกรมพุทธศาสตร์. ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 7 พ.ศ. 2535, พิมพ์ครั้งที่ 12 พ.ศ. 2546. S.I.215; Sn.189.สํ.ส. 15/845/316; ขุ.สุ. 25/311/361.
พุทธทาส. (2513). ฆราวาสธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.
พระสมทบ ถิรปญฺโญ (รุ่งมิตรจรัสแสง). (2554). ภาวะผู้นำของเยาวชนตามหลักฆราวาสธรรม 4: กรณีศึกษาโรงเรียนหล่มสักวิทยาคม จังหวัดเพชรบูรณ์. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ถาวร เสาร์ศรีจันทร์. (2547). เอกสารคำสอนรายวิชา หลักและวิธีการสอนจริยศึกษาระดับประถมศึกษา. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่.
ประไพ ฉลาดคิด. (2548). หลักการสอน Education: Mathematics Education. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
สมพงษ์ จิตระดับ. (2530). การสอนจริยศึกษาในระดับประถมศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
Borchert, Donald. (2006). Encyclopedia of Philosophy. New York: Macmillan.
Craig, Edward. (1998). Routledge Encyclopedia of Philosophy. London: Routledge.
Sim, Stuart. ed. (2001). The Routledge Companion to Postmodernism. London and New York: Routledge.
Taylor, Victor. ed. (2001). Encyclopedia of Postmodernism. London and New York.
