ปัญหาความชอบด้วยรัฐธรรมนูญของการกำหนดสิทธิและหน้าที่ ตามกฎหมายในการฉีดวัคซีนป้องกันไวรัสโควิด-19: กรณีศึกษาประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี

บทคัดย่อ

ภายใต้สภาวะการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 นั้น วัคซีนถือเป็นความหวังของทั่วโลกที่จะยุติการระบาดครั้งนี้ได้ อย่างไรก็ดี การนำวัคซีนมาใช้กับประชาชนนั้น อาจเกิดประเด็นข้อถกเถียงในทางกฎหมายได้ ดังตัวอย่างที่เกิดขึ้นในประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ประการแรก คือ ปัญหาความชอบด้วยรัฐธรรมนูญของกฎหมายหากจะมีการกำหนดให้ประชาชนมีหน้าที่ต้องฉีดวัคซีนป้องกันไวรัสโควิด-19 แม้ว่าบริษัทสัญชาติเยอรมันจะเป็นผู้ร่วมลงทุนผลิตวัคซีนป้องกันไวรัสโควิด-19 และรัฐบาลจัดหาวัคซีนให้โดยประชาชนไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย อีกทั้งศาลรัฐธรรมนูญแห่งสหพันธ์ฯ ก็เคยมีคำวินิจฉัยว่า มาตรการตามพระราชบัญญัติป้องกันโรคติดต่อ (Infektionsschutzgesetz) และพระราชบัญญัติป้องกันโรคหัด (Masernschutzgesetz) ที่กำหนดให้เด็กที่จะเข้าโรงเรียนเตรียมอนุบาลของรัฐต้องได้รับวัคซีนป้องกันโรคหัดก่อนนั้น เป็นมาตรการที่ชอบด้วยรัฐธรรมนูญ แต่จนถึงปัจจุบันรัฐบาลเยอรมันกลับเลือกที่จะปล่อยให้เป็นเสรีภาพของประชาชนในการตัดสินใจรับวัคซีนป้องกันไวรัสโควิด-19 ปัญหาประการต่อมาคือ รัฐบาลเยอรมันยังต้องพบกับข้อโต้แย้งถึงความชอบด้วยรัฐธรรมนูญของกฎว่าด้วยสิทธิในการได้รับวัคซีนป้องกันไวรัสโควิด-19 (Coronavirus-Impfverordnung – CoronaImpfV) ซึ่งแบ่งบุคคลออกเป็นกลุ่มโดยเหตุเรื่องอายุ สุขภาพ และอาชีพ ฯลฯ และให้สิทธิในการได้รับวัคซีนในลำดับแรก มาตรการดังกล่าวจึงถูกตั้งคำถามถึงหลักความเสมอภาคตามรัฐธรรมนูญ บทความนี้จึงมุ่งศึกษาหลักความชอบรัฐธรรมนูญของมาตรการทางกฎหมายที่กำหนดสิทธิและหน้าที่การฉีดวัคซีนป้องกันไวรัสโควิด-19 โดยใช้ประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีเป็นกรณีศึกษา ซึ่งอาจนำมาใช้วิเคราะห์เปรียบเทียบกับสถานการณ์ในประเทศไทย หากจะมีการกำหนดมาตรการทางกฎหมายแก่ประชาชนในการฉีดวัคซีนป้องกันไวรัสโควิด-19 ต่อไป