ย้อนแย้ง ยุคสมัย

ดูราวกับว่าความเปลี่ยนแปลงในหลากหลายด้านได้ถาโถมเข้าสู่สังคมไทยเป็นอย่างมากในห้วงเวลาไม่กี่ปีที่ผ่านมาและในแบบที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน

และได้นำมาสู่คำถาม ข้อสงสัย รวมไปถึงการวิพากษ์วิจารณ์ต่อสถาบันต่าง ๆ ที่ดำรงอยู่ท่ามกลางความผันแปรนี้ ทั้งในด้านความเชื่อตามจารีตประเพณีที่ฝังรากหยั่งลึก สถาบันการเมืองที่ประหลาดพิกล ความคาดหวังและความไว้วางใจต่อรัฐที่ดูสั่นคลอนมากขึ้น

ระบบกฎหมายก็เป็นส่วนหนึ่งที่ต้องเผชิญกับปรากฏการณ์ดังกล่าว ความอ่อนแอต่อการรับมือกับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นระลอกแล้วระลอกเล่า ไม่เพียงบ่งบอกถึงความไม่ทันการณ์ของบทบัญญัติทางกฎหมายแต่เพียงอย่างเดียว สถาบันทางกฎหมายที่เคยถูกเชื่อว่า “ศักดิ์สิทธิ์” ก็กลับถูกผู้คนตั้งคำถามและปฏิบัติการท้าทายเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง

การเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยย่อมเป็นภาวะอันปกติ รวมทั้งนำมาสู่การปรับเปลี่ยนทั้งในด้านความเชื่อและเชิงสถาบัน การขัดฝืนต่อความเปลี่ยนแปลงด้วยการยืนยันกับแนวความคิดและโครงสร้างที่ดำรงสืบเนื่องมาโดยไม่ใส่ใจต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น แม้ว่าอาจจะฉุดรั้งให้ความเปลี่ยนแปลงดำเนินไปได้ช้าลง แต่ในท้ายที่สุดก็ยากจะหลีกเลี่ยงต่อเวลาที่ย่อมเดินหน้าไปเสมอ ในห้วงเวลาที่กำลังต่อสู้ ปรับเปลี่ยน ช่วงชิง ภาวะ “ย้อนแย้ง ยุคสมัย” จึงอาจปรากฏให้เห็นได้

สังคมไทยในห้วงเวลาปัจจุบันก็กำลังอยู่ในภาวะดังกล่าวนี้ แต่สุดท้ายจะคลี่คลายออกไปในทิศทางใด และด้วยกระบวนการในลักษณะเช่นไรก็ยากจะคาดเอา

บรรณาธิการ